Λατρεία από το πρώτο κιόλας άκουσμα… Από εκείνο το μαγικό καλοκαιρινό απόγευμα που ξεχύθηκε η λάβα του ομώνυμου ντεμπούτου τους… Δεν πρόκειται να κρύψω, πως, ακόμα και τόσα χρόνια μετά, δεν έχει υπάρξει άλμπουμ που να με έχει “γονατίσει” τόσο όσο το “Blaze”… Η αφοσίωση μου στα 70’s δεδομένη, η παθολογική λατρεία στην Michael Schenker περίοδο των UFO ομοίως, η θέση πως οι HEAVY LOAD ήταν ότι ποιοτικότερο είχε να αντιπαραβάλλει η Ευρώπη στο επικό metal των OMEN, MANOWAR, MANILLA ROAD αλλά παράλληλα ποτέ δεν άφησαν παράτερα την αγάπη τους για το Βρετανικό heavy rock/metal… Τι κάθομαι και σας αραδιάζω ένα σωρό μπούρδες, θα μου πείτε. Και δικαιολογημένα. Προσπαθώ να δώσω το στίγμα του Ιαπωνικού κουαρτέτου, που σχεδόν επτά χρόνια μετά, επιστρέφει δισκογραφικά με έξι συνθέσεις, πιστές στο δόγμα που υιοθέτησαν στο πρώτο τους άλμπουμ. Δεν απουσιάζει απολύτως τίποτα. Η πώρωση, οι μελωδίες που σε ταξιδεύουν στον μαγικό κόσμο που το heavy metal των 80’s ήταν η φυσιολογική εξέλιξη μιάς δεκαετίας γεμάτης ζυμώσεις και ρηξικέλευθο μεγαλείο, τα κατά ριπάς εκκωφαντικά solos του axeman Hisashi Suzuki, το rhythm section που θυμίζει σε όλους μας πόσο όμορφο κι ελκυστικό είναι το heavy metal όταν βασίζεται πρωτίστως στην αμεσότητα και στο ευθυτενές του χαρακτήρα του… Ο δε Wataru Shiota πίσω από το μικρόφωνο δεν είναι ο τύπος που θα επιχειρήσει να εντυπωσιάσει πιάνοντας τις ψηλές του Tate ή θέλοντας να μοιάσει στον Dickinson. Αδιαφορεί για τις κορώνες του King Diamond. Από την άλλη, όμως, ταιριάζει γάντι με αυτό που οι BLAZE ευαγγελίζονται. Στίχοι απλοί και καθημερινοί, παραγωγή ασορτί με το όλο κλίμα και έξι συνθέσεις που σφύζουν από ενέργεια, υγεία, δεν ακούγονται αναχρονιστικές αλλά σε πείθουν πως οι μουσικοί που τις οραματίστηκαν και τις εκτελούν δεν αποσκοπούν στο να πιάσουν το vintage νόημα των πολλών αλλά εκφράζονται με το μόνο μουσικό είδος που γουστάρουν ν’ ακούν και να παίζουν. Μπορεί το “The rock dinosaur” να είναι ένα EP που μόλις και μετά βίας ξεπερνά τα 27 λεπτά αλλά εδώ βρίσκεται κρυμμένη η πεμπτουσία και η μαγεία της μεταλλικής μουσικής. Ελπίζω μόνο να μην κάνουν τόσα χρόνια να βγάλουν την επόμενη τους δουλειά και η αντίστροφη μέτρηση για την εμφάνιση τους στο Up the hammers έχει ήδη ξεκινήσει… ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ!!!
8 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
