a
Έχουμε όλοι διαπιστώσει ότι το 2016 είναι μία κακή χρονιά όσον αφορά τους θανάτους μουσικών του rock και metal χώρου, αλλά και μεγάλων μορφών της μουσικής γενικότερα. Άλλος ένας λοιπόν, μίας νέας κοπέλας (39 χρονών) του metal χώρου, είναι άμεσα συνδεδεμένος με αυτή την κυκλοφορία. Το ντεμπούτο άλμπουμ των TREES OF ETERNITY, το οποίο δυστυχώς δεν πρόλαβε να χαρεί να κυκλοφορεί η τραγουδίστρια, συνθέτρια και στιχουργός τους, Aleah Liane Stanbridge, αφού ο καρκίνος (ποιος άλλος) την πρόλαβε.
Η μπάντα είναι «πνευματικό παιδί» του κιθαρίστα των SWALLOW THE SUN, Juha Raivio και της Aleah και η «σπίθα» για τη δημιουργία των TREES OF ETERNITY άναψε όταν οι δυο τους συνεργάστηκαν το 2009 για το τότε άλμπουμ των SWALLOW THE SUN, “New moon” και συγκεκριμένα για το κομμάτι “Lights on the lake”.
Το 2013 λοιπόν και αφού έχουν πλαισιωθεί από μία ομάδα μουσικών που τους λες και all-star μπάντα του είδους – Fredrik και Mattias Norrman σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα (OCTOBER TIDE, πρώην KATATONIA και πρώην UNCANNY μεταξύ άλλων) και Kai Hahto στα τύμπανα (NIGHTWISH, WINTERSUN και πρώην SWALLOW THE SUN μεταξύ άλλων) – μπαίνουν στα Fascination Street studios στη Σουηδία με τον Jens Bogren (OPETH, PARADISE LOST, KATATONIA, DRACONIAN, SWALLOW THE SUN και τόσοι άλλοι) στο τιμόνι της παραγωγής και ξεκινάνε τις ηχογραφήσεις για το ντεμπούτο άλμπουμ τους, έχοντας προκαλέσει μία αίσθηση στους κύκλους του είδους με το demo τους, “Black ocean”.
Κάπου εκεί, για να είμαι ειλικρινής, χάνω τελείως τα σημάδια τους και τους θυμάμαι πάλι το 2015, όταν η Aleah εμφανίζεται τόσο στο άλμπουμ των SWALLOW THE SUN “Songs from the north”, όσο και το “Under the red cloud” των AMORPHIS.
Τον Απρίλιο του 2016, η Aleah χάνει την άνιση μάχη με τον καρκίνο, για να φτάσουμε τελικά στο Νοέμβριο του ίδιου έτους, όπου τα εναπομείναντα μέλη των TREES OF ETERNITY βλέπουν τους κόπους τους να κυκλοφορούν κανονικά, μέσω της Svart Records (αφού πρώτα είχε ακυρωθεί συμβόλαιο με μεγαλύτερη εταιρεία, η οποία λόγω του θανάτου της Aleah δεν ολοκλήρωσε τη δουλειά).
Το “Hour of the nightingale” είναι ένας δίσκος γεμάτος συναίσθημα. Ήτανε από μόνος του, όμως με το δεδομένο πλέον και της ιστορίας της μπάντας και της Aleah, αυτό μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Η μουσική του σχήματος κινείται στο doom/ambient metal χώρο, φέρνοντας στο μυαλό πάρα πολύ τους τεράστιους THE 3rd AND THE MORTAL της σωστής εποχής τους (με τη θεάρα Kari Rueslatten φυσικά), ενώ μοιράζεται στοιχεία και με τους SWALLOW THE SUN, τους DRACONIAN (λιγότερο και χωρίς τα brutal), αλλά και με τους Γάλλους LETHIAN DREAMS (όσοι δεν τους γνωρίζετε και γουστάρετε αυτόν τον ήχο, τσεκάρετε άμεσα το “Season of raven words” του 2012). Είχα καιρό να νιώσω αυτήν την 90s αισθητική του χώρου, χωρίς όμως η μπάντα να μένει απλά εκεί, καθώς ακούγεται φρέσκια. Μεγάλο ατού η φωνή της Aleah, που μπορεί να μην προκαλεί αντιδράσεις θαυμασμού με την ποικιλία στον τρόπο της, όμως είναι τέτοια η χροιά της, τέτοιος ο τρόπος που αποδίδει τους στίχους, τόσο δυνατός και σαγηνευτικός, που δε μπορείς να πεις δύο φορές το πόσο άδικα χάθηκε και πόσο κρίμα.
Όλος ο δίσκος είναι σε mid (το πολύ) tempo ταχύτητες, με εναλλαγές από ambient και ατμοσφαιρικά σημεία σε πιο ηλεκτρικά. Κομμάτια με λυρισμό και πολύ ωραίες μελωδίες, με κάποια από αυτά να είναι απλά εξαιρετικά, όπως το “Eye of the night” με το υπέροχο ρεφρέν του, ή το λυρικό και με guest τον Mick Moss (ANTIMATTER) σε ντουέτο με την Aleah “Condemned to silence”, ή το τελείως THE 3rd AND THE MORTAL “A million tears”, ή (ειδικά) το στοιχειωτικό και μαγικό “Broken mirror” με το απίθανο ρεφρέν και τέλος το “Black ocean” με την πολύ ωραία εξέλιξη και lead του. Το άλμπουμ κλείνει με το “Gallows bird”, στο οποίο συμμετέχει και ο Nick Holmes των PARADISE LOST.
Δεν ξέρω τι θα κάνει το σχήμα από εδώ και πέρα, αν θα βρούν άλλη τραγουδίστρια και θα συνεχίσουν ή απλά θα το διαλύσουν. Πάντως το ντεμπούτο τους, άφηνε τις μεγαλύτερες υποσχέσεις που έχει αφήσει ντεμπούτο άλμπουμ σε αυτό το είδος εδώ και πολλά χρόνια! Πραγματικά δίσκος που δεν πρέπει να αποφύγει κανένας που αρέσκεται στο doom/ambient metal με γυναικεία φωνητικά. R.I.P. Aleah…
9/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
