Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από το εκπληκτικό “Phantom antichrist” και οι Γερμανοί επανέρχονται με έναν ακόμα πολύ καλό δίσκο. Το πόσο καλός θα είναι, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις καταβολές σας και γενικότερα το πόσο δεκτικοί είστε σε νεωτερισμούς από τις αγαπημένες σας μπάντες.
Και ναι, για άλλη μια φορά οι παλιοσειρές από το Essen καταφέρνουν να ανανεώσουν την ταυτότητα τους – ξέρετε πολλές μπάντες να το κάνουν αυτό μετά από 30+ χρόνια συνεχούς πορείας; Από τις πρώτες ακροάσεις του θα εντοπίσετε έντονα τις πολλές μελωδικές γραμμές τόσο στα φωνητικά, όσο και στις lead κιθάρες. Κι αυτό διαφαινόταν από το ομότιτλο κομμάτι που ήταν ο προπομπός του δίσκου και είναι μέρος της τριλογίας των videoclips που έχουν γυριστεί – φαίνεται πόσο πολύ ποντάρει πάνω τους η Nuclear Blast! Πώς να μην παρασυρθεί κανείς από το φοβερά ρυθμικό “Army of storms” που πατάει σε μια φοβερή μελωδική γραμμή στις κιθάρες και στα φωνητικά;
Όχι δεν ανακαλύπτουν τον ήχο τους από την αρχή με αυτό το δίσκο, αλλά σίγουρα εξερευνούν πεδία εκτός extreme metal. Φτάνοντας ακόμα και στο να επιδεικνύουν και αναφορές όπως στο “Lion With Eagle Wings”, όπου έχουν κιθαριστικό ρυθμικό μέρος βγαλμένο από τα αντίστοιχα των IRON MAIDEN στο “Powerslave”.
Ο δίσκος έχει, όμως, και λιγότερο καλά κομμάτια όπως το mid tempo “Hail to the hordes” με το χορωδιακό ρεφραίν του που θα σας θυμίσει τα αντίστοιχα αριστοτεχνικά των ACCEPT. Μην πάει το μυαλό σας για fillers και μέτρια κομμάτια, αλλά θα σας ξενίσει σίγουρα το μονοκόμματα ρυθμικό “Fallen brother”, το οποίο είναι μια σύγχρονη εκδοχή του “Outcast”. Ακόμα περισσότερο το “Side by side”, που θα το ακούσετε ευχάριστα, αλλά πιστεύω ότι δε θα σας μαγέψει όπως το “Death Becomes My Light”. Εκεί θα βρείτε το μαγικό intro με τα φωνητικά του Mille από την εποχή του “Endorama” και τις υπέροχες φωνητικές μελωδίες! Εδώ μιλάμε ότι τα μισά και πλέον είναι ύμνοι που θα σας αναγκάσουν να περιμένετε με αγωνία τα live τους επί ελληνικού εδάφους!
Ο Sami Yli-Sirniö είναι μακράν ο πιο υποτιμημένος κιθαρίστας στο σύνολο του ακραίου ήχου! Πραγματικά γι’άλλη μια φορά η δουλειά του πλάι στον ηγέτη τους, Mille Petrozza είναι άξια για πολλές απανωτές ακροάσεις. Τα σόλος είναι βιρτουόζικα, αλλά κολλάνε άψογα με το ρυθμικό μέρος που τα υποστηρίζει, το οποίο πολλές φορές γίνεται μελωδία και ακούγεται σαν δισολία όπως στο “Totalitarian Terror”.
Ο δίσκος δε θα σας χαριστεί κατευθείαν κι ας είναι τόσο μελωδικός που θα ξεκινήσουν συζητήσεις για το αν είναι ο πιο μελωδικός τους μετά το “Coma of souls”. Προσωπικά πιστεύω ότι το δεύτερο μέρος του “Phantom antichrist” είναι ό,τι πιο μελωδικό έχουν βγάλει μετά από εκείνο το αρχετυπικό, για τη σχέση μελωδίας και thrash metal, album! Για να πιάσετε όλα τα στοιχεία κομματιών πρέπει σε κάθε ακρόαση να επικεντρώνεστε κάθε φορά σε διαφορετικό στοιχείο του δίσκου, όπως το φοβερό rhythm section με τα αλλεπάλληλα blastbeats (“World war now”).
Ο Jens Borgen που έχει την ευθύνη συνολικά της παραγωγής, έχει κάνει γι’άλλη μια φορά το θαύμα του! Όσοι δεν είστε οπαδοί του βινυλίου όπως εγώ, προτιμήστε την έκδοση που έχει δύο επιπλέον CDs, τα οποία είναι ηχογράφηση από το Wacken το 2014 και μια ακατέργαστη εκδοχή του δίσκου. Σε αυτό θα δείτε περίτρανα πόσο διαφορετικός είναι ο ήχος τους μετά από την επεξεργασία του.
Στην γιαπωνέζικη έκδοση υπάρχει ένα επιπλέον κομμάτι, το “Earth Under The Sword”, το οποίο θαρρώ ότι είχε θέση κανονικού κομματιού στο album. Και για να δείτε διαφορά νοοτροπίας: Αντί να βάλουν ό,τι είχαν διαθέσιμο και να κοκορεύονται ότι «ηχογραφήσαμε πολύ υλικό» όπως οι MAIDEN και οι METALLICA στα τελευταία τους album, προτίμησαν να αφήσουν έξω τρία κομμάτια. Αυτά σχεδιάζουν να τα δώσουν ακόμα και στο internet ελεύθερα μέσω του youtube.com.
Όπως και να έχει, η κυκλοφορία νέου τους δίσκου είναι μεγάλο γεγονός και είμαι σίγουρος ότι άπαντες θα το ακούσετε προσεχώς, αν δεν το έχετε ήδη κάνει! Ελπίζω να σας αρέσει όσο κι εμένα, που κάθε φορά που κυκλοφορούν ξαναγίνομαι έφηβος και χαίρομαι απίστευτα πολύ που μας χαρίζουν τόσο υπέροχη μουσική ακόμα και σήμερα, χωρίς να κάνουν πισωγυρίσματα! Αυτά είναι για όσα σχήματα δεν έχουν έμπνευση για να εξελίξουν τον ήχο τους! Και οι KREATOR είναι ο ορισμός της μπάντας που με κάθε της κυκλοφορία προχωράει τον ήχο της βήματα παραπέρα από τα πεπατημένα! Και δεν παίζουν απλώς thrash, αλλά ένα εντελώς δικό του ύφος, που στηρίζεται πλήρως στη σημερινή τους αντίληψη τόσο για τον ήχο, όσο και για τις συνθέσεις. Ξέρετε πολλές μπάντες να κάνουν κάτι τέτοιο;
8,5/10
Λευτέρης Τσουρέας
