a
Το μελωδικό heavy/power είναι η αλήθεια ότι δεν περνάει και τα καλύτερα χρόνια του, όμως είναι επίσης αλήθεια ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια υπάρχει μία σταθερή ανάκαμψη, με ωραίες κυκλοφορίες, μερικές νέες μπάντες και γενικά μία εκ νέου στροφή προς αυτόν τον ήχο. Μία από τις νέες γενικά μπάντες που τα πάνε μια χαρά, είναι και οι Σουηδοί MANIMAL, με το “Purgatorio” να είναι το τρίτο άλμπουμ τους.
Καλό το ντεμπούτο τους, “The darkest room” (2009), καλό και το δεύτερο άλμπουμ τους, “Trapped in the shadows”, όμως το τρίτο και φαρμακερό είναι αυτό που θα τους δώσει το κάτι παραπάνω, όντας και το δεύτερο μέσω της εταιρείας-ταμάμ πλέον για αυτόν τον ήχο, της AFM Records.
Για όσους δεν έχετε έρθει σε επαφή με τη μουσική της μπάντας, φανταστείτε μία μίξη JUDAS PRIEST εποχής “Painkiller”, με PRIMAL FEAR για τις πιο power εμπνεύσεις (ε, να μην υπήρχαν και οι PRIMAL FEAR σε κουβέντα για PRIEST;), αλλά και με BRAINSTORM των παλαιότερων και καλύτερων εποχών. Ωραίος συνδυασμός δεν είναι; Και το καλύτερο είναι ότι αποδίδεται μία χαρά και στο δίσκο.
Ένας δίσκος με 9 τραγούδια, εκ των οποίων μόλις το 1 είναι παντελώς αδιάφορο (“Behind enemy lines”… μόνο από BOLT THROWER ρε άνθρωποι!), και τα υπόλοιπα 8 κινούνται σε πολύ καλά επίπεδα με κάποια από αυτά να είναι ένα κλικ πάνω από τα υπόλοιπα και να είναι αυτά που θα «οδηγήσουν» λογικά το δίσκο στην όποια επιτυχία του.
Σίγουρα στην πρώτη γραμμή είναι το εναρκτήριο και τίγκα PRIEST/FEAR “Black plague”, το δεύτερο του δίσκου και πιο power-άδικο groove-ατο “Purgatorio” (σωστά και τα δύο τα προωθεί η εταιρεία τους), το “Spreading the dread” που σε κουνάει και έχει έντονο άρωμα BRAINSTORM με το λυρισμό του, το “Denial” που επίσης BRAINSTORM-ίζει πολύ και αν είχε και λίγο καλύτερο ρεφρέν θα ήταν το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το “Traitor” με τα πιο modern power grooves του και το ωραίο ρεφρέν, αλλά και το λυρικό “Edge of darkness” το πολύ ωραίο κουπλέ. Το ωραίο με τους MANIMAL είναι ότι ανάλογα το κομμάτι αλλάζουν και οι επιρροές τους, όμως καταφέρνουν και διατηρούν μία δική τους ομοιογένεια και το σύνολο κάθε άλλο παρά παράταιρο και φθηνή αντιγραφή ακούγεται. Σε αυτό βοηθάει και η ωραία φωνή του Samuel “Sam” Nyman, που χωρίς να είναι κάτι εξωφρενικό, μπορεί και εκπροσωπεί το κάθε σημείο και κάθε κομμάτι με πολύ όμορφο τρόπο και δίνει και τα χαμηλά και τα μεσαία και τα ψηλά, αβίαστα και με ωραία χροιά.
Δεν έχει πολλά στρώματα το “Purgatorio” για να αναλυθεί εκτενέστερα. Όσοι αρέσκεστε στο μελωδικό heavy/power και ο συνδυασμός συγκροτημάτων όπως οι JUDAS PRIEST, PRIMAL FEAR και BRAINSTORM σας κάνει κάτι ωραίο σαν ιδέα, τότε αξίζει και με το παραπάνω να δώσετε μία ευκαιρία στους MANIMAL, γιατί στην τελική τα 42 λεπτά της διάρκειας του δίσκου τους περνάνε το λιγότερο πολύ ευχάριστα.
7,5 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
