ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Earth rocker” – CLUTCH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Weathermaker Music
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Gene “Machine” Freenan
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/κιθάρες – Neil Fallon
Kιθάρες – Tim Sult
Μπάσο – Dan Maines
Drums – Jean-Paul Gaster
Με το “Strange cousins from the west” να σηματοδοτεί το άτυπο κλείσιμο ενός κύκλου τριών δίσκων που έμοιαζε να εξερευνά και συγχρόνως να πειραματίζεται πάνω στην πιο jam/blues πλευρά της μπάντας, χωρίς όμως να κάνει εκπτώσεις στο groove και την ποιότητα, οι CLUTCH ένιωσαν την ανάγκη να ανεβάσουν το tempo και να επενδύσουν σε μια πιο «απλοϊκή» και περισσότερο άμεση προσέγγιση στην μουσική τους. Άλλωστε, ο Tim Sult, σε μια εντελώς ανύποπτη στιγμή, είχε προαναγγείλει πως αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν «το πιο βαρύ και γρήγορο άλμπουμ των CLUTCH μέχρι σήμερα».
Ενώ όμως το συγκρότημα από το Maryland είχε ήδη φροντίσει να περιοδεύσει αρκετά τα προηγούμενα χρόνια και είχε σχεδιάσει να μπει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το δέκατο του άλμπουμ πολύ νωρίτερα, η πρόσκληση για μια αμερικάνικη περιοδεία στο πλευρό των MOTORHEAD στις αρχές του 2011 και για μια αντίστοιχη αγγλική με τους THIN LIZZY, ένα χρόνο μετά, άλλαξε άρδην τα δεδομένα, πηγαίνοντας μεν πίσω τον αρχικό σχεδιασμό αλλά δίνοντας του μια άνευ προηγουμένου ώθηση και όραμα για το τι ακριβώς έπρεπε να πράξει στο επόμενο του βήμα. Η μπάντα έπιασε την ευκαιρία και το νόημα κυριολεκτικά από τα μαλλιά και με όπλο την ενέργεια, την εμπειρία όσο και τα κομμάτια που είχαν γραφτεί στην διάρκεια των δυο αυτών περιοδειακών σταθμών, κατέληξε, μετά από μια περίοδο προπαραγωγής, στο στούντιο στα τέλη του 2012, προκειμένου να δώσει σάρκα και οστά στο “Earth rocker”. Σημαντικό κομμάτι στην συμπλήρωση του πάζλ αποτέλεσε και η τρίτη (και διόλου τυχαία όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος) επιστροφή του Machine στην θέση του παραγωγού, έπειτα από τα σπουδαία “Pure rock fury” και “Blast tyrant”, που διαμόρφωσε τον ήχο, κατά τέτοιο τρόπο, που να κουμπώνει 100% στα θέλω των CLUTCH.
Εν αντιθέσει με όλους όσοι ενδεχομένως να προσδοκούσαν ένα ακόμη ρεσιτάλ jam επινοητικότητας, το “Earth rocker” αποτέλεσε μια γεννήτρια ηφαιστειακής λάβας και heavy rock ορμής, βγαλμένης από τις ζωντανές εμφανίσεις του σχήματος. Το εναρκτήριο και ομώνυμο κομμάτι του δίσκου είναι από μόνο του μια μεγαλόστομη δήλωση, που τεντώνει μύες, αυτιά και ηχεία, με την δαιμονισμένη φωνή του Neil Fallon να αναλαμβάνει εξ αρχής ρόλο ιε(ροκ)ύρυκα. Όπως όμως γίνεται γρήγορα αντιληπτό μετά και το μπαμ του ιδρωτικού “Crucial velocity”, ο Tim Sult είναι ουσιαστικά εκείνος που περισσότερο από ποτέ κινεί τα νήματα, άλλοτε κρατώντας μαεστρικά την μπαγκέτα του groove στα “Mr.Freedom” και “D.C. sound attack” που υπερβαίνουν ακόμα και τα καθιερωμένα standards των CLUTCH και άλλοτε βάζοντας φαρδιά πλατιά την κιθαριστική υπογραφή του σε ένα ντελίριο από ξεσηκωτικά riffs και solos σαν και εκείνα του “Unto the Breach” και του “Cyborg bette”, τα οποία θαρρείς πως είναι γραμμένα για να κάνουν κάθε ασφυκτικά γεμάτο live club να χορεύει δίχως αύριο στον διαβολεμένο ρυθμό τους. Πιο ωμά και ακατέργαστα και από τα πεπραγμένα του “Pure rock fury” όμως; Μάλλον όχι. Πιο heavy και επιβλητικά; Σίγουρα ναι.
Οι κιθαριστικές επιδόσεις του Sult, ούτε επισκιάζουν, ούτε θέτουν σε εντελώς δεύτερη μοίρα εκείνες των υπολοίπων. Ίσα ίσα, υπάρχει άπλετος χώρος για να λάμψουν, με το “Book, saddle, and go” και το επικό κλείσιμο του “The wolf man kindly requests…” να δικαιολογεί περίτρανα γιατί στο rock ‘n’ roll δε γίνεται να φτάσεις ποτέ μακριά, αν δεν έχεις για στήριγμα σου ένα στιβαρό rhythm section σαν και αυτό των Gaster και Maines. Ως είθισται, βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα φροντίζει να βάλει ο Neil Fallon με το “Oh, Isabella” όσο και το εξόχως μερακλήδικο “Gone cold”, να κερδίζουν επάξια θέση στην συνομοταξία των ακουστικών αριστουργημάτων της μπάντας. Ειδικά στο δεύτερο, το μπαρουτοκαπνισμένο λαρύγγι της γενειοφόρου θεότητας είναι εκεί στάζοντας σε κάθε σπιθαμή του, αγνή, ποιητική και ανεπιτήδευτη rock ‘n’ roll μελαγχολία, που θα έκανε περήφανους ακόμα και τους πιο κωλοπετσωμένους bluesmen.
To “Earth rocker”, λοιπόν, είναι το δέκα το καλό. Ένα jukebox, αμέτρητων, ανεξάντλητων οργανικών ιαχών που συμπιέζουν τα τύμπανα των, υποψιασμένων και μη, αυτιών σε ένα θεόρατο, ανυποχώρητο heavy rock τείχος. Και για να είμαστε και ειλικρινείς, το τελευταίο «κλασικό» άλμπουμ των CLUTCH μέχρι και σήμερα. Το πιο απίστευτο είναι πως ενώ έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του, εξακολουθεί να αντηχεί φρέσκο, θηριώδες και κυρίως να διατηρεί μια εκπληκτική ροή και συνέπεια, αφήνοντας μόνο ελάχιστα το πόδι από το γκάζι. Για τον γράφοντα, κάνει ακόμα πιο δυνατή την ανάμνηση και το αποτύπωμα του, το γεγονός πως λειτούργησε ως αφορμή προκειμένου το συγκρότημα να μας επισκεφτεί για τρίτη φορά τον Ιούλιο του 2013, για εκείνο το αλησμόνητο live με τους PLANET OF ZEUS στο Entertainment Stage.
Did you know that:
- Το συγκρότημα είχε ηχογραφήσει αρχικά 14 κομμάτια αλλά μόνο 11 κατέληξαν στον δίσκο. Τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε η deluxe έκδοση του δίσκου, που μαζί με τα αρχικά 11 κομμάτια, περιλαμβάνονταν επίσης τα “Night hag” και “Scavengers”, καθώς επίσης μια ζωντανή ηχογράφηση του δίσκου σε CD και ένα DVD της συναυλίας που έδωσαν στο Denver στις 14 Νοεμβρίου του 2013. Η deluxe έκδοση περιλάμβανε ακόμη και ένα διαφορετικό εξώφυλλο σε σχέση με το αυθεντικό.
- Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στην 15η θέση του Billboard Top 200, η οποία μέχρι και σήμερα αποτελεί την υψηλότερη θέση που έχει καταλάβει οποιαδήποτε κυκλοφορία των CLUTCH.
Πάνος Δρόλιας
