ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “We’ve come for you all” – ANTHRAX
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ANTHRAX & Scrap 60
ΣΥΝΘΕΣΗ:
John Bush – φωνητικά
Scott Ian – ρυθμική κιθάρα
Rob Caggiano – lead κιθάρα
Frank Bello – μπάσο
Charlie Benante – ντραμς
Αυτό το πράγμα με τους ANTHRAX και τα στούντιο άλμπουμ τους, είναι από άλλο πλανήτη. Μπροστά τους οι DEF LEPPARD είναι σαν να κυκλοφορούν άλμπουμ κάθε χρόνο! Πάντα βρίσκουν δικαιολογίες ώστε να αργούν να βγάλουν στούντιο δουλειές και συνήθως είναι καλές θέσεις σε περιοδείες μαζί με πρωτοκλασάτα ονόματα (κάτι που έχει να κάνει πάρα πολύ με την προσωπικότητα και τις διασυνδέσεις του Scott Ian, το δίχως άλλο, αφού ακόμα και σε περιόδους που βρίσκονταν χαμηλά σε δημοτικότητα, πάντα ήταν σε πολύ καλά πακέτα περιοδειών).
Το “We’ve come for you all”, το περιμέναμε αρκετά νωρίτερα, αφού είχαν περάσει 5 χρόνια από το ανεκδιήγητο “Volume 8: The threat is real”, το οποίο είχε διαδεχθεί το εξίσου ανεκδιήγητο “Stomp 442”. Σε απλά ελληνικά, όντας μεγάλος fan του “Sound of white noise”, είχαμε να ακούσουμε καλό δίσκο από τους ANTHRAX, από το 1993. Για όσους δεν γούσταραν κι αυτό, θα πρέπει να πάμε στο “Persistence of time” του 1990. Στο μεταξύ, είχε μεσολαβήσει η χρεωκοπία της πρώην εταιρίας τους, αλλά κι ένα απρόσμενα μεγάλο πρόβλημα με το …όνομά τους! Αν θυμάστε καλά, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου 2001, υπήρχαν πολλές επιθέσεις με άνθρακα, που δημιούργησαν φήμες ότι θα άλλαζαν το όνομά τους. Η απάντηση δόθηκε με τη θρυλική φωτογραφία όπου φορούσαν ολόσωμες φόρμες, που έγραφαν “We’re not changing our name”. Οι καθυστερήσεις μερικών εβδομάδων και μηνών, για λόγους σωστής προώθησης αλλά κι ενός θέματος με το συμβόλαιο, ήταν πταίσμα μπροστά στα τόσα χρόνια αναμονής.
Στις 6 Μαΐου του 2003, το “We’ve come for you all” βγήκε και ήταν ένας δίσκος πιο κοντά στο “Sound of white noise”, παρά στα δύο επόμενα. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες στιγμές των ANTHRAX, τουλάχιστον έδειξαν ότι άρχισαν να μπαίνουν στον σωστό δρόμο, κάτι που ολοκληρώθηκε με τα δύο επόμενα άλμπουμ τους. Το γεγονός, βέβαια, ότι από το “We’ve come for you all”, μέχρι σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, έχουν βγάλει άλλους δύο δίσκους, δεν τους τιμά και δείχνει ότι δεν υπάρχει έμπνευση και ότι φυσικά προτιμούν να περιοδεύουν παίζοντας το κλασικό τους υλικό και να βγάζουν τα χρήματα που τους χρειάζονται από τις δισκάρες που είχαν βγάλει πάλαι ποτέ, παρότι το σύγχρονο υλικό τους είναι αρκετά έως και πολύ καλό.
Το “What doesn’t die”, είναι μία πολύ σπουδαία στιγμή, το “Black Dahlia”, θα μπορούσε να είναι leftover των S.O.D. με το blastbeat του Benante (ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ) να κλέβει την παράσταση, το “Safe home” εμπορικό, αλλά αρκούντως καλό και με τον πασίγνωστο ηθοποιό Keanu Reaves στο video clip του, όπως πολύ καλό είναι και το “Taking the music back”, όπου κάνει guest φωνητικά ο Roger Daltrey των THE WHO. Για μία ακόμη φορά, συμμετέχει με guest solo ο Dimebag Darrell (PANTERA) στα “Cadillac rock box” και “Strap it on”, κάτι που είχε κάνει και σε τραγούδια του “Stomp 442”, βέβαια.
Όσοι περίμεναν να ακούσουν παλιομοδίτικο thrash από τους ANTHRAX, μάλλον ζούσαν σε λάθος εποχή. Το γκρουπ, με τον Bush στα φωνητικά, προτιμούσε τις mid tempo καταστάσεις, με πολύ groove, κάτι το οποίο ξένιζε και συνεχίζει να ξενίζει τους πιο old school οπαδούς τους. Σε προσωπικό επίπεδο, είχα μείνει αρκετά ικανοποιημένος όταν είχε βγει το άλμπουμ, το ίδιο και τώρα. Δεν είναι στις πρώτες επιλογές μου όταν θέλω να ακούσω το γκρουπ, αλλά αν δεν είχε βγει, αμφιβάλλω αν θα υπήρχαν.
Did you know that:
- Οι ANTHRAX έχουν μακρά παράδοση ασυνήθιστων διασκευών. Το ίδιο έκαναν και στο single του “Taking the music back”, που εκτός από το ακυκλοφόρητο “Ghost”, διασκεύασαν το “Exit” των U2 και το “Next to you” των POLICE.
- Στη special έκδοση του 2003 υπήρχε το bonus CD “Summer 2003” που είχε εκτός των άλλων bonus tracks από εκδόσεις προηγούμενων δίσκων, κι εκεί μπορούμε να βρούμε από την εκδοχή τους στο “Dethroned emperor” των CELTIC FROST, στο “Auf Wiedersehen” των CHEAP TRICK, το “Cowboy song” των THIN LIZZY, το “London” των SMITHS, το “Celebrated summer” των HUSKER DU και το “Watchin’ you” των KISS. Μίλησε κανείς για ποικιλία;
Σάκης Φράγκος
