Εκεί που νομίζεις ότι δεν πρόκειται να ξανακούσεις κάτι κάτω από την επωνυμία KING KOBRA, έρχεται ο Carmine Appice για να σε διαψεύσει επιστρέφοντας δισκογραφικά ύστερα από ένα δεκαετές κενό απραξίας. Και μπορεί οι KING KOBRA να μην πέτυχαν σπουδαία πράγματα εμπορικά πίσω στη δεκαετία του ‘80 αλλά, για όλους εμάς τους hard rock fans, και οι τρεις εκείνοι δίσκοι έχουν τη δική τους ομορφιά και μας έχουν χαρίσει ορισμένες καλές συνθετικές στιγμές. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε τα ίδια και για τα δύο επόμενα άλμπουμ που ακολούθησαν την προηγούμενη δεκαετία. Ας είναι. Τι γίνεται, όμως, με το σήμερα και το νέο δίσκο;
Καταρχάς, οι οιωνοί για το “We are warriors” ήταν ενθαρρυντικοί καθώς το line-up είναι εξαιρετικό. Τα original μέλη, Appice & Rod, πλαισιώνονταν από το σπουδαίο Paul Shortino (που είχε τραγουδήσει στα “King Kobra” και “King Kobra II”) αλλά και τους κιθαρίστες Carlos Cavazo (QUIET RIOT), Rowan Robertson (DIO). Μιλάμε δηλαδή για μία αψεγάδιαστη σύνθεση που εγγυόταν τουλάχιστον μία άριστη απόδοση στο studio. Αυτό (σχεδόν) το πέτυχαν. Και λέμε «σχεδόν» διότι ο Shortino είναι μεν καλός αλλά σε σημεία ακούγεται κουρασμένος με το πέρασμα του χρόνου να είναι πλέον περισσότερο εμφανές. Το πρόβλημά μου με το “We are warriors” είναι διπλό. Από τη μία οι KING KOBRA έχουν απωλέσει τη μουσική τους ταυτότητα -κάτι που είχε ήδη φανεί στις δύο τελευταίες τους δουλειές- και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ο Appice επιλέγει συνειδητά αυτό το δρόμο. Το δεύτερο προβληματικό σημείο είναι ο τετριμμένος και τυπικός ήχος όλων των συνθέσεων. Ακούς τα κομμάτια, λες είναι ΟΚ (προσοχή…όχι τίποτα συγκλονιστικό) αλλά από την άλλη χάνονται σε έναν ωκεανό άπειρων, παρόμοιων συνθέσεων που κατακλύζουν το διαδίκτυο σε καθημερινή βάση. Είναι αυτό που λένε οι φίλοι μας οι Αμερικανοί: generic! Κοινότυπο hard rock που προσωπικά μου θυμίζει κάπως την πορεία του μικρότερου αδερφού του Vinny Appice με τους LAST IN LINE. Καλό παίξιμο, «γεμάτες» παραγωγές αλλά συνθετικά αδιάφοροι δίσκοι.
Στα μάτια μου, οι KING KOBRA χάνουν μία ακόμη ευκαιρία να ικανοποιήσουν τους παλιούς οπαδούς τους οι οποίοι σε τελική ανάλυση είναι αυτοί που θα αγοράσουν το δίσκο και σε αυτούς θα έπρεπε -υπό κανονικές συνθήκες- να ποντάρουν. Το “We are warriors” είναι ένα αδιάφορο άλμπουμ και δυστυχώς για όλους μας ο Carmine δεν εκμεταλλεύεται το άρτιο line-up.
5 / 10
Σάκης Νίκας
