ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The funeral album” – SENTENCED
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Kai Hiilesmaa
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ville Laihiala – φωνητικά
Miika Tenkula – lead κιθάρα
Sami Lopakka – ρυθμική κιθάρα
Sami Kukkohovi – μπάσο
Vesa Ranta – ντραμς
Έχουν περάσει 20 χρόνια, ουσιαστικά, από τη διάλυση των Φινλανδών SENTENCED και μου είναι δύσκολο να ξεχάσω το πόσο δημοφιλείς ήταν στο ελληνικό κοινό, που έχει μία τάση να αγαπάει συγκροτήματα που είναι λίγο πιο «στεναχωρημένα» από τον μέσο όρο, αλλά και όσα παίζουν σαν τους METALLICA!!! Κι εκείνοι είχαν και τα δύο! Πραγματικά, από το “Amok” και μετά, οι gothic metallers από το Oulu της Φινλανδίας, τύγχαναν σχεδόν καθολικής αποδοχής από το ελληνικό metal κοινό.
Σε προσωπικό επίπεδο, μετά το “Down”, άρχισε να με ενοχλεί η πιο “HIM” προσέγγιση που είχαν στον ήχο τους (οι ίδιοι λένε με σαφήνεια ότι οι SENTENCED επηρέασαν τους HIM κι όχι το αντίστροφο) και με εξαιρέσεις ή εκλάμψεις, θα μπορούσε να πει κανείς, στο “Crimson”, ποτέ δεν αγάπησα πραγματικά τα “Frozen” και “Cold white light”. Όπως και να έχει, είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη έκπληξη η ανακοίνωση στην αρχή του 2005, ότι το “The funeral album”, θα ήταν το κύκνειο άσμα του γκρουπ, καθώς ελάχιστοι μπορούσαν να το πιστέψουν ότι τη στιγμή που είχαν αρχίσει να γίνονται πολύ γνωστοί, αλλά το κράτησαν –προς τιμήν τους- και βούλωσαν πολλά στόματα. Ακολούθησε και ο θάνατος του Miika Tenkula, βασικού συνθέτη και κιθαρίστα, από τα χρόνια προβλήματα που είχε στην καρδιά κι έτσι κάθε σκέψη επανασύνδεσης, έσβησε για πάντα.
Μετά το κείμενό μου, θα παραθέσω τη συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον Sami Lopakka, στα πλαίσια της προώθησης εκείνου του δίσκου, για το πρώτο τεύχος του έντυπου Rock Hard, όπου εξηγεί αναλυτικά τους λόγους της διάλυσής τους, που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με την ιεράρχηση των στόχων που είχαν στη ζωή τους, θέλοντας να επικεντρωθούν στις οικογένειές τους και όχι να περιοδεύουν 9 μήνες το χρόνο…
Το “The funeral album”, θεωρώ ότι είναι μία συλλογή τραγουδιών που εκφράζουν απόλυτα τη φιλοσοφία των SENTENCED από την περίοδο που μπήκε στο γκρουπ ο Ville Laihiala, δηλαδή από το “Down” και μετά (με ολίγη από το πρώιμο παρελθόν τους, με το φρενήρες instrumental “Where waters fall frozen”). Έχει δηλαδή τις εξόφθαλμες HIM στιγμές (“Consider us dead”, “Drain me”), έχει κλασικά SENTENCED τραγούδια “May today become the day”, “Ever-frost”), πιο εμπορικά (“We are but falling leaves”, “Despair-ridden hearts”) και δύο από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους, το “Vengeance is mine” και το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ “End of the road”, που είναι το τελευταίο τραγούδι, του τελευταίου τους δίσκου κι εκφράζει απόλυτα στιχουργικά και μουσικά, τι σημαίνουν οι SENTENCED.
Όλο το concept είχε ντυθεί όπως του αρμόζει. Video clip με τα μέλη του γκρουπ να θάβουν ουσιαστικά το σχήμα και σχετική φωτογράφηση, καθώς και μία μεγάλη, αποχαιρετιστήρια συναυλία στη γενέτειρά τους, την πόλη Oulu, που βιντεοσκοπήθηκε και κυκλοφόρησε με τον τίτλο “Buried alive”. Το άλμπουμ έγινε χρυσό στη χώρα τους και το DVD πήγε στην κορυφή των charts, ο καλύτερος τρόπος για να κλείσουν την καριέρα τους. Προσωπικά, απολαμβάνω ακόμα και σήμερα κάθε ακρόαση του “The funeral album”, αλλά νομίζω ότι είναι πολύ διαφωτιστικό, να διαβάσουμε ξανά, την face to face συνέντευξη που είχαμε κάνει, όταν κυκλοφορήσει ο δίσκος, όταν τα συγκροτήματα ακόμα ταξίδευαν στη χώρα μας για να προωθήσουν τις δουλειές τους, «ντυμένη» με φωτογραφίες εποχής.
Σάκης Φράγκος
SENTENCED
“End of the road”
Τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος κρίνεται από τις πράξεις και τις επιλογές του. Οι Φιλανδοί SENTENCED μετά από δεκατέσσερα χρόνια μεγάλης καριέρας αποφάσισαν να διαλύσουν χωρίς να έχουν μαλώσει τα μέλη μεταξύ τους, χωρίς να έχουν χάσει αγοραστική δύναμη και χωρίς κάποιον άλλο προφανή, σε ανάλογες περιστάσεις, λόγο. Απλώς αποφάσισαν ότι τώρα έπρεπε να σταματήσουν σαν SENTENCED. Ο τελευταίος δίσκος του συγκροτήματος, με τον αρμόδιο τίτλο “The funeral album” βρίσκεται εδώ και κάποιες εβδομάδες στα δισκοπωλεία και είναι ένας από τους καλύτερους που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα. Ο κιθαρίστας Sami Lopakka, ένα από τα ιδρυτικά μέλη βρέθηκε στην Αθήνα και μας ανέλυσε τον τελευταίο δίσκο τους, τους λόγους διάλυσης και φυσικά τα μελλοντικά σχέδια.
Sami, καλώς ήρθες στην Ελλάδα και μακάρι η συνάντηση μας να γινόταν κάτω από πιο ευχάριστες συνθήκες. Αλλά πριν μιλήσουμε για τους λόγους της διάλυσης καλύτερα θα ήταν να ξεκινήσουμε με τον νέο και παράλληλα τελευταίο δίσκο σας, με τον τίτλο “The funeral album”.
Σ΄ ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα. Κατά την διάρκεια της διαδικασίας της ηχογράφησης και παραγωγής του “The funeral album” η ατμόσφαιρα ήταν πολύ περίεργη, καθώς γνωρίζαμε ότι δεν θα συνεργαζόμασταν ξανά μαζί ως συγκρότημα. Από την μία ήμασταν σφιγμένοι και από την άλλη προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε ένα καλό δίσκο, σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στους φίλους μας ανά τον κόσμο.
Και τα καταφέρατε. Το “The funeral album”, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι ό,τι καλύτερο έχετε παρουσιάσει από το “Down” και μετά. Παρουσιάζει αρκετές διαφορές σε σχέση με τους τελευταίους σας δίσκους. Κρατάτε τον ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό ήχο, αλλά αρκετά τραγούδια έχουν πιο σκληρό ήχο.
Όταν ξεκινήσαμε να συνθέτουμε τα τραγούδια, δεν είχαμε στο μυαλό μας ένα συγκεκριμένο μοτίβο όσον αφορά το μουσικό ύφος. Το μόνο που είχαμε στο μυαλό μας ήταν να υπήρχε συνέχεια σε σχέση με το προηγούμενο μας δίσκο “The cold white light”. Στην πορεία όμως καθώς αναλογιζόμασταν την πορεία μας ως συγκρότημα μέχρι τώρα και το τι δίσκους έχουμε ηχογραφήσει μας βγήκε αυθόρμητα μία τάση πιο «σκληρή» σε κάποια τραγούδια. Το όλο αποτέλεσμα μας άρεσε και προσπαθήσαμε να περιλάβουμε στον τελευταίο δίσκο έναν ήχο αναδρομή στην καριέρα μας. Δηλαδή θα ακούσετε μελωδικά τραγούδια στο ύφος του “The cold white light”, πιο μελαγχολικά σαν αυτά του “Frozen” και πιο heavy που θα μπορούσαν να ήταν και στο “Down”. Το όλο αποτέλεσμα μας ικανοποίησε απόλυτα. Μετά από πολλά ακούσματα μπορώ να πω με ευκολία ότι το “The funeral album” είναι ό,τι πιο πλήρες έχουμε συνθέσει.
Σε μια σχετική κουβέντα που είχα με τον αρχισυντάκτη μου, μου ανέφερε ότι σε κάποια σημεία του θυμίζατε HIM. Πώς σας φαίνεται σαν δήλωση;
Μα ποτέ δεν κρύψαμε το γεγονός ότι οι HIM έχουν επηρεαστεί από εμάς!!! Όταν κυκλοφορούσαμε το “Frozen” το 1998, τότε περίπου άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι HIM ως νέο συγκρότημα. Βασικά οι ίδιοι είχαν κάνει αρκετές δηλώσεις υπέρ μας στη Φιλανδία σε συνεντεύξεις. Εξάλλου δεν είμαστε μεγάλη χώρα και σχεδόν όλοι οι μουσικοί γνωριζόμαστε μεταξύ μας και έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Οι HIM είναι ένα από τα συγκροτήματα, που παρόλο τα μέλη τους ακούν metal αποφάσισαν να έχουν ένα πιο goth και εμπορικό ήχο. Πολύ καλά παιδιά. Το να μας συγκρίνουν το βρίσκω λογικό, εφόσον είμαστε από την ίδια χώρα και έχουμε συγκεκριμένες «μουσικές σχολές» που κυριαρχούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποια τραγούδια να μοιάζουν. Τέλος στην καρέκλα του παραγωγού για τον συγκεκριμένο δίσκο καθόταν ο Hiili Hiilesmaa που επίσης έχει δουλέψει με τους HIM, ενώ και με MOONSPELL, APOCALYPTICA, THEATRE OF TRAGEDY μεταξύ άλλων.
Ποιο τραγούδι από το νέο δίσκο σου αρέσει περισσότερο και γιατί;
Μου αρέσει πάρα πολύ το “Vengeance is mine” γιατί έχει αρκετή οργή μέσα του και είναι ένα αρκετά «σκληρό» τραγούδι, ότι πρέπει για συναυλίες. Επίσης μου αρέσει και το τραγούδι που είναι τελευταίο στο δίσκο, το “End of the road” όπου οι στίχοι του έχουν ιδιαίτερη, συναισθηματική σημασία για τα μέλη του συγκροτήματος.
Ποια είναι τα σχέδια σας μετά την κυκλοφορία του “The funeral album”, όσον αφορά ακόμα το όνομα SENTENCED;
Πολλές συναυλίες και περιοδείες στην Ευρώπη, ώστε να μπορέσουμε να δούμε όσους περισσότερους φίλους μας γίνεται και να γιορτάσουμε μαζί το τέλος μίας πετυχημένης πορείας. Έχουμε δεχτεί πολλές προτάσεις για festivals και θα προσπαθήσουμε να κανονίσουμε το πρόγραμμά μας ώστε να παίξουμε σε όσα περισσότερα μπορούμε. Μία συναισθηματικά φορτική ατμόσφαιρα αλλά παράλληλα πολύ ευχάριστη.
Τώρα θα ήθελα να περάσουμε στο λυπηρό γεγονός της διάλυσής σας.
Συγγνώμη που σε διορθώνω αλλά δεν είναι μία τυπική διαδικασία διάλυσης, γι’ αυτό και η λέξη «διάλυση» θα έλεγα ότι δεν είναι η πλέον αρμόδια για να περιγράψει την κατάσταση. Προσωπικά θα έλεγα ότι ήρθε το τέλος της μουσικής σταδιοδρομίας των SENTENCED. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Πολύ ωραία. Οπότε ποιοι είναι οι λόγοι του τέλους που οδηγηθήκατε;
Απλά πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα να σταματήσουμε. Εγώ και ο Ville (σ.σ. ο τραγουδιστής του συγκροτήματος) μόλις έχουμε αποκτήσει παιδιά και αν σαν συγκρότημα δεχόμασταν όλες τις προτάσεις που είχαμε τότε θα κάναμε πολλούς μήνες όχι μόνο να δούμε τις οικογένειες μας, αλλά και να ζήσουμε από κοντά την ανάπτυξη των παιδιών μας. Παρόμοια προβλήματα και διλήμματα είχαν και τα άλλα παιδιά. Πλέον είχε έρθει η στιγμή να θέσουμε την προσωπική και οικογενειακή μας ζωή ως προτεραιότητα. Δεν έχει να κάνει με το ότι έχουμε τσακωθεί μαζί μας ή δεν τα βρίσκαμε με την δισκογραφική εταιρία και λόγω συμβολαίου η μόνη διέξοδος θα ήταν η διάλυση. Καμία σχέση. Απλώς ήταν θέμα προτεραιοτήτων. Γι’ αυτό εγώ δεν το βλέπω σαν διάλυση, το βλέπω σαν το τέλος της δισκογραφικής καριέρας μας που θέσαμε ομόφωνα. Το θετικό είναι ότι ούτε η δισκογραφική μας εταιρία, Century Media, προσπάθησε να μας αλλάξει γνώμη. Δέχτηκε την επιλογή μας με σύνεση και προσπαθεί να στηρίξει το “The funeral album” στον ίδιο βαθμό με τις προηγούμενες δουλειές μας.
Μετά το πέρας των υποχρεώσεων με τους SENTENCED τι σκοπεύεις να κάνεις; Θα σε δούμε σε ένα νέο συγκρότημα; Για τα υπόλοιπα παιδιά ξέρεις ποια θα είναι τα μελλοντικά τους σχέδια;
Προσωπικά μετά τις περιοδείες θα μείνω στο σπίτι, δίπλα στην οικογένεια μου για αρκετό καιρό πριν σκεφτώ το τι θέλω να κάνω. Μάλλον η πρώτη μου επαγγελματική προτεραιότητα θα είναι η συγγραφή και έκδοση ενός βιβλίου, το οποίο το έχω στο μυαλό μου εδώ και αρκετό καιρό. Θα είναι μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και η βάση της έμπνευσής μου θα είναι η ζωή των SENTENCED, κατά την διάρκεια των περιοδειών όλα αυτά τα χρόνια. Όμως δεν έχει πάρει τελική μορφή ακόμα, οπότε κατά την διάρκεια της συγγραφής μπορεί να αλλάξει. Αυτή θα είναι η πρώτη μου επαγγελματική μου δραστηριότητα. Τώρα όσον αφορά την μουσική δεν θα ασχοληθώ με κάποιο άλλο συγκρότημα, καθώς θα είναι άτοπη η απόφαση που πήραμε για το τέλος των SENTENCED, αφού πάλι θα έχω τις ίδιες υποχρεώσεις. Το να συμμετέχω ως guest σε κάποιο συγκρότημα, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και σαφώς με ελάχιστες υποχρεώσεις και από την φύση του δεν σε αναγκάζει να λείψεις καιρό από το σπίτι σου. Όσον αφορά τα υπόλοιπα παιδιά, ο Ville βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εμένα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σταματήσει την μουσική…
Συγγνώμη που σε διακόπτω, αλλά ο Ville έχει ένα ακόμη συγκρότημα, τους POISONBLACK.
Ναι, το γνωρίζω. Μάλλον θα φύγει και από εκεί, εκτός αν καταφέρει να επιβάλλει κάποιος όρους στα μέλη του συγκεκριμένου συγκροτήματος, ώστε να περνάει πολύ χρόνο με την οικογένειά του. Τα υπόλοιπα παιδιά δεν έχουν καταλήξει για το τι θα κάνουν ακόμα.
Μάλιστα, αλλά μου φαίνεται δύσκολο ο Miika Tenkula (κιθαρίστας και ο κύριος συνθέτης του συγκροτήματος) με το ταλέντο που έχει στο να γράφει καλά τραγούδια να μείνει εκτός μουσικής.
Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο. Ο Miika είναι ο εξυπνότερος άνθρωπος που έχω συνεργαστεί ποτέ μου και ένας από τους μουσικούς με μεγάλη φαντασία. Πιστεύω και καλό για τον ίδιο θα ήταν να συνέχιζε με ένα νέο συγκρότημα και το πιο πιθανόν είναι να κάνει αυτό ακριβώς. Θα περιμένω με αγωνία την νέα του δουλειά, γιατί πιστεύω ότι έχει πολλά να δώσει στη μουσική.
Sami θα ήθελα να σε ρωτήσω αν τελικά με τους SENTENCED καταφέρατε να κερδίσετε λεφτά, μέσα από τους δίσκους και τις περιοδείες;
Να σου πω την αλήθεια, αρχίσαμε να έχουμε κέρδος τα τελευταία επτά χρόνια. Δηλαδή χονδρικά από την κυκλοφορία του “Frozen” το 1998. Πιο πριν απλώς βγάζαμε ένα χαρτζιλίκι. Μετά τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά, χάρις σε ένα νέο συμβόλαιο με την Century Media. Από αυτό το σημείο ζούσαμε μόνο από την μουσική, κάτι που αποτελούσε όνειρο για μας, από το πρώτο δίσκο, το “Shadows of the past” το 1991.
Κατά την διάρκεια της καριέρας σας αλλάξατε τρεις φορές μουσικό στιλ. Η πιο μεγάλη αλλαγή έγινε με την κυκλοφορία του “Frozen”, στην οποία αφήσατε πίσω σας ένα προσωπικό, πρωτόγνωρο για την εποχή, στιλ, που είχατε δημιουργήσει με τα “Amok” και “Down”, για να στραφείτε σε ένα πιο βατό μελαγχολικό ήχο. Κατά την γνώμη σου γιατί δεν είχατε ένα μόνιμο, αναγνωρίσιμο, μουσικό ύφος;
Δεν το κάναμε επίτηδες, αν αυτό εννοείς. Κάποιες ιδέες μας έρχονταν αυτόματα και δεν φοβόμασταν να πειραματιστούμε. Ως συγκρότημα δεν μας άρεσε να μένουμε στάσιμοι και από την άλλη δεν φοβόμασταν να αντιμετωπίσουμε τους οπαδούς μας σε περίπτωση αλλαγών στη μουσική μας. Κατά της διάρκεια της καριέρας μας χάσαμε οπαδούς, εξαιτίας αυτών των αλλαγών, όμως κερδίσαμε νέους που ήρθαν να προστεθούν στον φανατικό πυρήνα που είχαμε δημιουργήσει. Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους. Επίσης η γνώμη μου είναι ότι όσες αλλαγές και αν κάναμε είχαμε κάποια στοιχεία στη μουσική μας που παρέμεναν αμετάβλητα. Όπως για παράδειγμα οι μελωδίες μας, τα φωνητικά και μία μελαγχολική τάση που υπήρχε από το “Amok”. Νιώθω περήφανος ως μουσικός που κάναμε μία τέτοια πορεία χωρίς να έχουμε να αντιμετωπίσουμε χαμηλές πωλήσεις. Ο περισσότερος κόσμος είχε κάθε φορά την υπομονή να ακούσει αρκετές φορές ένα νέο δίσκο και μετά μας έκρινε. Αυτό αν μην τι άλλο δείχνει εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μας.
Πάντως μέχρι τώρα διακατέχεστε από μεγάλη απαισιοδοξία στα τραγούδια σας, κάτι που φαινόταν αμέσως από τους τίτλους των τραγουδιών. Δεν κουραστήκατε να έχετε συνέχεια τέτοια διάθεση;
Μάλλον το παραπάνω χαρακτηριστικό αποτελεί ένα ακόμη μέρος της προσωπικότητας της μουσικής μας, που δεν άλλαξε κατά την διάρκεια της πορείας μας. Να σου πω την αλήθεια είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει σαν συγκρότημα. Μπορεί για παράδειγμα εγώ πλέον να βλέπω πιο χαρούμενα τη ζωή, όμως μου βγαίνει πιο εύκολο να γράφω στίχους που έχουν να κάνουν με το θάνατο, την απώλεια αγάπης και την εκδίκηση. Έχει γίνει ένα είδος συνήθειας, ένα σημαντικό κομμάτι των SENTENCED.
Κλείνοντας την συνέντευξη θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θα υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης των SENTENCED, καθώς ζούμε σε μία εποχή που οι επανασυνδέσεις έχουν γίνει κομμάτι της μουσικής μας, ειδικά όσο θα υπάρχει πολύ χρήμα για αυτό το σκοπό στην αγορά.
Το “The funeral album” είναι ο τελευταίος δίσκος των SENTENCED. Αυτό ήταν. Δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ επανασύνδεση, δεν θα δουλέψουμε ξανά μαζί και δεν πρόκειται να παίξουμε ζωντανά μαζί με το πέρας των προγραμματισμένων εμφανίσεων, που θα κρατήσουν πολλούς μήνες. Μπορεί να σου ακούγεται βαρύγδουπο, όμως σιχαινόμαστε αυτό που συμβαίνει τώρα, το κάθε συγκρότημα να γελοιοποιείται έχοντας ένα ύφος σαν να μην πέρασε μέρα, σαν να μην άλλαξε τίποτα. Οι SENTENCED δεν θα υπάρξουν ξανά. Αυτό είναι το τέλος του δρόμου και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κόσμο που στάθηκε δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια και μας στήριξαν με αγάπη. Δεν πρόκειται να σας ξεχάσουμε!!! Ακούστε τον τελευταίο μας δίσκο και ελάτε στα τελευταία πάρτι που θα στήσουμε.
