Μια από τις συναυλίες της χρονιάς, η συναυλία της 21ης Οκτωβρίου 2022. Οι θρυλικοί SEPTICFLESH, οι τιτάνες HYPOCRISY, οι THE AGONIST και οι HORIZON IGNITED σε μια υπέροχη σύμπραξη που φροντίζει όλοι οι θιασώτες του ακραίου ήχου να καλυφθούν. To Fuzz αποδεικνύεται ιδανικός χώρος και εμείς κατηφορίζουμε προς το γνωστό συναυλιακό χώρο στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Πάμε να δούμε ένα – ένα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ της Παρασκευής, παρεούλα! Πρώτοι στις 18:55 με το ρολόι οι Φινλανδοί HORIZON IGNITED σ’ ένα ήδη μισογεμάτο Fuzz Club. Εμπνευσμένο μελωδικό death metal, μοντέρνο και με τους IN FLAMES πρώτης δεκαετίας του 2000 ως σημείο αναφοράς.
Κατάφεραν και ζέσταναν το κοινό με υλικό από τους δύο δίσκους τους (“After the storm” – 2019, “Towards the dying lands” – 2022). Μέχρι και bonus κομμάτι από τη βινυλιακή έκδοση του τελευταίου τους δίσκου ακούσαμε (“Carry me”). Σωστότατοι, προκάλεσαν κινητικότητα στο κοινό, πράγμα δύσκολο όταν σε ξέρει σχετικά λίγος κόσμος. Και πολύ ωραία, ραδιοφωνικά καθαρή φωνή ο τραγουδιστής, που σε έπειθε, όπως και στα death metal φωνητικά του. Μετά από μισή ώρα μουσικής κατέβηκαν θριαμβευτές. Και αν κρίνω από μια μικρή κουβέντα που έκανα με την ίδια τη μπάντα στο merch stand ήμασταν για εκείνους το καλύτερο κοινό του tour. Εμένα, με βάλανε στο τριπάκι να τους ψάξω και μπράβο τους!
Συνέχεια με τους εξαίρετους THE AGONIST σε ένα Fuzz που άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει και πάνω. Πόλος έλξης αποτελούσε για αρκετούς που δεν ήξεραν τη μπάντα, η δική μας Βίκυ Ψαράκη στο μικρόφωνο. Στον αντίποδα, το κοινό που ήρθε ΚΑΙ για εκείνους (σημαντικό να έρχεται κόσμος επειδή είσαι και εσύ στο billing) βλέπει περισσότερο το συνθετικό ταλέντο των σπουδαίων Καναδών που με το τελευταίο τους άλμπουμ “Orphans”, κέρδισαν πάρα πολύ κόσμο και έκλεισαν πολλά στόματα! Επί σκηνής δε, ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα και τα διαλύσανε όλα. Απόδοση αλφάδι, επικοινωνία με το κοινό 10/10 κι ένα κοινό που επέστρεφε την ενέργεια και ζεσταινόταν όλο και περισσότερο για τη συνέχεια. Το δε συγχρονισμένο headbanging εντυπωσιακό και απολαυστικό επί σκηνής, οι Καναδοί δεν σήκωσαν κεφάλι και μπράβο τους!
Όσο για το δικό μας κορίτσι, προλόγισε ως πολύ ξεχωριστό το “Blood as my guide” λόγω της ελληνικής απαγγελίας στη μέση κι έκανε το κοινό ό,τι ήθελε! Άκρως χαρισματική στο κύριο κομμάτι της συναυλίας, ενώ ανάμεσα στα κομμάτια, έσπαγε πλάκα με το πως μιλούσε Αγγλικά στο υπόλοιπο tour, και εδώ έχει να μιλήσει Ελληνικά και δεν ξέρει τι να πει ακριβώς! Χώρια ο αστείος διάλογος με Seth από SEPTICFLESH “κακομοίρα μου, μη τυχόν και τους μιλήσεις στα Αγγλικά όταν θα κατέβουμε Ελλάδα!”. Τέτοιες μικρές στιγμές φέρνουν το καλλιτέχνη στο ίδιο επίπεδο με τον οπαδό. Φινάλε με το “Days before the world wept” από το τελευταίο τους EP (που τιμήθηκε σχεδόν ολόκληρο, με το “Orphans” να ακολουθεί με τρία κομμάτια), αφήνοντας ένα γεμάτο Fuzz χαμογελαστό, ακόμα και ανθρώπους που δε τους άκουγαν. Το οποίο είναι το μεγαλύτερο στοίχημα σε τέτοιες περιπτώσεις και οι THE AGONIST το κέρδισαν!
Ήγγικεν η ώρα για τους σπουδαίους, τους τιτάνες HYPOCRISY. Κατά πως φαίνεται, είναι η τελευταία ευκαιρία μας να τους δούμε. Όσοι γέμισαν το Fuzz εκείνη τη στιγμή, το ήξεραν. Έμπα με ομώνυμο από το τελευταίο σούπερ άλμπουμ τους και το Fuzz παίρνει φωτιά! Δείγμα του πόσο αγκαλιάστηκε αυτός ο δίσκος από τους οπαδούς. Στη συνέχεια “Fire in the sky” και η hit-άρα “Eraser”. Ρε τι λες τώρα λέμε! Πάρτα και πες και ευχαριστώ. Εξαιρετικός ήχος, η μπάντα αλφαδιά και η φωνή του Peter σε εξαιρετική κατάσταση, σχεδόν σαν να ακούς δίσκο! Βουτιά στο παρελθόν, 1992, “Inferior devoties”! Βίτσα, ξύδι και καλό ταξίδι! Πίσω στις εποχές που οι HYPOCRISY ήταν “Αμερικάνοι” σε μια Σουηδική σχολή, αλλά διατηρούσαν τη δολοφονική απλότητα της σκηνής τους. ΌΛΕΘΡΟΣ, με δύο τρεις φίλους να παθαίνουν παράκρουση, μέσα κι εγώ! Πίσω στο παρόν και “Chemical whore”! Πρώτο single του τελευταίου άλμπουμ που τόσο αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε δυνατά! Τάπα όλα τα κομμάτια το ένα πίσω από το άλλο.
Μετά “Don’t judge me”…..όλα ίσωμα από μια μπάντα που έφτιαξε το πιο μερακλίδικο σετ που έχω δει το τελευταίο καιρό από πολλούς εκεί έξω. Τίμησε όλες τις περιόδούς και σχεδόν όλους τους δίσκους. Και άρπα και “Weed out the weak”, και δώσε και “War-path”…κάτσε καλά σου λέω! Κατεβαίνουν ταχύτητες για το μαγικό “The final chapter” που είχαμε το υπέροχο “scream for me Athens….now let me scream for you”. Α ρε Πετράκη τι μας κάνεις….σε μια φάση γυρνάει λέει ο Tagtgren “it’s always so warm here in Greece we need to adjust….the sun” “ADJUSTING THE SUN” ΜΑ ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!! ΑΕΡΑ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑ ΕΤΑΙΡΑ! Το αγαπημένο μου κομμάτι του αγαπημένου μου δίσκου τους, σε μια δαιμονισμένη εκτέλεση, φτιαγμένη για τους οπαδούς και βγαλμένη από υγρά όνειρα. ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ, ΣΦΑΓΗ….ΠΩΣ ΜΑΣ ΠΕΤΣΟΚΟΒΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΡΕ PETER;!;! Και επειδή ήθελε κάτι για να τους θυμόμαστε…..”Roswell 47″….έτσι, για καλό κατευόδιο!
13 κομμάτια σε μια ώρα, μια από τις πιο κολασμένες ώρες που έχω βιώσει στη συναυλιακή μου ζωή. Ο καλύτερος, πιο εμφατικός και πιο αρχηγικός τρόπος να πει “αντίο, ευχαριστώ” αυτή η τόσο σπουδαία μπάντα. Μπορεί τους SEPTICFLESH να είχαμε headliners αλλά οι HYPOCRISY άφησαν πίσω τους κουφάρια που δε ξέρω κατά πόσον θα μπορέσουν να συναγωνιστούν οι δικοί μας, όσο κι αν έχουν το κοινό εντός έδρας με το μέρος τους (άτυπα). Αλλά για αυτά, πάμε στον αγαπητό συνάδελφο και φίλο Δημήτρη Μπούκη, που θα σας τα εξηγήσει όμορφα και ωραία. Εγώ πάω να συνέλθω από το σοκ!
Γιάννης Σαββίδης
Αν μία συναυλία κρίνεται επιτυχημένη από την απόδοση των συγκροτημάτων, τα setlist, τον ήχο, το πρόγραμμα, την διασκέδαση, την προσέλευση και την συμμετοχή του κόσμου αλλά και το θέαμα, τότε το live αυτό ήταν σίγουρα 100% επιτυχημένο. Θα διαβάσατε πιο πάνω ότι έχει γράψει ο αγαπητός Γιάννης για τα συγκροτήματα που προηγήθηκαν των SEPTICFLESH, που μόνο για την χώρα μας άλλαξαν θέση με τους HYPOCRISY κι έγιναν αυτοί οι headliners και θέλω να ζητήσω μία συγνώμη που θα αναφερθώ και εγώ για λίγο στους HYPOCRISY. Μία τέτοια μεστή και εξαιρετική εμφάνιση, εκπλήρωσε ένα απωθημένο μου ετών. Αγαπώ πάρα πολύ τον melo-death ήχο και οι HYPOCRISY, για το ιδίωμα αυτό, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Το ότι βίωσα την εφηβεία μου, σε αυτή την μία ώρα που ήταν επάνω στην σκηνή ο θρύλος Peter Tagtgren, δεν ξεπερνιέται εύκολα.
Οπότε μόλις ολοκληρώθηκε η εμφάνισή τους και μέχρι να βγουν οι SEPTICFLESH στην σκηνή, εγώ ακόμα μέσα μου άκουγα την μελωδία του “Adjusting the sun”. Ο κόσμος όμως πλέον είχε γεμίσει το FUZZ ασφυκτικά, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία που έλαβα, πρέπει να είχε γύρω στα 1300 άτομα. Ευτυχώς οι SEPTICFLESH ανέβηκαν στην σκηνή λίγο νωρίτερα από το πρόγραμμα, τα αρχικά 40 λεπτά αναμονής θα ήταν αρκετά επίπονα, οι οποίοι πραγματοποίησαν μία εξαιρετική εμφάνιση, με τον κόσμο να δημιουργεί έναν πραγματικό χαμό.
Το συγκρότημα ξεκίνησε με το “Portrait of a headless man”, με το συγκρότημα να είναι σε καταπληκτική φόρμα, τον ήχο αψεγάδιαστο και ας είχε αναγκαστικά πολλά προηχογραφημένα, λογικό καθώς είναι η μουσική των SEPTIC FLESH που το απαιτεί και δεν μπορούν να έχουν μαζί τους πάντα ολόκληρη ορχήστρα κι έναν Σπύρο πραγματικά εκστασιασμένο, αφήνοντας το λαρύγγι του επάνω στο μικρόφωνο. «1-2-3 Αθήνα» κι ένα από τα καλύτερα τους τραγούδια, το “Pyramid God”, ήταν αυτό που ακούστηκε δεύτερο και από την πρώτη σειρά μέχρι την μέση περίπου του Fuzz άρχισε να πέφτει το ξύλο της αρκούδας.
Το συγκρότημα έδωσε αρκετό βάρος στο τελευταίο τους άλμπουμ, το “Modern primitive”, παίζοντας τα τραγούδια “Neuromancer”, “Hierophant”, “A desert throne” και “The collector”. Η συμμετοχή στα φωνητικά από τον Σωτήρη Βαγενά (που δεν είναι πάντα δεδομένη), σε όσα τραγούδια χρειάστηκε να ανέβει στην σκηνή, ήταν πολύ σημαντική και έδωσε πραγματικά κάτι διαφορετικό στην εμφάνιση των Flesh. Από τις προηγούμενες δουλειές τους φυσικά είχε την τιμητική του το “Communion” με τα τραγούδια, “Persepolis”, “Anubis” και το ομώνυμο, όπου αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την προαναγγελία του “Anubis” ο κόσμος τραγουδούσε την μελωδία πριν ακόμα παιχτεί οποιαδήποτε νότα, με τον Σπύρο να λέει ότι αυτό είναι τέχνη.
Σε συνέχεια του εναρκτήριου τραγουδιού, τα “Martyr” και “Dark arts”, με το οποίο και έκλεισαν την εμφάνιση τους, ήταν αυτά που ακούσαμε από το “Codex omega” και συμπλήρωσαν το setlist τα “The vampire from Nazareth”, “Prometheus” και “Prototype”.
Σε μία καταπληκτική βραδιά, οι SEPTIC FLESH απέδειξαν την σκληρή δουλειά που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια, σε ένα show με καταπληκτικά φώτα και ήχο και τον κόσμο να στηρίζει την εμφάνιση τους μέχρι την τελευταία νότα που ακούσαμε. Το συγκρότημα ανέφερε πως μετά από 18 live shows, αυτό της Αθήνας ήταν αυτό με την μεγαλύτερη προσέλευση και την πιο θερμή υποστήριξη, κάτι που τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν για το υπόλοιπο της περιοδείας και μας ευχαρίστησαν πολύ γι’ αυτό.
Το μόνο που θα ήθελα να ήταν διαφορετικό σ’ αυτή την βραδιά, είναι ότι μου λείπουν τραγούδια της αγαπημένης μου περιόδου των SEPTICFLESH, αυτή των “A fallen temple” και “Revolution DNA”. Κατά τ’ άλλα, σε μία βραδιά που τίμησε τον ακραίο ήχο, περάσαμε υπέροχα.
Υ.Γ. Προς τους γνωστούς – άγνωστους, την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε στο Fuzz θα είμαι κατάλληλα προετοιμασμένος και χωρίς πόνο στην μέση για να τιμήσω και εγώ το “βρώμικο” της Βαρβάρας.
Δημήτρης Μπούκης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
