Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα… Τελικά αποφάσισα να μην αναφερθώ στον πρώην, πλέον, frontman των Σουηδών black/death metallers NECROPHOBIC, Tobias Sidegård. Όσοι δεν έχετε μάθει γιατί εκδιώχτηκε από τη μπάντα μερικές μόλις μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του 7ου κατά σειρά full length δίσκου της, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Λίγο καιρό μετά από αυτό το γεγονός, η μπαντα ανακοινώσε ότι πλέον δεν συνεργάζεται με τον Σουηδό.
To “Womb of Lilithu” είναι ο τίτλος της νέας τους δουλειάς, που κυκλοφορεί στις 25 Οκτωβρίου από τη Season Of Mist. Μέχρι τώρα μας είχαν συνηθίσει σε μέτρια έως καλούτσικα άλμπουμς, με το “The third antichrist” (1999) να ξεχωρίζει κατ’ εμέ. Το νέο τους πόνημα κυκλοφορεί κοντά στη συμπλήρωση 25 χρόνων ύπαρξης της μπάντας και 4 χρόνια μετά τη τελευταία τους δουλειά, “Death to all” (2009). Δεν ήμουν και αισιόδοξος αρχικά, μιας που τη βρίσκω σχετικά μονότονη μπάντα, αλλά μάλλον ο drummer και πρωτομάστορας των NECROPHOBIC, Joakim Sterner, βάλθηκε να μου αλλάξει γνώμη. Απαισιόδοξο με έκανε και το single “Splendour nigri solis”, που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Πρόκειται για το 2ο κομμάτι του δίσκου, το οποίο απλά βρήκα μέτριο. Τα καλά τα φυλούσε για αργότερα απο ότι φαίνεται.
Πρέπει να εχω ακούσει το δίσκο καμιά 10-αριά φορές. Από το πρώτο άκουσμα γούσταρα, αλλά κάθε φορά που το ακούω βρίσκω όλο και κάτι άλλο που μου αρέσει. Το “Womb of Lilithu” ξεκινά πιο black metal, λόγω riffs, αλλά όσο προχωρά το άλμπουμ γίνεται πιο death, για να τελειώσει κάπου ανάμεσα. Ίσως το πιο μελωδικό death που έχουν παίξει ποτέ. Όχι, δε μιλάμε φυσικά για melodeath “made in Gothenburg” (aka AT THE GATES, IN FLAMES, DARK TRANQUILLLITY). Οι ταχύτητες δεν είναι μεγάλες, ποτέ δεν ήταν άλλωστε.
Σαν αρχηγός της μπάντας ο Sterner, φυσικά δίνει σημασία στο rhythm section και εδώ κρύβεται η επιτυχία του δίσκου. Το tempo είναι ιδανικό, δένει τέλεια με τις κιθάρες και σε προκαλεί να αρχίσεις το headbanging (έστω και σε χαλαρούς ρυθμούς) ακόμα και αν είσαι στο γραφείο σου. Αρκετά solos από τον καινούριο κιθαρίστα της μπάντας Fredrik Folkare (UNLEASHED), δίνουν μια άλλη πνοή στη μουσική των Σουηδών. Τα φωνητικα του Tobias Sidegård είναι όσο ακραία και απλά χρειάζεται, αφού η μουσική έχει τον κύριο λόγο. Αρκετές καλές συνθέσεις μέσα στα 14 (!) τραγούδια του δίσκου, με προσωπικά αγαπημένα τα “Furfur”, “Astaroth” και “Marchosias”. Αλλά ιδιαίτερη εντύπωση κάνουν τα 2 τελευταία κομμάτια του άλμπουμ, “Infinite Infernalis” και “Amdusias”, λίγο διαφορετικές συνθέσεις από τις υπόλοιπες… πιο intellectual αν θέλετε!
Το “Womb of Lilithu” είναι ένας πολύ καλός δίσκος, ακούγεται πολύ ευχάριστα και σίγουρα, όποτε θέλετε κάτι σκοτεινό και ρυθμικό, μα όχι βαρύγδουπο με πολλές φανφάρες, θα μπει στο playlist σας. Άνετα θα έπινα μπύρες σε κάποιο μπαρ υπό τους ήχους του, γιατί αυτό το black/death metal το τραβάει.
8/10
Γιώργος Δρογγίτης
