“Like snakes in the skull of a child”
Τι ωραίο που είναι να διαπιστώνεις ότι οι άνθρωποι πίσω από τις αγαπημένες σου μουσικές εκτός από το ταλέντο τους εκεί είναι και ωραίοι, σωστοί τύποι. Γιατί ΟΚ μπορεί οι περισσότεροι να υποστηρίζουν το διαχωρισμό μεταξύ δημιουργού και δημιουργήματος, αλλά πόσο πιο ισχυρό είναι το δέσιμο όταν υπάρχει συμφωνία και στις απόψεις έξω από το ξερά μουσικό κομμάτι. Κάτι τέτοιο συμβάλει εξάλλου και στην μεγαλύτερη ταύτιση -έως ένα βαθμό- αλλά και απόλαυση της ίδιας της μουσικής. Ενώ το σπουδαίο “Climax” έχει κάνει κατάληψη στο κεφάλι μας εδώ και πολύ καιρό και μάλλον θα τη συνεχίσει για πολύ ακόμα, επικοινωνήσαμε με τον ιδρυτή των Φιλανδών BEASTMILK, Goatspeed, κι ευτυχώς τα όποια τεχνικά προβλήματα (χάλια σύνδεση) δεν μας εμπόδισαν να έχουμε μία απολαυστική συζήτηση.
Hey man, πως είσαι;
Πολύ καλά, ευχαριστώ, εσύ;
Μια χαρά. Πρώτα απ’ όλα θες να μου πεις τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σχηματίστηκαν οι BEASTMILK; Πως βρεθήκατε και αποφασίσατε να σχηματίσετε τη μπάντα;
Είμαι φαν της δουλειάς του Kvohst με τις παλιότερες μπάντες του, CODE και DHG (DØDHEIMSGARD). Eίχα δει τους CODE στην Αγγλία και τους DHG στο Όσλο, κι εκεί γνωριστήκαμε. Είχαμε μια κουβέντα, τίποτα το φοβερό, αλλά κρατήσαμε επαφή μετά από αυτό ώσπου μετακόμισε στο Ελσίνκι μερικά τετράγωνα μακριά από εκεί που μένω και καταλήξαμε να γίνουμε φίλοι. Τον πρώτο νομίζω χειμώνα που ήταν εδώ βρισκόμασταν σ’ ένα μπαρ και οι δύο μας ήμασταν στα κάτω μας και νιώθαμε πολύ καταστροφικοί. Μιλήσαμε για καθημερινά πράγματα και σε τι είδους μουσική είμαστε χωμένοι τον τελευταίο καιρό και σκεφτήκαμε πως θα ήταν ωραίο να κάνουμε κάτι διαφορετικό από τις άλλες μπάντες που συμμετείχαμε και γιατί όχι να παίξουμε punk, μιας και αμφότεροι ήμασταν σε αρκετά περίπλοκες μουσικά μπάντες μέχρι τότε. Αφότου έκλεισε το μπαρ πήγαμε σπίτια μας όπου και συνέθεσα την instrumental εκδοχή του πρώτου μας κομματιού και του την έστειλα. Το επόμενο πρωί που ξύπνησα μου είχε στείλει πίσω μία demo εκδοχή του κομματιού αυτού με τα φωνητικά του από πάνω κι αυτό κατέληξε να είναι το πρώτο κομμάτι που γράψαμε ποτέ και πρώτο κομμάτι του “White Stains On Black Tape” demo μας.
Το οποίο κομμάτι (The Wind Blows Through Their Skulls) επανηχογραφήσατε και για το “Climax”, αυτή τη φορά με μία πιο καθαρή παραγωγή από τον Kurt Ballou… πώς και έκατσε η συνεργασία μαζί του ;
Ο ίδιος επικοινώνησε μαζί μας και είπε πως ενδιαφερόταν να αναλάβει την παραγωγή στο δίσκο μας. Αυτό πρέπει να έγινε τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους… Εκείνο τον καιρό σκεφτόμασταν να κάνουμε ίσως κάποιο 7ιντσο ακόμα, δεν είχαμε στο μυαλό μας μία full length κυκλοφορία. Από τη στιγμή όμως που μας έκανε αυτή την πρόταση, σκεφτήκαμε γιατί όχι. Είχαμε έτσι μισό χρόνο για να γράψουμε τα υπόλοιπα κομμάτια, νομίζω ότι είχαμε 4 μέχρι εκείνη τη στιγμή. Γράψαμε λοιπόν τα υπόλοιπα κομμάτια, τα προβάραμε, κι έπειτα πετάξαμε στις Η.Π.Α τον Ιούνιο ή Ιούλιο για την ηχογράφηση, κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα. Ο λόγος του να τον έχουμε σαν παραγωγό είναι ότι έχει πολύ μεγάλη εμπειρία και εμείς θέλαμε να πάμε τον ήχο μας και την παραγωγή στο επόμενο επίπεδο. Νιώθω πως η μετάβαση από το demo στο ΕΡ και από εκεί στο άλμπουμ είναι λογικά βήματα σε επίπεδο μουσικής και παραγωγής. Η πρώτη μας κασέτα ηχογραφήθηκε σε προβάδικο, το “Use Your Deluge” σ’ ένα άθλιο studio μέσα σε δύο μέρες, οπότε τώρα είχαμε έναν έμπειρο παραγωγό να αναλάβει τα πράγματα που εμείς δεν γνωρίζουμε. Προσωπικά αυτό είναι το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ στο οποίο συμμετέχω κι έτσι ήταν ωραίο να έχουμε ένα άτομο που μπορεί να βοηθήσει σε αυτό τον τομέα.
Περισσότερο βέβαια είναι γνωστός για την παραγωγή σε hardcore και metal κυκλοφορίες. Ήταν εξοικειωμένος με ήχους κοντά στον δικό σας;
Ναι σίγουρα είναι πιο γνωστός για τέτοια πράγματα, αλλά έφερε πραγματικά γούστο στη μουσική (taste in music)… Εννοώ ότι λατρεύει τη μουσική και τον ενδιαφέρει η μουσική γενικότερα και παθιάζεται μ’ αυτή. Για να είμαι ειλικρινής πριν επικοινωνήσει μαζί μας δεν τον ήξερα καθόλου, ούτε είχα τσεκάρει ιδιαίτερα τις δουλειές του, αλλά ακόμα και όταν άκουσα είχα τις αμφιβολίες μου. Αλλά για κάποιο λόγο, αφού διάβασα κάποιες συνεντεύξεις του που έλεγε πως φιλοδοξεί να δοκιμάσει και διαφορετικά πράγματα, ένιωσα πως ήταν καλή ιδέα να δοκιμάσουμε μαζί του κι ότι αυτό το άλμπουμ θα αποδείξει επίσης στον κόσμο ότι είναι ικανός να έχει ποικιλία στον ήχο και δεν κατέχει μόνο συγκεκριμένα πράγματα. Ελπίζω ότι θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να δουλέψει και με άλλα είδη μουσικής.
Σχετικά με το άλμπουμ σας, πιστεύω πως σε σχέση με το ΕΡ σας είναι λίγο πιο έντονο και ροκάρει περισσότερο, με μεγαλύτερα ρεφρέν κλπ. Βρίσκεις διαφορές μεταξύ τους ;
Συμφωνώ γενικά, νομίζω πως είναι μία φυσική εξέλιξη σε επίπεδο song writing. Όταν γράφεις ένα κομμάτι δε θες να επαναλάβεις το ίδιο ακριβώς, αλλά να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα. Στο “Climax”, για παράδειγμα τα “Ghosts Out Of Focus” και “Strange Attractors” πηγαίνουν προς νέες κατευθύνσεις και δοκιμάζουν διαφορετικά συναισθήματα. Αλλά επίσης και τα πιο “hard hitting” τραγούδια όπως είπες. Όταν κάνεις κάποια κομμάτια βλέπεις πώς δουλεύουν, αποκτάς μεγαλύτερη επίγνωση και γίνεσαι καλύτερος στο να τα οδηγείς στην κατεύθυνση που θέλεις. Οπότε πιστεύω ότι είναι θέμα φυσικής εξέλιξης και του ότι γινόμαστε καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε.
Προσωπικά ο λόγος για τον οποίο λάτρεψα περισσότερο το “Climax” είναι ότι στ’ αυτιά μου τουλάχιστον έχει αυτή την ποιότητα και την αύρα που έχουν κλασσικοί δίσκοι. Πιστεύεις ότι μπορεί να θεωρείται στο μέλλον σαν ένα κλασικό άλμπουμ ;
Δεν ξέρω… δεν το έχω καν σκεφτεί, αλλά σ’ ευχαριστώ πολύ.
Επίσης βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και το όλο αποκαλυπτικό concept σχετικά με το τέλος όπως και τα παρόμοια vibes του. Πώς και ακολουθήσατε αυτό τον δρόμο θεματικά, τι σας ενέπνευσε;
Νομίζω πως η τοποθεσία και το όλο σκηνικό όπου συλλήφθηκε ο δίσκος ήταν αρκετά για να ανάψουν τη σπίθα αυτής της σκέψης. Ήταν ένας χειμώνας κρύος, σκοτεινός και μουντός και σε κάνει να σκέφτεσαι για τη ζωή και ποιο το όλο νόημά της και από εκεί επεξεργάζεσαι το όλο θέμα και η σκέψη σε πάει όχι απαραίτητα στο να δεις μία αποκάλυψη από πυρηνική έκρηξη, αλλά περισσότερο στο τί συμβαίνει στο μυαλό σου και από εκεί να κοιτάς τα επίπεδα μιας ενδεχόμενης αποκάλυψης. Αν ήμασταν μια μπάντα με έδρα τις παραλίες του Miami για παράδειγμα δε νομίζω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει τα συγκεκριμένα τραγούδια εκεί.
Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο για τις επιρροές σας; Γιατί ο ήχος σας σίγουρα διαφέρει από το τυπικό post-punk.
Σ’ ευχαριστώ. Πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν διαφορετικά πράγματα σχετικά με αυτό. Μερικοί αναφέρουν πως μοιάζουμε με μπάντες τις οποίες δεν έχω ούτε καν ακούσει και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Αλλά πιστεύω πως οι επιρροές πηγάζουν από εντελώς διαφορετικά μέρη απ’ ότι οι περισσότεροι περιμένουν και σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο ο τρόπος με τον οποίο βγαίνει ο ήχος μας προς τα έξω ακούγεται ενδιαφέρον και πρωτότυπος κατά τη γνώμη μου. Θέλω να πω ότι δεν καθόμαστε ν’ ακούσουμε όλες αυτές τις μπάντες που ο κόσμος νιώθει πως ακουγόμαστε παρόμοια και γι’ αυτό πιστεύω ότι τα κομμάτια ακούγονται ενδιαφέροντα.
Σχετικά με το μουσικό σας background. Γνωρίζουμε ότι ο Kvohst έχει και άλλες μπάντες και project, εκτός από τους BEASTMILK παίζεις σε κάποιες άλλες μπάντες ;
Αυτή τη στιγμή έχω τους BEASTMILK και η άλλη ενεργή μπάντα για εμένα είναι μια electro-punk μπάντα που λέγεται RAINBOWLICKER (σ.σ τσεκάρετε εδώ). Και εκτός αυτών πάντα γράφω δικά μου προσωπικά πράγματα στην άκρη για να κρατάω το κεφάλι μου απασχολημένο.
Υποθέτω πως ο Kvohst είναι ένα αρκετά πολυάσχολο άτομο. Είναι οι BEASTMILK η προτεραιότητά του σε σχέση με τις άλλες μπάντες του ή περισσότερο ένα project ;
Δεν έχω ιδέα, θα πρέπει να ρωτήσεις τον ίδιο (γέλια).
OK, ας μιλήσουμε λίγο για τις διαδικασίες της σύνθεσης και ηχογράφησης των κομματιών. Συμμετέχουν όλα τα μέλη ή εσύ είσαι ο κύριος συνθέτης;
Ναι, τα κομμάτια αρχίζουν από εμένα. Απλώς κάθομαι στο σπίτι μόνος μου και συνθέτω ένα instrumental demo, κι έπειτα το στέλνω στον Kvohst ο οποίος γράφει τους στίχους και ετοιμάζει ό,τι σχετίζεται με τα φωνητικά και αυτό είναι. Έπειτα το προβάρουμε με τη μπάντα στο προβάδικο και βλέπουμε αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται ν’ αλλάξει…αλλά ναι, είναι αρκετά αυτιστικό. Δεν επικοινωνούμε και πολύ σχετικά με αυτό, ούτε το πολυκουράζουμε είναι κάτι που απλώς συμβαίνει και εκεί έγκειται και η ομορφιά του.
Τα άλλα δύο μέλη δηλαδή δεν συμμετέχουν στο song writing καθαυτό.
Προβάρουμε κανονικά σαν μπάντα κ.λ.π αλλά ναι, δεν είναι ενεργοί στη διαδικασία της σύνθεσης όμως αναλαμβάνουν ο καθένας τα μέρη του. Αυτό το κομμάτι είναι μεταξύ εμένα και του Kvohst.
Οκ. Σχετικά με τις προσωπικές σου επιρροές… Μπορείς να μου πεις αγαπημένους σου κιθαρίστες ή ακόμα καλύτερα αυτούς που έχουν επηρεάσει περισσότερο το παίξιμό σου ;
Με ρωτάνε αρκετά σχετικά με αυτό. Δεν βλέπω τους κιθαρίστες με αυτή την έννοια ή σαν κάτι που θαυμάζω. Δεν είμαι φετιχιστής με την κιθάρα, καθόλου. Είμαι αρκετά κακός κιθαρίστας, νιώθω απλώς σαν ένας τύπος που παίζει κιθάρα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου κιθαρίστα. Νομίζω πως πολλές ιδέες που γνωρίζω απ’ όταν ήμουν έφηβος προέρχονται από τον Vicotnik στους DØDHEIMSGARD και τους VED BUENS ENDE και τον Carl Michael Eide. Aυτοί οι δύο με έχουν εμπνεύσει πολύ σχετικά με το τί μπορείς να κάνεις με μία κιθάρα και το ποια είναι η φύση της κιθάρας σε μία μπάντα.
Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα γυναικεία φωνητικά στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, “Strange Attractors”;
Όταν πήγαμε να ηχογραφήσουμε με τον Kurt ταξιδέψαμε επίσης και στη Νέα Υόρκη και παίξαμε ένα live εκεί. Μία από τις μπάντες με τις οποίες παίξαμε μαζί ήταν οι OCCULTATION. Όλοι ταιριάξαμε πολύ καλά με τα παιδιά και απλώς ρωτήσαμε την κοπέλα που τραγουδάει στη μπάντα αν ήθελε να μας ακολουθήσει στο studio και να τραγουδήσει σε αυτό το κομμάτι. Μας άρεσε πραγματικά το στυλ της, έχει μια φοβερή και αρκετά περίεργη α-λα SIOUXSIE AND THE BANSHEES φωνή και νομίζω προσφέρει πολλά στο κομμάτι. Οπότε ναι, απλώς τη ρωτήσαμε αν ήθελε, και από τη στιγμή που είχε χρόνο ήρθε και ηχογράφησε τα φωνητικά της μέσα σε μισή μέρα. Ήταν τυχαία συνάντηση κατά κάποιο τρόπο αλλά νομίζω πώς λειτούργησε πολύ καλά.
Ναι, κι εγώ το ίδιο. Κάτι άλλο, πιστεύεις ότι λόγω του γεγονότος ότι το άλμπουμ σας κυκλοφορεί από τη Svart που είναι μία metal κατά βάση δισκογραφική, όπως και λόγω του metal παρελθόντος του Kvohst αλλά και της συμμετοχής του Kurt Ballou οι περισσότεροι που θα σας ακούσουν θα είναι μεταλλάδες παρά punk και post-punk οπαδοί;
Σίγουρα το όλο σκηνικό με τη εταιρία και όλα αυτά είναι κυρίως προς την κατεύθυνση που είπες, αλλά πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί ο οποιοσδήποτε που αγαπάει τη μουσική δε θα ήταν σε θέση ν’ ακούσει το “Climax”. Νομίζω πως υπάρχουν αρκετά επίπεδα/στρώσεις στο άλμπουμ και θα το απολαύσεις ακόμα και αν δεν είσαι χωμένος σε κανένα είδος μουσικής. Φυσικά, οι προϋποθέσεις πιστεύω ότι είναι εκεί, με τον Fenriz και όλα αυτά, όμως δε μπορώ να φανταστώ γιατί ο κάθε μουσικόφιλος δε θα μπορούσε να απολαύσει το δίσκο σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον.
Μιας και ανέφερες τον Fenriz, γνωριζόσασταν από πριν ή κρατάτε επαφή; Είσαι φίλος της μουσικής του επίσης;
Δεν ξέρω πως η κασέτα μας έφτασε στα χέρια του σε πρώτη φάση, πιθανό να του την έστειλε ο Kvohst, αν και δεν είμαι σίγουρος. Αλλά ναι, γουστάρω τους DARKTHRONE, τα αγαπημένα μου από αυτούς είναι τα “Transylvanian Hunger” & “Panzerfaust”. Επίσης θυμάμαι ότι άκουγα τους NEPTUNE TOWERS που είναι αρκετά cool.
Επίσης παίξατε στο Live Evil festival με μερικές από τις καλύτερες μπάντες στο underground της επιλογής του. Πώς ήταν η όλη εμπειρία;
Ναι, παίξαμε εκεί. Ωραία ήταν. Ωραίο κοινό και αποδοχή, ο κόσμος φάνηκε να το απολαμβάνει. Το venue επίσης ήταν καλό αλλά και πολλές ενδιαφέρουσες μπάντες όπως είπες. Γενικά πιστεύω πως είναι ένα καλό φεστιβάλ.
Τις προάλλες είδα επίσης πως είχες κάνει κι ένα mixtape για το CVLT Nation, και από τις επιλογές σου μπορώ να συμπεράνω πως έχεις αρκετά ευρύ γούστο στη μουσική. Ασχολείσαι πολύ με ηλεκτρονική μουσική, hip hop και τέτοια πράγματα ;
Ναι, απόλυτα. Βασικά ξέρεις, απλώς αγαπάω τη μουσική, γενικότερα. Προσωπικά δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου σε τι είδος ανήκει, γι’ αυτό πάντα είμαι λίγο μπερδεμένος… Επειδή είναι πάντα τόσο σημαντικό για τα Μέσα να βάζουν ταμπέλες και αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το πώς εγώ ακούω και νιώθω τη μουσική. Λατρεύω τη μουσική και μπορεί να είναι οτιδήποτε, από τη στιγμή που αντηχεί μέσα μου σε κάποιο βαθμό, τότε είμαι χαρούμενος. Το μόνο που δεν θα άκουγα πιθανότατα ποτέ είναι κάτι σε χριστιανικό black metal, εκεί βάζω διαχωριστική γραμμή. Αλλιώς μπορεί να είναι οτιδήποτε. Εδώ και μερικές μέρες ακούω ένα κομμάτι της Lady Gaga, που είναι φοβερό, το λατρεύω! Αν και είναι το μοναδικό τραγούδι της που μου αρέσει, αλλά και πάλι, υπάρχει κάτι που μου μιλάει σε αυτό, οπότε δεν υπάρχει λόγος να μην το ακούσω. Για εμένα είναι πιο ενδιαφέρον αν ένα άτομο είναι ανοιχτό σχετικά με το γούστο του στη μουσική. Θα ήταν γελοίο να κάνω ένα mixtape μόνο με κομμάτια των JOY DIVISION, κάτι τέτοιο είναι τόσο βαρετό, δε θα το άκουγα ούτε εγώ ο ίδιος. Αν μου αρέσει το κομμάτι που φτιάχνω τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αυτό είναι το μόνο που μετράει. Μπορεί να είναι οτιδήποτε αρκεί να μου φαίνεται σχετικό και στη μουσική γενικότερα από τη στιγμή που κάτι χτυπάει μία ευαίσθητη χορδή, αυτό είναι το μόνο που χρειάζομαι. Και αν ο κόσμος έχει κάποια άποψη πάνω σ’ αυτό, ποσώς μ’ ενδιαφέρει.
Χαίρομαι που είσαι αυτής της άποψης. Συγνώμη που θα βάλω τις ταμπέλες που ανέφερες στη συζήτηση, αλλά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μία αναβίωση της death rock/post-punk μουσικής. Ασχολείσαι με το συγκεκριμένο “κίνημα”;
Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε κάποιες μπάντες συγκεκριμένα..
Για παράδειγμα μπάντες όπως οι SPECTRES, ARCTIC FLOWERS… Γενικά βλέπουμε πολλά γκρουπ με αυτό τον late 70’s – early 80’s ήχο να ξεπετάγονται τα τελευταία χρόνια.
Δεν ξέρω, ίσως, αλλά κάτι τέτοιο είναι έξω από τον έλεγχό μου (γέλια). Δεν είναι οι μπάντες μου, είναι δικές τους. Προσπαθώ να παρακολουθώ πράγματα τα οποία μ’ ενδιαφέρουν και αυτή τη στιγμή ακούω διαφορετικά πράγματα, σαν το “Kid A” των RADIOHEAD. Και συνήθως όταν κάνω ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, σπάνια ακούω αυτό το είδος κατά τη διάρκεια αυτή. Θα μου φαινόταν πολύ βαρετό ν’ ακούω post-punk αν κάνω ο ίδιος τέτοια πράγματα εκείνη τη στιγμή, επειδή θέλω να κάνω post-punk μουσική που θα θέλω ν’ ακούω εγώ ο ίδιος και δεν θα έπρεπε ν’ ακούω παρόμοιες μουσικές από άλλες μπάντες. Προτιμάω ν’ ακούω ένα εντελώς διαφορετικό είδος μουσικής και να πάρω περισσότερο ιδέες από εκεί παρά να οδηγηθώ από ίδιου είδους μπάντες με τη δική μου. Πολύς κόσμος μιλάει για τις SAVAGES. Δεν τις έχω τσεκάρει, αλλά δεν είναι κάτι που θα άκουγα τώρα. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να τις ακούσω. Δεν είναι τίποτα εναντίων της μπάντας ή του στυλ, απλώς δε μ’ ενδιαφέρει άμεσα γιατί είναι λίγο βαρετό και μονοδιάστατο ν’ ακούω post-punk ενώ ο ίδιος κάνω τέτοια μουσική όπως είπα, τουλάχιστον για μένα.
Η τρέχουσα χρονιά σε μουσικό επίπεδο, τουλάχιστον για μένα, φαίνεται εξαιρετική, με πολλούς σπουδαίους δίσκους. Κάποια ενδιαφέροντα πράγματα που άκουσες φέτος, ή γενικότερα μπορείς να μου δώσεις μια playlist με μουσικές που ακούς αυτό τον καιρό ;
Τα αγαπημένα μου αυτής της χρονιάς… Ένα από τα άλμπουμ που περίμενα με ανυπομονησία για φέτος είναι το καινούργιο του Danny Brown, που λέγεται “Old”. Mου αρέσει αρκετά αν και ακόμα δεν έχω το ακούσει τόσο πολύ… γουστάρω πολύ το προηγούμενο του, “XXX”. Να σκεφτώ… είναι μία περίεργη punk μπάντα από το Toronto που λέγεται ABSOLUT (σ.σ εδώ για να μην ψάχνετε). Νομίζω πως το 7ιντσο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, αλλά ό,τι έχω ακούσει από αυτούς είναι πραγματικά καλό. Αν δεν κάνω λάθος θα κυκλοφορήσει από την Electric Souls Records και είναι κάτι για το οποίο είμαι ενθουσιασμένος. Επίσης… Δεν ξέρω, τελευταία, πρέπει να σου πω –και για να είμαι ειλικρινής- πως δεν έχω ακούσει και πολύ μουσική. Ακούω απλώς ομιλίες, ανθρώπους να μιλάνε (γέλια) τύπου podcast. Είναι περίεργο, αλλά αυτό συμβαίνει μ’ εμένα όταν γράφω καινούργιο υλικό, τείνω να μην ακούω τόση μουσική. Νιώθω πως η δική μου μουσική καταλαμβάνει όλο τον χώρο στο κεφάλι μου εκείνη τη στιγμή και μου αποσπά κάπως την προσοχή το ν’ ακούω άλλα πράγματα σ’ αυτό το σημείο. Συγνώμη γι’ αυτό… Αλλά υπάρχουν πάντα κάποια άλμπουμ τα οποία με τραβάνε όταν είναι φθινόπωρο και αρχίζει να σκοτεινιάζει εδώ στη Φινλανδία. Νομίζω πως ανέφερα το “Kid A” , επίσης το “Third” των PORTISHEAD είναι ένας τέτοιος δίσκος. Τέτοια πράγματα. Νομίζω πως ακούω περισσότερη μουσική την καλοκαιρινή περίοδο και λιγότερη τον χειμώνα όπου σκοτεινιάζει, μιας και τότε συνήθως γράφω τη δική μου μουσική.
Ήθελα επίσης να ρωτήσω για τη γνώμη σου σχετικά με τις κασέτες. Κυκλοφορήσατε το demo σας σε κασέτα, και γενικά είναι ένα μέσο που βλέπουμε σιγά-σιγά να επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Είσαι φίλος του συγκεκριμένου format;
Nαι απόλυτα, το λατρεύω. Πιστεύω ότι αυτή η αγάπη χρονολογείται πίσω στις μέρες του tape-trading πριν το internet και τη δυνατότητα να μπορείς να κατεβάζεις τα πάντα. Λατρεύω τις κασέτες, το πώς ακούγονται, το πώς μπορείς να τις κουβαλήσεις μαζί σου όταν έχει ζέστη έξω, ξέρεις, λίγο ποτό, μια ωραία μέρα και ν’ ακούς κασέτες… αυτή είναι μία ιδανική καλοκαιρινή μέρα για εμένα. Ήταν επομένως και κάπως φετιχιστικό, γιατί κι εγώ και ο Kvohst έχουμε το background μας στη black metal σκηνή της δεκαετίας του 90’, κι έτσι ήταν κάτι το λογικό να κάνουμε. Επίσης μιας και δεν περιμέναμε να ενδιαφερθεί και κανείς γι αυτό, σκεφτήκαμε ότι ας κυκλοφορήσουμε κάτι το οποίο θα γουστάρουμε εμείς οι ίδιοι σαν αντικείμενο τέχνης επίσης, κάτι για το οποίο θα είμαστε ενθουσιώδεις. Και έπειτα με το “Use Your Deluge EP”… Πάντα είχα το όνειρο του να κυκλοφορήσω ένα 7ιντσο και όταν η Svart ήρθε στο προσκήνιο ήταν μία τέλεια ευκαιρία να το πραγματοποιήσω. Αυτοί ήταν βασικά και οι μόνοι μου στόχοι στη μουσική… Ξέρεις ότι θα ήταν τέλειο να κυκλοφορήσω ένα 7ιντσο βινύλιο κάποια μέρα. Οπότε τώρα όλα τα υπόλοιπα πράγματα είναι απλά μπόνους (γέλια). Το “Climax” θα βγει σε κασέτα επίσης, με διαφορετικό εξώφυλλο σε σχέση με το βινύλιο και το CD. Νομίζω ότι θα κοπούν 100 κομμάτια. Είναι κάτι που θα γίνει απλώς επειδή μου αρέσουν οι κασέτες και επίσης ξέρω ότι κάποιοι άνθρωποι έχουνε μια πολύ παθιασμένη σχέση με αυτό το μέσο. Θέλω να είμαι σίγουρος ότι αυτή η πλευρά είναι εκεί επίσης, του προσωπικού ενθουσιασμού, και ότι δεν θα είναι απλώς ένα στείρο κομμάτι πλαστικού, αλλά ότι υπάρχει καρδιά και ψυχή μέσα σε αυτό.
100 κόπιες μόλις, ε ; Πολύ περιορισμένος αριθμός… Θα φύγουν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα φρονώ.
Ναι, αλλά βλέπεις, είναι κάτι που είχα πει στη Svart. Ότι αν είναι να βγάλετε το βινύλιο και το CD, καλύτερα να το βγάλετε και σε κασέτα και εκείνοι ήταν κάτι παραπάνω από χαρούμενοι να μ’ εξυπηρετήσουν, οπότε όλα cool. Μου αρέσει όταν κάτι έχει μία ατμόσφαιρα και μία αύρα γύρω του, και για εμένα προσωπικά οι κασέτες το έχουν αυτό. Βασικά, περισσότερο το έκανα για εμένα ώστε να έχω μία κασέτα και από εκεί και πέρα δε με νοιάζουν οι υπόλοιπες… Πετάξτε τες στο ποτάμι ή οτιδήποτε, από τη στιγμή που θα έχω μία κόπια είμαι χαρούμενος (γέλια).
Χεχε, τα πρώτα μου ακούσματα ήταν κασέτες και τις λατρεύω επίσης, οπότε μπορώ να σε καταλάβω. Σε λίγο πιο επαγγελματικό επίπεδο, σχετικά με τις περιοδείες… Σκέφτεστε να περιοδεύσετε στην Ευρώπη με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου; Είναι κάτι τέτοιο πιθανό;
Ναι, έχουν υπάρξει συζητήσεις γι’ αυτό το θέμα και δουλεύουμε πάνω σε πράγματα σχετικά με τις περιοδείες και τις συναυλίες για του χρόνου. Βρισκόμαστε ήδη στα τελειώματα της χρονιάς… Έχουμε μία μικρή περιοδεία για το τέλος της κι έπειτα υπάρχουν και κάποια live που έχουμε κλείσει για τον επόμενο χρόνο. Κι εκτός αυτών κουβεντιάζουμε για διαφορετικές περιοδείες μέσα στο 2014 αλλά δεν είμαι σίγουρος αν κάποια από αυτές έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. Οπότε δεν μπορώ να μιλήσω απόλυτα αλλά κάτι θα υπάρξει για την Ευρώπη και ίσως και για άλλα μέρη.
Μιλάμε για πιο εκτεταμένο touring ή περισσότερο μεμονωμένα shows;
Μέχρι αυτή τη στιγμή υπάρχουν επικυρωμένα κάποια shows με πτύσεις, σε φεστιβάλ και κοιτάμε να κάνουμε και κάτι σαν πιο τυπικές περιοδείες. Προσωπικά δε συμμετέχω και πολύ ενεργά σε αυτά τα θέματα… Εννοώ ότι αν κανονιστεί και γίνει κάτι, τότε ΟΚ, είναι ενδιαφέρον και αν δεν συμβεί τίποτα τελικά, ας είναι. Αλλά ναι υπάρχουν πράγματα “υπό κατασκευή” και θα ενημερώσουμε τον κόσμο όταν κάτι επιβεβαιωθεί.
Eύχομαι να σας δούμε κι εδώ αν και δεν ξέρω πόσες πιθανότητες υπάρχουν για κάτι τέτοιο. Και κάτι τελευταίο. Μπορείς να εξηγήσεις την εμμονή σας με το γάλα (milk);
Όπως και το “beast” είναι μία μεταφορά για κάτι το μεγαλύτερο. Έχει μία δυναμική η όλη μεταφορά, γιατί όπως και με άλλα καθημερινά πράγματα τα οποία δεν πολυσκέφτεσαι αλλά είναι πάντα παρόντα στη ζωή σου, όταν τα σκέφτεσαι μέσα σ’ ένα νέο σκηνικό και κάτω από ένα μεγαλύτερο και γενικότερο πλαίσιο, τότε συνειδητοποιείς κάποια πράγματα και σε ταρακουνάει περισσότερο από το να προσπαθούσαμε για παράδειγμα να τρομάξουμε τον κόσμο. Για μένα τουλάχιστον τα πιο σοκαριστικά πράγματα είναι τα καθημερινά που δεν συνειδητοποιείς ότι είναι τόσο σημαντικά. Γι’ αυτό το λόγο το γάλα κόλλησε κατά κάποιο τρόπο με εμάς, επειδή είναι μια αρκετά ισχυρή μεταφορά για τη ζωή και το θάνατο.
Οκ, αυτό ήταν, χάρηκα πολύ που τα είπαμε. Αν θέλεις να προσθέσεις οτιδήποτε για κλείσιμο…
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη, ήταν ωραία που τα είπαμε. Με συγχωρείς για τη σύνδεση που ήταν χάλια αλλά ελπίζω να είσαι ικανοποιημένος και να πήρες τις απαντήσεις που έψαχνες.
Ούτε που να το σκέφτεσαι, όλα τέλεια.
Cool, και πάλι ευχαριστώ για την κουβέντα. Να προσέχεις και καλό βράδυ.
Νίκος Χασούρας
www.beastmilk.me
Line-up:
Goatspeed – κιθάρες
Kvohst – φωνητικά
Paile – ντραμς
Arino – μπάσο
Δισκογραφία:
“Climax” (2013)
