a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: AEONIAN SORROW
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Katara”
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Achilleas Papagrigoriou – Τύμπανα
Taneli Jämsä – Κιθάρες
Jukka Jauhiainen – Κιθάρες
Gogo Melone – Φωνητικά (γυναικεία), πλήκτρα
Joel Notkonen – Φωνητικά (growl)
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Official site
Instagram
Soundcloud
Spotify
YouTube
Το funeral doom/death, όπως καθορίστηκε κατά το παρελθόν από μεγάλους του είδους, όπως οι MOURNFUL CONGREGATION, οι ESOTERIC και οι FUNERAL, ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους CLOUDS και αποτελεί ένα πολύ αγαπημένο και ιδιαίτερα συναισθηματικό είδος – παρακλάδι της ευρύτερης doom και death σκηνής. Στο πέρασμα των χρόνων, πολλά στοιχεία ήρθαν και προστέθηκαν στο είδος, χαρίζοντας του εξέλιξη αλλά και ανοίγοντας περισσότερα μονοπάτια προς εξερεύνηση, αποκτώντας μεγαλύτερο κοινό, απευθυνόμενο πλέον σε περισσότερους ακροατές.
Οι με Ελληνικό χρώμα AEONIAN SORROW, είναι ένα Φιλανδικό συγκρότημα, το οποίο ιδρύθηκε το 2017 και κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, το “Into the eternity a moment we are”, το 2018. Μετά από πέντε χρόνια σιωπής επέστρεψαν φέτος με τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο τους, ο οποίος ονομάζεται “Katara” και αποτελεί ένα παράδειγμα της παραπάνω αναφερόμενης μίξης, χωρίς όμως να χάνει την βασική ταυτότητα που το σχήμα επέλεξε να χαρακτηρίζει τον ήχο του.
Στο “Katara”, θα βρει κανείς επτά συνθέσεις, όλες άνω των έξι λεπτών σε διάρκεια (χαρακτηριστικό του είδους οι μακροσκελείς συνθέσεις άλλωστε), σε ένα σύνολο άνω των 53 λεπτών. Σε αυτές τις συνθέσεις βρίσκει κανείς έντονο το γοτθικό στοιχείο, από την προφορά των γυναικείων φωνητικών, σε μουσικές στιγμές που ο γοτθικός ρομαντισμός και παράλληλα τρόμος, είναι διάχυτος στις μελωδίες του συγκροτήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Her torment” το οποίο θα μπορούσε να βγαίνει από ένα βιβλίο των αρχών του 19ου αιώνα, ή το εισαγωγικό κομμάτι του άλμπουμ, το εξαιρετικό “Anemos”, στο οποίο τα κυρίαρχα γυναικεία, σχεδόν οπερετικά φωνητικά και τα πλήκτρα, συνεπικουρούνται από βρυχηθμούς, χωρίς να παίρνουν τον βασικό ρόλο, αφήνοντας έναν αέρα αθωότητας να πνέει, μέχρι την είσοδο του κλασσικού «κακού», όπως τον καθόρισαν οι THEATRE OF TRAGEDY.
Ο διάλογος μεταξύ των γυναικείων φωνητικών της δικής μας Gogo Melone, οι βρυχηθμοί και κάποιες πιο έντονες στιγμές μουσικά, χαρίζουν μια όμορφη ιδιαιτερότητα στο δεύτερο αυτό άλμπουμ των AEONIAN SORROW. Παρόλα αυτά, το “Katara” είναι ένα αργόσυρτο, θανατερό άλμπουμ, το οποίο θα ικανοποιήσει μεν τους φίλους του είδους, χρειάζεται όμως υπομονή από τους νεοεισαχθέντες σε αυτό, καθώς πρόκειται για ένα μουσικό ταξίδι χωρίς γρήγορες στιγμές, χωρίς «χιτάκια» ή κομμάτια που προσφέρονται για κάτι παραπάνω από αυτό που θέλουν ούτως ή άλλως οι καλλιτέχνες να προσφέρουν. Μία μελωδική διαδρομή.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: BLACKBRAID
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Blackbraid IΙ”
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Sgah’gahsowáh – Φωνητικά, κιθάρες, μπάσο
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Instagram
Official site
Spotify
Tidal
YouTube
Το 2022, έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία ένας δίσκος από έναν παντελώς άγνωστο μουσικό με το όνομα – γλωσσοδέτη Sgah’gahsowáh ή κατά κόσμον Jon S. Krieger. Ο Sgah’gahsowáh με την μονοπρόσωπη μπάντα του, τους BLACKBRAID (ή BLACK BRAID, μιας και στο παλιό λογότυπο οι λέξεις χωριζόταν), έβγαλε έναν δίσκαρο, το “Blackbraid I” και ξαφνικά, από το πουθενά, έγινε ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα στον χώρο του black metal και μάλιστα απόλυτα δικαιολογημένα. Η στήλη μας, τον πλησίασε τότε και του ζήτησε να πει κάποια λόγια για τον ίδιο αλλά και την εξαιρετική του πρώτη δουλειά .
Μετά την εξαιρετική αυτή εντύπωση που άφησε το πρώτο του άλμπουμ, οποιαδήποτε άλλη δουλειά του ιθαγενούς Αμερικανού, θα έπρεπε να κοντράρει τον υψηλότατο πήχη που ο ίδιος έθεσε για τον εαυτό του. Έτσι λίγο καιρό πριν, επέστρεψε στις δισκογραφικές του υποχρεώσεις και μόλις ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο του, παρουσίασε το δεύτερο του άλμπουμ, με την ονομασία “Blackbraid IΙ”. Και δεν απογοήτευσε.
Το δεύτερο πόνημα του Sgah’gahsowáh, είναι ένα απίστευτο black metal άλμπουμ, ένας εξαιρετικός διάδοχος του σχεδόν ομώνυμου προκατόχου του. Ένα ταχύτατο, γεμάτο μελωδίες άλμπουμ, φρέσκο, δυναμικό, με εξαιρετική παραγωγή, ένας ύμνος στην φύση, τις παραδόσεις της φυλής του και τις μυθολογίες της. Ένα άλμπουμ τρομερά δυναμικό, από την αρχή μέχρι και το τέλος του, το οποίο όπως ο προκάτοχός του, δεν βρίθει ethnic στοιχείων, απλώς υφίστανται κάποια πνευστά δεξιά και αριστερά, χαρίζοντας του την απαραίτητη ξεχωριστή ταυτότητα του, παραμένει όμως μαύρο, σκοτεινό και βγαλμένο μέσα από τα δάση του Αμερικάνικου βορρά, μέσα από μία πυρά, γύρω από την οποία, οι γηραιοί διηγούνται ιστορίες στους νεότερους.
Χωρίς υπερβολές, παρά την μεγάλη κατά κύριο λόγο διάρκεια των κομματιών, το σύνολο των εννέα νέων τραγουδιών των BLACKBRAID, τρία εκ των οποίων ορχηστρικά, διηγούνται ιστορίες. Ιστορίες που θα σε ξεναγήσουν σε έναν διαφορετικό από τον Ευρωπαϊκό κόσμο μύθων και θεωρήσεων. Δέκατο κομμάτι του άλμπουμ, μια δυνατή διασκευή στο “A fine day to die” των BATHORY. Ένας φόρος τιμής από τους νεότερους στους παλαιότερους, γεννήτορες του είδους.
Είναι καλύτερο το “II” από το “I”; Μπορεί και ναι μπορεί και όχι, γούστα είναι αυτά. Είναι εξίσου καλό; Ναι, ξεκάθαρα. Είναι εξίσου καλό και δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη συνέχεια για τον Sgah’gahsowáh, ο οποίος φαίνεται ταχύτατα να ανέρχεται σε σημαίνουσα προσωπικότητα στον χώρο. Μακάρι να συνεχίσει έτσι και να συνεχίσει να προσφέρει αυτές τις υπέροχες μουσικές του.
(9 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DESTRUCTOR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Blood, bone and fire”
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Tim Hammer – Μπάσο
Mark Hellhound – Κιθάρα
Matt Flammable – Τύμπανα
Dave Overkill – Φωνητικά, κιθάρα
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Shadow Kingdom Records
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Album – Bandcamp
Facebook
Shadow kingdom records
Shadow kingdom records bandcamp
YouTube
Παλιά ιστορία οι DESTRUCTOR. Σχηματίστηκαν το 1984, στο Cleveland του Ohio, κυκλοφόρησαν το cult, speed/thrash σημείο αναφοράς “Maximum destruction”, έκαναν αίσθηση, έπαιξαν με μπάντες όπως οι MEGADETH, SLAYER, NASTY SAVAGE και ANTHRAX, απέκτησαν συμβόλαιο με την κραταιά Roadrunner Records, κέντρισαν το ενδιαφέρον της μεγάλης Island Records, αλλά εκεί που ήταν έτοιμη για το μεγάλο βήμα που θα τους έβαζε στα σαλόνια της thrash metal elite, ο μπασίστας Dave Holocaust θα βρισκόταν δολοφονημένος από έναν άγνωστο, την Πρωτοχρονιά του 1988. Το shock θα ήταν μεγάλο, οι υπόλοιποι θα αργούσαν να επανέλθουν, η Island θα τους άφηνε και το ολοένα αυξανόμενο σε δημοτικότητα grunge, θα έδινε το τελικό χτύπημα και θα τους έστελνε στα αζήτητα κάπου το 1992.
Η επανασύνδεση θα ερχόταν το 1999, διάφορα μέλη θα έπαιρναν μέρος σε ένα «πήγαινε-έλα» μέχρι να σταθεροποιηθεί η σύνθεση (μεταξύ αυτών ο Jamie Boulder, δηλαδή ο Athenar των MIDNIGHT), διάφοροι δίσκοι και EPs θα κυκλοφορούσαν (“Forever in leather”, “Storm of steel”, “Back in bondage” και “Decibel casualties”) αλλά οι DESTRUCTOR δε θα κατάφερναν ποτέ να βρεθούν στο προσκήνιο. Κάπως έτσι λοιπόν, φτάσαμε στο 2023 και το “Blood, bone and fire”, την πρώτη δισκογραφική δουλειά των DESTRUCTOR εδώ και έξι χρόνια.
Φυσικά, δεν περιμένουμε νεοτερισμούς από μια μπάντα σαν τους DESTRUCTOR, εννοείται δεν υπάρχει ούτε υποψία για κάτι τέτοιο στο νέο άλμπουμ. Υπάρχει μόνο γρήγορο, δυναμικό, «τσαμπουκαλεμένο» speed/thrash, με οικεία στους οπαδούς του στυλ, ορμητική riff-ολογία, ανάλογης κοπής φωνητικά και στιβαρό rhythm section. Oι DESTRUCTOR κατάφεραν να διατηρήσουν ανέπαφο το αυθεντικό πνεύμα των ’80s που υπήρχε τότε στη μουσική τους, αλλά ακούγονται ταυτόχρονα εναρμονισμένοι με την εποχή μας, χωρίς να προσπαθούν να ακουστούν επιτηδευμένα retro.
Αν θες να ακούσεις έναν ακόμη δίσκο αξιόλογου speed/thrash, με την συνθετική νοοτροπία του «τότε», αλλά με πολύ καλύτερο ήχο, όπως αξιώνει το «σήμερα», δεν έχεις παρά να στραφείς προς τα εδώ. Οι πολύ πωρωμένοι, προσθέστε και μισό βαθμό ακόμη.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: NYRST
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Völd”
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Egill – Μπάσο
Sveinbjörn – Τύμπανα
Eysteinn – Κιθάρες
Snæbjörn – Φωνητικά
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Dark Essence Records
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
https://nyrst.bandcamp.com
https://www.deezer.com/us/artist/83276872?autoplay=true
https://www.facebook.com/Nyrst/
https://www.instagram.com/_nyrst_/
https://open.spotify.com/artist/5l3wrSsJE2V0VINGu89lWN
Ισλανδία. Πάγοι. Αιώνιος (σχεδόν) χειμώνας. Νύχτα. Ηφαίστεια. Πολλά ηφαίστεια. Ενεργά. Λάβα, στάχτη, χιόνια.
Σε αυτό το παράξενο τοπίο, σε αυτό το παράξενο περιβάλλον, πολύ κοντά στη βάση ενός ηφαιστείου, μαζεύτηκαν οι Ισλανδοί NYRST για να εμπνευστούν και να γράψουν το δεύτερο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ. Η μπάντα σχηματίστηκε στο Ρέικιαβικ το 2016, οπότε και κυκλοφόρησε το demo του. Το 2020, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, με την ονομασία “Orsök” και η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα ιδιαίτερο άλμπουμ, αρκετά ατμοσφαιρικό το οποίο τράβηξε αρκετά βλέμματα πάνω τους. Τον Δεκέμβριο του 2023, πρόκειται να κυκλοφορήσουν την δεύτερη δουλειά του, η οποία θα ονομάζεται “Völd”.
Στο ντεμπούτο τους, η αλήθεια είναι πως υπήρχε μία μυστηριακή ατμόσφαιρα, μία προσπάθεια από το συγκρότημα να δώσει στον ήχο του την δική του ταυτότητα. Σαν πρώτη απόπειρα, αυτό δεν ήταν απόλυτα εμφανές, όμως παρόλα αυτά, υπήρχε κάτι που τους έκανε να ξεχωρίζει.
Στην δεύτερη αυτή δισκογραφική απόπειρα του συγκροτήματος και με δεδομένο το γεγονός (όπως οι ίδιοι τουλάχιστον αναφέρουν) του πού και πως εμπνεύστηκαν την νέα τους δουλειά, τα δικά τους στοιχεία που ήθελαν να περάσουν στην μουσική τους είναι πιο έντονα. Αυτό κάνει τον δίσκο ακόμα πιο ενδιαφέροντα και σίγουρα πιο ξεχωριστό από τον προκάτοχό του. Οκτώ κομμάτια, βγαλμένα μέσα από την ηφαιστειακή τέφρα, με το ομώνυμο και τα “Fjallið andar”, “Eilíft eldhaf” και “Drottnari nafnlausra guða” να κλέβουν την παράσταση.
Οι NYRST, προσφέρουν ποιοτικότατο blackened death metal, σε αρκετά πιο έντονους ρυθμούς πλέον, αρκετά πιο σκοτεινό, πιο βαθύ, πιο «ποιητικό». Ο νέος δίσκος τους, είναι ένας ύμνος στην φύση, στο φοβερό αυτό φαινόμενο που λέγεται ηφαίστειο, στην φωτιά, στην αδυναμία του ανθρώπου να αντιδράσει απέναντι σε κάτι τόσο επιβλητικό, παρά μόνο να στέκεται παρατηρητής με δέος, μπροστά του.
Αν αυτά ήθελαν να περάσουν μέσα από το “Völd” οι Ισλανδοί, το καταφέρνουν περίφημα. Η κατάθεση ψυχής που κάνουν, η μουσική περιγραφή της τόσο ιδιαίτερης γενέτειράς τους, είναι κάτι παραπάνω από προφανής και αυτό, κάνει τον δεύτερο δίσκο τους, μια συνέχεια καλύτερη από την αρχή της δισκογραφικής τους διαδρομής.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
