ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Witch Hunter” – GRAVE DIGGER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Noise Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Chris Boltendahl, GRAVE DIGGER, Harris Johns
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Μπάσο – Chris Boltendahl
Κιθάρες – Peter Masson
Drums – Albert Eckardt
Μπάσο – René “T. Bone” Teichgräber στα “Love is a game” και “School’s out”
Το 1985 που κυκλοφόρησε το “Witch Hunter”, οι GRAVE DIGGER ήταν ήδη γνωστοί στο metal κοινό. Τα τότε χρόνια δεν υπήρχε ο υπέρμετρος κορεσμός κυκλοφοριών, οπότε οι οπαδοί όποιο ιδίωμα και αν αρέσκονται να ακούν, θα έβρισκαν τα συγκροτήματα που θα τους συγκινούσαν και θα τους κέντριζαν το ενδιαφέρον. Με το ντεμπούτο τους “Heavy metal breakdown” ένα χρόνο πριν, κατάφεραν σίγουρα να στρέψουν τα βλέμματα των metalheads σε αυτούς, αφού η εν λόγω δουλειά θα μνημονεύεται πάντα όχι σαν κάτι πρωτοποριακό και καινοτόμο, αλλά σίγουρα σαν ένα δείγμα ατόφιου heavy metal, από ένα σχήμα που από την πρώτη στιγμή έδειξε τις προθέσεις του, αφήνοντας άμεσα το δικό του στίγμα στο heavy metal.
Όσοι ήταν «παρόντες» εκείνα τα χρόνια στις όποιες κυκλοφορίες υπήρχαν, αλλά και όσοι έχουν ασχοληθεί ενδελεχώς μαζί τους μετέπειτα, ξέρουν ότι τα περισσότερα γκρουπ «ψάχνονταν» σε πολλούς τομείς. Σίγουρα ο κοινός παρονομαστής ήταν η αγάπη που υπήρχε για το heavy metal, αλλά επειδή μάλλον οι περισσότεροι ίσως «βιάζονταν» να δημοσιοποιήσουν τα τραγούδια τους, άκουγες τέτοια που ήταν «άγουρα» ακόμα, για τα τωρινά δεδομένα, για τα τότε όμως, ήταν έκφραση ψυχής. Σε αυτό το μονοπάτι βάδιζαν και οι GRAVE DIGGER και στην δεύτερη δισκογραφική τους κίνηση.
Το “Witch Hunter”, πήρε την σκυτάλη ακριβώς εκεί που τέλειωσε το “Heavy Metal Breakdown”. Το ομώνυμο που «ανοίγει» το δίσκο και το επόμενο “Night drifter” θα έδειχναν άμεσα την ηχητική και συνθετική ταυτότητα που θα υπήρχε, «πατώντας» στις όποιες φόρμουλες ακολουθήθηκαν ένα χρόνο πριν. Τραχείς και στακάτες συνθέσεις, απλά δομημένες και «αλήτικα ωμές» ανά στιγμές, άκρως πορωτικές σε πολλά σημεία, όταν το tempo του τραγουδιού ήταν πιο αυξημένο, με ένα ή δυο χαρακτηριστικά riff να κυριαρχούν στην σύνθεση, ένα ρεφραίν και κιθαριστικά solos, «έντυσαν» ηχητικά και την συγκεκριμένη δουλειά τους. Τραγούδια με σαφείς επιρροές και αναφορές σε όλη την Γερμανική heavy metal σκηνή, και κυρίως στους ACCEPT, τα οποία ο καθένας θα τα άκουγε εύκολα όσες φορές επιθυμούσε, απλά και μόνο γιατί τιμούσαν το ιδίωμα που είχε επιλέξει το γκρουπ να καταπιάνεται. Τραγούδια που δεν είχαν καμία απολύτως μουσική πολυπλοκότητα, αλλά αντιθέτως αυτή η «απλοϊκότητα» που άκουγες, σε κέρδιζε.
Για μια ακόμα δουλειά, όλα τα κομμάτια θα είχαν σαν κύρια στοιχεία την δυναμική και το ηχητικό τσαγανό, από ένα σύνολο μουσικών, που βάση τελικού αποτελέσματος, φαινόταν ξεκάθαρα ότι αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε, αν και σε σύγκριση με την παρθενική τους δουλειά, η τότε νέα, προσωπικά, ήταν ένα πολύ μικρό κλικ πιο κάτω σε σύνολο τραγουδιών. Δημιούργησαν όμως τραγούδια αρκετά άμεσα προς τον οπαδό, τα οποία ναι μεν ήθελαν πολλές ακροάσεις, όταν όμως τις έκανες, έμενες πλήρως ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα που λάμβανες. Όλο το άλμπουμ διακατέχεται από ένα πιο «αρχέγονο» επιθετικό ύφος και μελωδίες στις συνθέσεις, που είχαν τότε πολλές heavy metal κυκλοφορίες, το οποίο τώρα μπορεί να φαίνεται παρωχημένο, τότε όμως ήταν το στίγμα της εποχής.
Τηρώντας την τακτική που είχαν ακολουθήσει ένα χρόνο πριν, διασκευάσαν και πάλι ένα rock τραγούδι, πιο γνωστό αυτή την φορά, αλλά με το ίδιο καλό αποτέλεσμα. Έτσι το “School’s out” του ALICE COOPER κατάφεραν για ακόμα μια φορά, να το εναρμονίσουν ιδανικά σε όλο το ύφος του δίσκου, χωρίς να «χαλάει» το τελικό αποτέλεσμα, που ήταν ούτως η άλλως αξιόλογο. Τραγούδια όπως τα “Night drifter”, “Get ready for power”, “Get away”, “Fight for freedom”, και το “Here I stand”, μπορεί να μην έγιναν ποτέ τα σούπερ αναγνωρίσιμα τραγούδια του συγκροτήματος, μνημονεύονται όμως σίγουρα σαν άξια heavy metal δείγματα, της τότε εποχής.
Έτσι το “Witch hunter” ήταν άλλη μια studio δουλειά, ωδή στο κλασικό heavy metal ιδίωμα, «τιμώντας» το στο έπακρο, με τραγούδια που μέχρι και σήμερα ακούγονται ευχάριστα. Πρωτίστως η αγάπη για αυτό που κάνουν αλλά και το ταλέντο που υπήρχε, λειτούργησε θετικά έτσι ώστε τα μέλη των GRAVE DIGGER να δημιουργήσουν συνθέσεις, που ίσως πια ηχούν λίγο παλιομοδίτικες, δίνουν όμως στους νεότερους οπαδούς το στίγμα του ήχου των τότε χρόνων. Αν δεν έχετε ακούσει τον δίσκο, κάντε το για να καταλάβετε και την «εξέλιξη» που είχε το γκρουπ τα επόμενα χρόνια.
Did you know that:
– Η Noise, η εταιρία που κυκλοφόρησε το άλμπουμ, είναι μία από τις σημαντικότερες στο metal ιδίωμα και έχει στην σκέπη της μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές κυκλοφορίες της σκληρής μουσικής.
– Στις πρώτες εκδόσεις βινυλίου της Noise Records, στην δεύτερη πλευρά του δίσκου, η ετικέτα είχε τον Νεκροθάφτη είτε άσπρο, είτε μαύρο.
– Οι εκδόσεις της Banzai Records (Καναδάς), Megaforce Records (Αμερική) του 1985 και της Woodstock Discos (Βραζιλία) το 1986 δεν έχουν τα ίδια τραγούδια με την Γερμανική έκδοση. Στις 3 εκδόσεις δεν υπάρχουν καθόλου τα “Love is a game” και η διασκευή στο “School’s out”. Οι εκδόσεις των παραπάνω 3 εταιριών έχουν άλλα χρώματα στο οπισθόφυλλο και άλλες ετικέτες.
– Η Test press κόπια του άλμπουμ σε βινύλιο δεν έχει πουληθεί ποτέ στο discogs.
– Το άλμπουμ είναι το τρίτο σε σειρά στην δισκογραφία του συγκροτήματος που έχει τις περισσότερες εκδόσεις σε formats κυκλοφοριών.
Θοδωρής Μηνιάτης
