ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Men of honor” – ADRENALINE MOB
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2014
ΕΤΑΙΡΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Mike Orlando, Russell Allen
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mike Orlando – κιθάρες
John Moyer – μπάσο
Russell Allen – φωνητικά
A.J. Pero – ντραμς
Το Rock Hard, για να μαθαίνουμε ή να θυμόμαστε, ήταν ένα από τα πρώτα Μέσα όπου είχε μιλήσει με τον Mike Portnoy, μετά την αποχώρησή του από τους DREAM THEATER και τη δημιουργία των ADRENALINE MOB, σε μία συνέντευξη όπου και ο ίδιος ο ντράμερ είχε ζητήσει να την αναδημοσιεύσει και προέτρεπε τους οπαδούς του να χρησιμοποιήσουν Google Translate.
Όταν είχαμε πρωτακούσει τους ADRENALINE MOB, πολύς κόσμος είχε ξαφνιαστεί από τον αμερικάνικο ήχο του σχήματος, αφού περίμενε κάτι πιο proggy βλέποντας στη σύνθεση τον Russell Allen, τραγουδιστή των SYMPHONY X και τον Portnoy. Από την άλλη, όμως, ποιο το νόημα να παίζεις σε project που ακολουθούν την πεπατημένη της βασικής σου μπάντας; Food for thought και συνεχίζουμε. Μετά την αρχική αποτυχία εύρεσης δισκογραφικού συμβολαίου, αφού φαίνεται ότι δεν αρκούσαν τα μεγάλα ονόματα, η Century Media βρέθηκε και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους, “Omerta” και το άλμπουμ διασκευών “Coverta” (αρχικά βγήκε στην Αμερική από την Elm City Music και στην Ευρώπη από τη Century Media ως bonus CD στην κυκλοφορία που εξετάζουμε εδώ).
Νομίζω, ότι ο Mike Portnoy, συνειδητοποίησε, μάλλον με σκληρό τρόπο, ότι οι ADRENALINE MOB, δεν ήταν τελικά τόσο δυνατό χαρτί όσο υπολόγιζε και αποχώρησε, αιτιολογώντας την απόφασή του ότι ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι είχε πολλές υποχρεώσεις με πολλά συγκροτήματα εκείνη την περίοδο, που συνέπιπταν μεταξύ τους (δηλαδή, τα άλλα σχήματα έχουν μεγαλύτερη επιτυχία και αφήνω το λιγότερο «δυνατό» στην άκρη, αυτό σήμαινε σε απλά ελληνικά) και αντικαταστάτης του, ήταν ο A.J. Pero, ντράμερ των TWISTED SISTER.
Στην αρχή είχαμε απορήσει όλοι με αυτήν την επιλογή, αφού όταν αποχωρεί ένας από τους κορυφαίους ντράμερ της rock μουσικής, προσπαθείς να τον αντικαταστήσεις με κάτι παρομοίου μεγέθους. Όμως, ο Orlando, διότι δικό του ήταν το σχήμα, σκέφτηκε απλά: Δεν χρειαζόταν έναν υπερτεχνικό ντράμερ, αλλά κάποιον να κρατά το groove και να παίζει δυνατά, οπότε ο Pero του έκανε ακριβώς τη δουλειά που ήθελε. Και όντως, η απόδοση του συγχωρεμένου A.J. Pero ήταν σπουδαία.
Στο θέμα των συνθέσεων, νομίζω ότι τα έχουν πάει αρκετά καλά. Δεν θεωρώ τον Mike Orlando κανέναν top notch συνθέτη, αλλά όταν έχεις τόσους καλούς παίχτες και την απόλυτη φωνάρα του Russell Allen πίσω από το μικρόφωνο, θέλει προσπάθεια να βγάλεις μετριάτζα. Κινούμενοι σ’ ένα FIVE FINGER DEATH PUNCH meets STONE SOUR ύφος, κατάφεραν να γράψουν μερικά τραγούδια που ήταν πραγματικά καλά, με το “Dearly departed” να το θεωρώ ένα μικρό έπος, αλλά και τα “Mob is back”, “Come on get up”, “Feel the adrenaline”, το»λάχιστον, να ακολουθούν κατά πόδας. Οι «υποχρεωτικές» μπαλάντες, “Crystal clear” και “Behind these eyes”, ήταν τόσο-όσο, στα όρια του cheesy, αλλά μέχρι εκεί που …επιτρέπεται και όλα φαίνονταν πως κυλούσαν καλά στο στρατόπεδο των Αμερικάνων.
Βέβαια, θα πρέπει να πω, ότι τελικά, παρότι θα μπορούσαν να χτυπήσουν το πολυπληθές κοινό γκρουπ όπως οι GODSMACK, SHINEDOWN, DISTURBED, αλλά και των προαναφερθέντων 5FDP και STONE SOUR, τελικά, δεν μπόρεσαν ούτε με αυτόν το δίσκο να κάνουν το breakthrough, να τους ακούσει περισσότερος κόσμος και να κάνουν μεγάλες περιοδείες κι εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ και μεγάλους χώρους.
Από εκεί και πέρα, το μαύρο συννεφάκι που υπήρχε από πάνω τους, εξελίχθηκε σε άγρια καταιγίδα, καθώς το γκρουπ άρχισε να ξεκληρίζεται. Κυριολεκτικά. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του “Men of honor” (που πρέπει να πούμε πως έχει κι ένα πάρα πολύ έξυπνο εξώφυλλο), κατά τη διάρκεια της περιοδείας που έκαναν, πέθανε στον ύπνο του, από καρδιακή προσβολή, ο A.J. Pero.
Στη συνέχεια, έφυγε από το γκρουπ ο John Moyer και αντικαταστάθηκε από τον David Zablidowsky, ο οποίος όμως κι αυτός σκοτώθηκε σε δυστύχημα με το όχημα που χρησιμοποιούσαν για τις μετακινήσεις στην τότε περιοδεία τους, όπως και η tour manager τους σχήματος, ενώ τραυματίστηκαν και τα υπόλοιπα μέλη… Καταλαβαίνετε ότι με τέτοια κακοτυχία, κανείς δεν θα μπορούσε να συνεχίσει αυτό το γκρουπ, αλλά και πόση τραγική ειρωνεία κρύβει ο τίτλος του αγαπημένου μου “Dearly departed”…
Did you know that:
- Ο J. Pero αντικατέστησε τον Mike Portnoy στους ADRENALINE MOB και ο Mike Portnoy έκατσε πίσω από τα τύμπανα, στις συναυλίες επανασύνδεσης που έκαναν οι TWISTED SISTER, μετά τον θάνατο του Pero.
Σάκης Φράγκος
