“Livin’ in hysteria for one (last?) time”
Σε προσωπικό επίπεδο, πέρα από την ΤΕΡΑΣΤΙΑ one off επανασύνδεση των CANDLEMASS με τον Messiah Marcolin για το Rock Hard Festival στην Αθήνα, στις 12-13 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη, η επανασύνδεση των HEAVENS GATE για μία (ίσως και τελευταία) φορά, μετά από 26 τουλάχιστον χρόνια, ήταν ένα τεράστιο στοίχημα, που δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί δίχως τη βοήθεια του Γιώργο Κουκουλάκη και πολλούς μήνες «υπόγειας» δουλειάς. Ένα από τα κορυφαία power metal σχήματα της δεκαετίας του ’90, με τα 4/5 της σύνθεσής τους, θα είναι στην Αθήνα και θα απολαύσουμε για μία και μοναδική φορά ύμνους όπως το “Livin’ in hysteria”, το “Gate of heaven” και τόσους άλλους. Μαζί με τον Γιώργο, λοιπόν, μιλήσαμε για μία ακόμη φορά με τον Sascha Paeth, αυτή τη φορά με το κουμπί “record” πατημένο και είπαμε πολλά και ωραία, που θα κάνουν όλον τον κόσμο που νοσταλγεί εκείνα τα χρόνια, να ετοιμάζεται για κάτι μοναδικό.
Σάκης: Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή να σε έχουμε μαζί μας, Sascha, για να συζητήσουμε για τους HEAVENS GATE. Όχι για κάποιο από τα άλλα projects με τα οποία παίζεις, κάνεις παραγωγή και πάει λέγοντας. Καλωσήρθες!
Ναι, γεια σου Σάκη, γεια σου Γιώργο, χαίρομαι που σας βλέπω!
Σάκης: Αυτή η εικόνα ήταν ένα συνεχόμενο μοτίβο τους τελευταίους μήνες, αλλά είναι η πρώτη φορά που το ηχογραφούμε! Γιατί συνέβαιναν πάρα πολλά πράγματα, τα οποία έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή των HEAVENS GATE στο Rock Hard festival στην Αθήνα στις 13 του Σεπτεμβρίου μαζί με τους MASTERS OF CEREMONY. Τι ενέπνευσε την ιδέα του να παίξετε στο Rock Hard Festival στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια;
Εσύ, υποθέτω! (γέλια)
Γιώργος: Κατηγορήστε εμένα (γέλια)
Ή ο Γιώργος, ναι. Πίστευα ότι θα ήταν κάτι μεμονωμένο που κάναμε πέρυσι, σε παρόμοια φάση, απλά όχι σε αυτή τη διάσταση. Γιατί έχουμε περισσότερα μέλη τώρα (γέλια). Γιατί κάναμε κάτι παρόμοιο αλλά ήταν μικρότερο ή πιο σύντομο ας το πούμε έτσι, σε ένα festival στη Γερμανία πέρυσι. Και επίσης, αυτός πιστεύω πως ήταν ο λόγος που ήρθε ο Γιώργος και ρώτησε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, απλά περισσότερο και μεγαλύτερο. Πιθανότατα και με περισσότερα αυθεντικά μέλη. Πρώτα από όλα, νόμιζα ότι θα ήταν κάτι μεμονωμένο.
Αλλά φυσικά, μου αρέσει η ιδέα γιατί γουστάρω τα παιδιά στους HEAVENS GATE. Γράψανε σπουδαία κομμάτια για την εποχή τους. Είναι μια καλή ευκαιρία. Ποτέ δεν παίξαμε στην Ελλάδα, όσο αστείο κι αν ακούγεται, σίγουρα όχι ως HEAVENS GATE. Οπότε πήραμε το ρίσκο, να το κάνουμε να συμβεί σαν οικογενειακή μάζωξη. Οπότε θα έρθουμε, θα περάσουμε λίγο καιρό στην Αθήνα και θα προσπαθήσουμε να περάσουμε καλά. Σίγουρα θα περάσουμε καλά παίζοντας ωραία κομμάτια.
Είναι ένα split show που παίζουμε: μισό set MASTERS OF CEREMONY, μισό set HEAVENS GATE. Φυσικά, δεν θα είναι όλοι εκεί, δυστυχώς.
Σάκης: Μπορείς να μας πεις περισσότερες λεπτομέρειες για το τι θα συμβεί; Ώστε ο κόσμος να έχει περισσότερες πληροφορίες πάνω σε αυτό. Όχι να αποκαλύψουμε το setlist, φυσικά!
Ναι, φυσικά, θα βγούμε πρώτα να παίξουμε σαν MASTERS OF CEREMONY και μετά, θα αλλάξουν οι υπόλοιποι στη σκηνή και θα παίξουμε σαν HEAVENS GATE. Με μια μικρή διαφορά: κάποιος άλλος θα πρέπει να τραγουδήσει. Και αυτός θα είναι ο Herbie Langhans. Καναδύο κομμάτια, ίσως και τρία, επίσης σαν ντουέτο με τον Adrian. Οπότε ο Herbie θα αναλάβει και θα είναι ο τραγουδιστής των HEAVENS GATE λίγο πολύ γι’ αυτή τη συναυλία. Ξέρεις είναι φίλος από πολλά χρόνια πίσω. Τον ξέρω από τότε που υπήρχαν οι HEAVENS GATE. Είναι από εκείνη τη περιοχή.
Για την ακρίβεια, ο Thomas Rettke ήταν πρότυπό του όταν ξεκινούσε να τραγουδάει. Οπότε για εκείνον, είναι τεράστια τιμή, από τη στιγμή που θεωρεί τον Thomas έναν από τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών στο είδος. Και οπωσδήποτε είναι. Για εκείνον λοιπόν είναι τιμή και ανυπομονούμε να το κάνουμε αυτό μαζί του, γιατί θα κάνει εξαιρετική δουλειά και θα περάσουμε πολύ ωραία.
Σάκης: Κι αυτό νομίζω πως είναι το μυστικό πίσω από αυτό. Το να περνάς καλά, το να απολαμβάνεις το χρόνο που περνάς στο σανίδι.
Ξεκάθαρα. Αυτό δεν γίνεται για κάποιο άλλο λόγο. Ποιοι άλλοι λόγοι θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλωστε; Πρώτα από όλα, επειδή άκουσα πως “γίνεται για τα λεφτά”. Δεν υπάρχουν λεφτά στην εξίσωση βασικά. Υπάρχουν για τις πτήσεις και τα λοιπά, θα περάσουμε καλά, αλλά κανένας δεν θα γυρίσει σπίτι με λεφτά στις τσέπες του. Οπότε αυτός δεν είναι ο λόγος. Δεν είναι για τη φήμη ή κάτι τέτοιο, είναι γιατί περνάμε καλά κάνοντας το και να περάσουμε καλά με παλιούς φίλους. Ο Γιώργος είναι φίλος από τότε που ήμουν, πόσο, 25 χρονών; Πόσο καιρό πριν ήταν, Γιώργο;
Γιώργος: Δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι το μπλουζάκι μου πλέον έχει τρύπες. (γέλια)
Οπότε ναι, πάει πολύς καιρός. Απλά είναι για να περάσουμε καλά με παλιούς φίλους. Να παίξουμε μερικά φοβερά κομμάτια και μετά μερικά ακόμα φοβερά κομμάτια με το καλύτερο τρόπο που μπορούμε και να το απολαύσουμε. Ίσως και να κάνουμε ορισμένους ανθρώπους χαρούμενους εκεί.
Σάκης: Νομίζω ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά οπαδών του heavy metal και του power metal που δεν σας έχουν δει live, όπως εγώ για παράδειγμα.
Γιώργος: Νομίζω πως είναι επειδή είμαστε στην Ελλάδα. Διόρθωσε με αν κάνω λάθος, πάνε 25 χρόνια από τη τελευταία φορά που παίξανε όντως οι HEAVENS GATE;
Νομίζω η τελευταία συναυλία των HEAVENS GATE ήταν το ‘97 ή το ‘98.
Σάκης: Το τελευταίο άλμπουμ, “Menergy”, βγήκε το ‘99. Παίξατε συναυλία μετά από αυτό;
Ναι, το “Menergy” βγήκε το ‘99 και παίξαμε μια συναυλία μετά από αυτό, στη Σουηδία. Οπότε ναι, το ‘99.
Σάκης: Ναι, οπότε πάνε 26 χρόνια πλέον.
Πάνω από τα διπλάσια χρόνια από αυτά για τα οποία υπήρξαν. Η μπάντα υπήρξε για κάπου 10 χρόνια και τώρα είμαστε 26 χρόνια μετά από αυτή τη δεκαετία. Είναι αρχαία πλέον. Πολλά έγιναν ενδιάμεσα.
Σάκης: Πολλά έγιναν στο ενδιάμεσο, αλλά το κύριο μας πρόβλημα ήταν να βρούμε χρόνο ανάμεσα στις συναυλίες των AVANTASIA στις οποίες συμμετέχεις και να δούμε αν έπεφταν οι ημερομηνίες τους, πάνω στην ημερομηνία του Rock Hard Festival.
Ευτυχώς, δεν έγινε κάτι τέτοιο. Υπήρξε χρονοδιάγραμμα για τα πράγματα που έπρεπε να κάνουμε αλλά εν τέλει βγήκε πολύ καλό.
Σάκης: Τέλεια, αυτό πιστεύω είναι ό,τι ήθελε να ακούσει και ο κόσμος, αναφορικά με την εμφάνιση σας στο Rock Hard Festival. Οπότε Γιώργο και Sascha, τι λέτε να κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν; Να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα για τους HEAVENS GATE. Γιατί αυτό αφορά κυρίως τους HEAVENS GATE. Νομίζω ότι ο Frank των ELOY, ανακάλυψε τους HEAVENS GATE τότε, πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του ως μέντορα ας το πούμε έτσι και πόσο σημαντικό ήταν να συνεργάζεσαι με τον Frank Bornemann και με τον Tommy Hansen που ήταν μεγάλη φυσιογνωμία τότε στο πρώτο σας άλμπουμ;
O Frank Bornemann πρώτα από όλα μας έδινε την ευκαιρία να υπογράψουμε ένα εκδοτικό συμβόλαιο με την εκδοτική του εταιρεία, η οποία είχε και ένα studio φυσικά. Οπότε αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να ηχογραφήσουμε στο studio. Και ερχόταν από τα προβάδικα. Ήμουν 18 και υπέγραφα ένα εκδοτικό συμβόλαιο με την Warner. Θυμάμαι τον Frank στο τραπέζι της κουζίνας μας όταν ήμουν 17 και ο πατέρας μου έπρεπε να υπογράψει το συμβόλαιο. Ο Tommy Hansen, θα έλεγα πως είχε μεγάλη επιρροή στη παραγωγή. Η οπτική του στα πράγματα, πολύ εύκολος άνθρωπος, πολύ ευγενικός και χαλαρός. Μας έκανε να περάσουμε καλά στις ηχογραφήσεις.
Για την ακρίβεια, ήταν τόσο καλός που δούλευα μαζί του τα βράδια, οπότε άρχισα μαζί του να δουλεύω στο studio. Ήταν η πρώτη φορά που δούλευα στο studio για κάποιον άλλο. Οπότε γοητεύτηκα από όλο αυτό το πράγμα, ξέρεις. Εκείνος άναψε τη φλόγα, είδε πως με ενδιέφερε πολύ. Οπότε, ο Frank μας έδινε την ευκαιρία επιχειρηματικά, αλλά και μας έδωσε κάποιες καλλιτεχνικές συμβουλές, κυρίως στο προβάδικο, αλλά στις ηχογραφήσεις ήταν πιο πολύ ο Tommy που ανέλαβε τα πράγματα, και αργότερα με άλλους παραγωγούς, στο “In control”, το πρώτο άλμπουμ. Που φυσικά ήταν η πρώτη σπίθα.
Και ναι, δεν θα ξεχάσω ποτέ το καιρό που περάσαμε στα Horus Sound studios, θα περνούσα χρόνια μετά εκεί δουλεύοντας με μπάντες, δουλεύοντας με τους HEAVENS GATE. Οπότε κάναμε πολλά πράγματα με τον Frank και όσους δούλευαν εκεί. Αλλά αυτό είναι πολύ καιρό πριν, πάνω από 30 χρόνια πίσω. (γέλια)
Σάκης: Ναι, αλλά όντως άναψε τη σπίθα για σένα προκειμένου να γίνεις παραγωγός αργότερα.
Η αρχική σπίθα, ναι. Αλλά ο κύριος λόγος που έγινα παραγωγός ήταν ο Charlie Bauerfeind.
Σάκης: Άρχισες να δουλεύεις μαζί του στο ξεκίνημα της καριέρας σου ως παραγωγού.
Στο “Livin’ in hysteria”, που ήταν το πρώτο HEAVENS GATE άλμπουμ στο οποίο έκανε τη παραγωγή. Και μετά μου ζήτησε να δουλέψω μαζί του. Και από εκεί και έπειτα έκανα μόνο αυτό. Οπότε ήταν η περίοδος που αποφάσισα ότι δεν θα ξαναπάω στη πρωινή μου δουλειά, άρχισε να με πληρώνει και εγώ άρχισα να ταξιδεύω δεξιά κι αριστερά σε studios, δουλεύοντας σε χιλιάδες άλμπουμ μαζί του.
Γιώργος: Οπότε είναι δικό του “φταίξιμο” στη πραγματικότητα ε;
Κατά κάποιο τρόπο ναι. Όλο το πράγμα με ενθουσίαζε όπως σου είπα και πριν, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα είχα την ευκαιρία να μπω σε αυτή τη βιομηχανία. Ούτε καν το είχα σκεφτεί. Αλλά εκείνος με ρώτησε, αν θα με ενδιέφερε να κάνω παραγωγές μαζί του, οπότε “πήδησα μέσα στο κρύο νερό” όπως λέμε στη Γερμανία και απλά το έκανα. Προσπάθησα και κατά κάποιο τρόπο, δούλεψε (γέλια). Ήταν χαρούμενος και από τότε συνεργαστήκαμε. Ξεκίνησα περισσότερο με ενορχηστρώσεις σε πλήκτρα και τέτοια πράγματα, έπαιξα αρκετά για άλλους ανθρώπους και μπήκε περισσότερο η πτυχή του μηχανικού ήχου, του παραγωγού και της μίξης αργότερα. Οπότε έμαθα πολλά από εκείνον.
Γιώργος: O Sascha είναι ο άνθρωπος που ποτέ δεν κοιμάται, ποτέ δεν σταματάει. Ακόμα κι όταν έχει ρεπό, δουλεύει. Δεν έχει αλλάξει μέχρι και τώρα, όλα αυτά τα χρόνια μετά. Αλλά συνεχίζουμε να βλέπουμε το όνομα σου σε τόσα πολλά άλμπουμ, είτε ως συμμετέχων, είτε ως παραγωγός, είτε ως τραγουδιστής, είτε τα πάντα. Sascha, ποια είναι τα άλμπουμ – κλειδιά για σένα, αυτά που απόλαυσες περισσότερο, αυτά για τα οποία είσαι περισσότερο περήφανος;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση. Υπάρχουν κάποια που ξεχωρίζουν για μένα τα οποία κοιτάζω πίσω και λέω “ουάου αυτό άλλαξε κάτι για μένα”, που ακόμα θυμάμαι τη στιγμή εκείνη που τα φτιάχναμε. Το πρώτο είναι το “Angels cry” (ANGRA), δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Υπάρχει μια συγκεκριμένη μαγεία γύρω από αυτή τη περίοδο στη ζωή μου. Το “Livin’ in hysteria” για παράδειγμα. Και το “In control” φυσικά, αλλά το “Livin’ in hysteria” ήταν περισσότερο διαφορετικό. Συμμετείχα περισσότερο επίσης, στο “In control” κάποια πράγματα ήταν ήδη σεταρισμένα όταν μπήκα. Οπότε δούλεψα πάνω στο κάθε κομμάτι, αλλά στο “Livin’ in hysteria” ξεκινήσαμε μαζί από το μηδέν. To “Open the gate and watch!” ήταν έτσι, επίσης, οπότε περισσότερες ευκαιρίες για να συμμετάσχω.
Πρέπει να πω επίσης τo VIRGO. Μια πολύ ωραία εμπειρία, γιατί εκεί κάναμε τα πάντα διαφορετικά. Το “Planet E” ήταν μια καλή εμπειρία γιατί πρώτη φορά το κάναμε μόνοι μας, αναλάβαμε τα πάντα εμείς. Προσπαθήσαμε να το κάνουμε μόνοι μας. Το VIRGO ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία γιατί ήταν ζωντανή ηχογράφηση στο studio, με μια φοβερή μπάντα και έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Και δεν είπαμε “ΟΚ, χρειάζεται να παίξουμε heavy metal”. Είπαμε “θα κάνουμε ό,τι θέλουμε”. Οπότε ναι, αυτό ήταν μια καλή εμπειρία. Το “Scarecrow” των AVANTASIA θα έλεγα επίσης. Πολλά άλμπουμ ενδιάμεσα, ξεχνάω πολλά σημαντικά άλμπουμ. Εννοώ, κοιτάζοντας πίσω, βλέπω και τους RHAPSODY, ήταν κι αυτό μια εμπειρία (γέλια).
Τα πρώτα άλμπουμ των RHAPSODY ήταν φανταστικά. Πολύ διαφορετικά. Ακραία, σε κάθε τρόπο. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις εποχές. Οπότε υπάρχουν πράγματα που βρέθηκαν στο δρόμο μου και τα οποία μου έχουν αφήσει μια καλή ανάμνηση. Αλλά κυρίως τα άλμπουμ που περισσότεροι άνθρωποι μαζεύτηκαν για να δημιουργήσουν κάτι. Αυτά ήταν και τα πλέον αξιομνημόνευτα. Κι αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθώ να το κάνω συνέχεια. Όσο περισσότερο μπορώ να το κάνω, τόσο το καλύτερο για μένα. Για παράδειγμα, το νέο άλμπουμ των MASTERS OF CEREMONY, το κάναμε επίσης με αυτό το τρόπο, το κάναμε βασικά κατά τον ίδιο τρόπο που κάναμε το VIRGO. Ακόμα και τη σύνθεση τη κάναμε έτσι.
Το πρώτο άλμπουμ γράφτηκε με ένα εντελώς άλλο τρόπο, αλλά αυτό μαζευτήκαμε απλά στο studio. Και κάποιες φορές, υπήρχαν κομμάτια που δεν είχαμε τίποτα το πρωί, αλλά όσο περισσότερο δουλεύαμε τα κομμάτια μαζί όλη η μπάντα μαζί, όσο περισσότερο παίζαμε τα κομμάτια live στο μεγάλο studio, τα προβάραμε, γράφαμε στίχους και το βράδυ είχαμε το κομμάτι. Και αυτή ήταν μια εξουθενωτική αλλά πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Δηλαδή γυρίζεις σπίτι το βράδυ και είσαι πολύ πολύ χαρούμενος. Και δεν το ξεχνάς. Αυτό θα σου μείνει σαν ανάμνηση και αυτά είναι τα πράγματα που μου μένουν. Όχι απαραίτητα επιτυχημένα πράγματα. Απλά ενδιαφέροντα πράγματα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ που δούλεψα με τους SISTERS OF MERCY για παράδειγμα, με τον Andrew γιατί είχε κάτι το μαγικό. Απλά μια βδομάδα, αλλά είδα πολλά πράγματα τότε. Δεν ξέρω καν σε πόσα άλμπουμ έχω συμμετάσχει πια, 350; 400; Δεν ξέρω.
Γιώργος: Και συνεχίζεται, ακόμα δουλεύεις πάνω σε ένα άλμπουμ, σε δύο άλμπουμ, σε πέντε…
Αρκετά άλμπουμ ταυτόχρονα αυτή τη στιγμή, ναι.
Σάκης: Περίμενες την επιτυχία που είχες στην Ιαπωνία, ακόμα κι από το ντεμπούτο σας; Κάνατε επιτυχία στην Ιαπωνία και όλα πήγαιναν τρένο. Ειδικά άλμπουμ, ακουστικά άλμπουμ, από την πρώτη στιγμή με τους HEAVENS GATE. Τι ήταν αυτό;
Δεν ξέρω. Είχαμε εκπλαγεί και εμείς. Όταν φτιάχναμε αυτό το άλμπουμ, δεν ξέραμε τίποτα για την Ιαπωνία, όταν γράφαμε το “In control”. Και ξαφνικά ακούμε ότι έχουμε μια καλή επιτυχία στα import charts στην Ιαπωνία. Δεν ξέρω πως συνέβη αυτό. Και μας προσκάλεσαν, ήμασταν εγώ και ο Thomas και ήταν το πρώτο μέρος για promotion tour. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί το πρώτο μου παιδί γεννήθηκε όσο ήμουν στο αεροπλάνο γι’ αυτό. Μια άβολη κατάσταση, ευχόμουν να έρθει αργότερα. Οπότε δεν θα το ξεχάσω ποτέ και ήταν πολύ ωραία ανάμνηση, φυσικά, το να είσαι στην Ιαπωνία. Ήταν ένας διαφορετικός κόσμος τότε, η Ιαπωνία άλλαξε επίσης πολύ τα τελευταία 35 χρόνια. Ήταν πολύ διαφορετικά, δεν έβρισκες αρκετά Αγγλικά πράγματα, ξέρεις. Όλα ήταν γραμμένα μόνο στα Ιαπωνικά. Και ήταν δύσκολο να βρεις ανθρώπους που μιλούσαν Αγγλικά.
Εγώ και ο Thomas χαθήκαμε τη πρώτη νύχτα, θυμάμαι, περπατώντας στους δρόμους της Shibuya, σκεπτόμενοι “ω, αυτό είναι τόσο φοβερό εδώ και τόσο χρωματιστό”. Και χαθήκαμε, δεν ξέραμε καν το όνομα του ξενοδοχείου. Δεν είχαμε και λεφτά και ήταν παράξενο. Όλα είναι λίγο διαφορετικά στην Ιαπωνία. Αλλά η επιτυχία, δεν ξέραμε γιατί συνέβαινε. Ίσως γιατί οι άνθρωποι στην Ιαπωνία γουστάρουν αυτή τη μουσική και ήμασταν απλά οι κατάλληλοι, κάναμε το κατάλληλο πράγμα για το γούστο των Ιαπώνων εκείνη την εποχή. Υπήρχαν αρκετές Γερμανικές μπάντες που ήταν επιτυχημένες εκεί. Ήμασταν απλά μια από αυτές. Και μετά μας καλέσανε για περιοδείες, παίξαμε στο MTV ακουστικά, θα ήθελα να έχω ηχογράφηση αυτού, αλλά ποτέ δεν το βρήκα.
Σάκης: Αυτή είναι η ιστορία σου αναφορικά με το να είσαι “Big in Japan” (γέλια)
Ναι, ναι, Big in Japan! (γέλια) Αυτή ήταν η ιστορία! Ξέρεις, ήταν περίεργο. Επίσης οι επιχειρήσεις στην Ιαπωνία προσέγγιζαν ανθρώπους σαν εμάς, ήταν εντελώς διαφορετικά από ότι στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, ήσουν απλά ένας φυσιολογικός τύπος. Αλλά εκεί, ήσουν rockstar. Ήταν πολύ περίεργο, ήμασταν θυμάμαι κάναμε ένα signing session πίσω από τζαμαρία, που κόσμος περνούσε να από μπροστά για να αγοράσει πράγματα. Και υπήρχαν άνθρωποι πίσω από τη τζαμαρία, που δεν μπορούσαμε να τους μιλήσουμε. Τα πάντα μας φαίνονταν περίεργα.
Θυμάμαι επίσης, ότι ο Bonny, εγώ και ο Thomas, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι ακουστικό backstage, γιατί μαζεύτηκαν κάποιοι οπαδοί, ίσως 100. Γιατί ήταν απόγευμα πριν την συναυλία και είπαμε “ας βγάλουμε τις ακουστικές έξω και να τραγουδήσουμε για εκείνους”. Το κάναμε και θυμάμαι τη δισκογραφική στην οποία ήμασταν να είναι θυμωμένη που το κάναμε (γέλια) γιατί υποτίθεται δεν έπρεπε να κάνουμε κάτι τέτοιο, να είμαστε τόσο κοντά στο κόσμο. Οπότε μας αντιμετώπιζαν ως ανθρώπους που δεν πιστεύαμε ότι ήμαστε ή θα γίνουμε ποτέ.
Σάκης: Μερικές σύντομες ερωτήσεις πριν το τέλος. Μπορείς να μας πεις τρία κομμάτια HEAVENS GATE που θα έβαζες σε χρονοκάψουλα;
Σίγουρα το “Livin’ in hysteria”. Πιθανότατα το “In control” – τo πρώτο single, το πρώτο video. Πιστεύω πως είναι ένα ωραίο κομμάτι, η ερμηνεία του Thomas τότε ήταν πολύ εντυπωσιακή. Όταν το έκανε ζωντανά ήταν πολύ δυνατό. Οπότε αυτά τα δύο είναι ορόσημα για τους HEAVENS GATE. Αλλά υπάρχουν κι άλλα, φυσικά. Το επόμενο ας το διαλέξει ο Γιώργος!
Γιώργος: Αυτό είναι αδύνατον, η playlist μου δεν πάει κάτω από 12 τραγούδια. Είναι δύσκολο! (γέλια) Αλλά έχω ξεχωριστές αναμνήσεις από τις ηχογραφήσεις του “Planet E”. Ήμασταν στο studio τότε. Έχω ακόμα εκείνη τη κασέτα με τα 5 ή 6 κομμάτια που είχατε τελειώσει τότε. Θυμάμαι πόσο δύσκολο ήταν για εσένα, πόσο δύσκολο ήταν για τον Thorsten Muller τότε.
Ήμασταν ανηλεείς υπό μια έννοια. (γέλια)
Σάκης: Τι συμβουλή θα έδινες, στον 18χρονο Sascha Paeth, τώρα;
Δεν ξέρω, ποτέ δεν έκανα αναδρομή σε αυτά τα πράγματα. Γιατί άφηνα απλά τη ζωή μου να κυλήσει. Δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικά. Όλα ήταν καλά. Τι εννοώ, πως μπορώ να κοιτάξω πίσω και να μην είμαι χαρούμενος; Ναι πάντα μπορείς να έχεις περισσότερα, να παλεύεις για περισσότερα χρήματα και πάει λέγοντας. Αλλά ποτέ δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Δεν είμαι τόσο καλός στο να κυνηγάω χρήματα. Μου αρέσει να δουλεύω με ανθρώπους, που είναι καλοί και περνάμε καλά. “Γνώρισε πολλούς ανθρώπους και πέρνα καλά”. Αυτό έχω σαν φράση βασικά όλη μου τη ζωή. Ξέρω τόσους ανθρώπους και γνώρισα τόσους ανθρώπους στη ζωή μου, έκανα κάποιες καλές φιλίες και μπόρεσα να βγάζω το ψωμί μου ως παραγωγός. Δεν είμαι πλούσιος, τουλάχιστον κάποιοι έτσι νομίζουν, αλλά ο Γιώργος ξέρει.
Γιώργος: Είσαι πλούσιος σε εμπειρίες. Συνήθως δεν είναι οι καλοί τύποι που επιβιώνουν ή αυτοί που πάνε μακριά, αλλά μπορώ μετά χαράς να πω ότι ο Sascha είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη βιομηχανία αυτή, μετά από όλα αυτά τα χρόνια. Νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που είμαστε ακόμα σε επαφή μετά από όλα αυτά τα χρόνια. Με εσένα, τον Bonny…και είμαι πολύ χαρούμενος που μπορούμε να το κάνουμε πραγματικότητα αυτό, να σας φέρουμε στο σανίδι, να παίξετε μερικά κομμάτια, γιατί όλοι θέλαμε να συμβεί. Θα είναι υπέροχη στιγμή για όλους.
Ξεκάθαρα. Πραγματικά ανυπομονώ γι’ αυτό.
Σάκης Φράγκος / Γιώργος Κουκουλάκης
Απομαγνητοφώνηση: Γιάννης Σαββίδης
