Hello me…meet the real me (Η περίπτωση Joe Lynn Turner)

0
80

Me: I’m a real smooth dancer, I’m fantasy man…
Real Me: Πω ρε φίλε! Πάλι φλωροτράγουδα λες;

Me: Ναι, ξέχασα να ζητήσω την άδεια σου! Βλέπεις, έπρεπε να τραγουδάω POSSESSED για να γουστάρεις.
Real Me: Σιγά μην σου έλεγα να τραγουδήσεις και BURZUM! Το μόνο που λέω είναι ότι από τις 700 δισκάρες των DEEP PURPLE επέλεξες να τραγουδήσεις τη φλωριά με τον Turner.

Me: Το βρήκαμε τώρα… Ο,τιδήποτε κάνει ο Turner είναι φλώρικο.
Real Me: Μα ρε φίλε, άδικο έχω; Ο καταστροφέας των συγκροτημάτων και ειδικά των RAINBOW & των PURPLE.

Me: Όλο αηδίες. Αν θέλεις να ξέρεις, χωρίς τον Turner ο Blackmore θα ήταν ευχαριστημένος να έπαιζε σε clubάκια –τουλάχιστον με τους RAINBOW- αφού το μεγαλύτερο του hit θα ήταν καμία ωδή στον επτακέφαλο δράκο που θα φύλαγε τη Valhalla. 
Real Me: Γελάσαμε! Λες και είχε ανάγκη ο Blackmore τον Turner. Μάλλον το αντίστροφο ισχύει και το ξέρεις.

Me: Αυτό που ξέρω είναι ότι περισσότεροι ξέρουν το “I surrender” και το “Street of dreams” παρά το “Lady of the lake” ή το “Snake charmer”.
Real Me: Ναι αλλά πόσα συγκροτήματα έχουν στη δισκογραφία τους ένα “Rising” δεν μας είπες…

Me: Μαζί σου σε αυτό αλλά και πάλι είναι υπόθεση λίγων νοματαίων που συνεχίζουν και ασχολούνται πεισματικά με την εγκυκλοπαίδεια του hard rock & heavy metal. Τα ραδιόφωνα ακόμη παίζουν το “I surrender”. 
Real Me: Σε λίγο θα μας πεις ότι και το “Slaves and masters” είναι το καλύτερο άλμπουμ των PURPLE.

Me: Αυτό μόνο ο Σειρηνάκης το πιστεύει. Αλλά είναι μία δισκάρα που κοιτάει στα ίσα τα άλλα αριστουργήματα τους. Και άσε που το “King of dreams” και το “Love conquers all” είναι τεράστια hits.
Real Me: Μωρέ για DEEP RAINBOW μια χαρά είναι! Για PURPLE είναι γλυκανάλατες συνθεσούλες για την Αμερικάνικη αγορά μπας και πουλήσουμε κανένα δισκάκι παραπάνω.

Me: Βασικά, ξέρω τι σε πονάει περισσότερο… Που ο Turner έχει ακόμη γαμώ τις φωνές στα live του και ο Gillan έχει μετατραπεί σε ηλικιωμένο ράπερ στις συναυλίες των PURPLE! 
Real Me: Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να πάμε στο κεφάλαιο «συναυλίες»; Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας χριστιανός εκεί έξω (εκτός από τη γυναίκα του Turner) που να γουστάρει αυτό που βλέπει από τον Turner τα τελευταία χρόνια;

Me: Γιατί, ρε φίλε, δεν σου αρέσει η φωνή του;
Real Me: Μωρέ, η φωνή του μια χαρά είναι…δεν λέω. Ο τύπος όμως έχει γίνει ένας περιοδεύων θίασος που τραγουδάει διασκευές σε «σούπες» που τις έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές και δεν θέλουμε πια να τις ακούμε! Δηλαδή, είμαστε σοβαροί; STEPPENWOLF, DOORS, BAD COMPANY, ZZ TOP… Άσε μας, ρε μεγάλε!

Me: Γιατί σε χαλάνε τα κλασικά κομμάτια;
Real Me: Ναι, ρε συ…με χαλάνε όταν μάλιστα έχεις 450 προσωπικά albums που τα περισσότερα τα γουστάρει ο κόσμος. Και εσύ τι κάνεις; Τους γυρνάς επιδεικτικά την πλάτη γιατί βαριέσαι να προβάρεις μερικά κομμάτια και επιλέγεις την εύκολη λύση. Το παράδειγμα του Bonnet να ακολουθούσε θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Me: Σε αυτό δεν θα διαφωνήσω. Συναυλιάρα του Bonnet. Αλλά ένας καλλιτέχνης είναι ελεύθερος να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει.
Real Me: Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις και θα μας πάρει κανένα τρίωρο ακόμη. Για μένα, ο καλλιτέχνης πρέπει να βρει τη χρυσή τομή… Να ακολουθεί τις επιταγές του κόσμου και να ικανοποιεί ταυτόχρονα τις δικές τους επιθυμίες.

Me: Μα και ο Turner αυτό κάνει για αυτό άλλωστε έπαιξε και την τελευταία αφορά το “Endlessly”.
Real Me: Με δουλεύεις, ρε συ; Από ολόκληρο το “Rescue you” που το γουστάρει όλος ο κόσμος, βρήκε να παίξει ένα κομμάτι μόνο και μόνο για να μην έχουμε να λέμε; Και καλά αυτό… Από το “Odyssey” του Malmsteen δεν μπορούσε να παίξει έστω το “Heaven tonight” αλλά που τέτοια τύχη;

Me: Εγώ ξέρω ότι ακόμη και αν έπαιζε ολόκληρο το “Rescue you” πάλι θα παραπονιόσουν. 
Real Me: Άσε μας μωρέ που θα παραπονιόμουν… Το πολύ-πολύ να τον έκραζα αν έπαιζε πάλι DOΟRS ή Elvis!  

Me: Τα βλέπεις;
Real Me: Δεν βγάζω άκρη μαζί σου. Το θέμα είναι ότι ο τύπος επιμένει να καταστρέφει το όνομα και την υστεροφημία του στα live. Ήταν που ήταν καταστροφέας συγκροτημάτων, τώρα καταστρέφει και τη δική του καριέρα. Ιδανικός αυτόχειρας! 

Me: Διαφωνώ και το ξέρεις. Μια χαρά είναι ο Turner.
Real Me: Μια χαρά και δύο τρομάρες. Μια χαρά είναι η περούκα του η οποία είναι σαν κανονικό μαλλί σε αντίθεση με του Jack Starr που είναι σαν αποκριάτικη περούκα από τα Jumbo.

Me: Άστον άνθρωπο, μωρέ. Με τρίχες θα ασχολούμαστε τώρα;
Real Me: Γιατί αυτά που τραγουδάει ο Turner τι είναι…; Τρίχες και μάλιστα κατσαρές! 

Me: Ζηλεύεις και δεν παραδέχεσαι την αλήθεια. Που θα πάει όμως…θα δεις και εσύ το φως το αληθινό.
Real Me: Ο Turner να δούμε πότε θα το δει…
Σάκης Νίκας 

 

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here