Με έχει βρει μπόσικο ο Φράγκος. Ξεκάθαρα τώρα. Με βάζει σε ψυχοφθόρες διαδικασίες με τα άλμπουμ των MAIDEN. Να βάλω σε σειρά τα τραγούδια. Να μου βγαίνει η πίστη κάθε φορά δηλαδή. Και εγώ εκεί, να μην αρνηθώ. Ναι, σε όλα! Κάπως έτσι, έφτασα να γράφω για το “Fear of the dark”. Να πω την αμαρτία μου, εδώ είναι λίγο πιο βατά τα πράγματα. Διότι έχουμε τρία τραγούδια που θα μου δώσουν τη δύναμη να συνεχίσω προς την κορυφή. Γνώμονας; Τα προσωπικά μου γούστα και μόνο. Σίγουρα, όπως κάθε φορά, θα βρείτε ενστάσεις όσον αφορά τη σειρά, αλλά αυτός είναι και ο σκοπός του κειμένου. Να έρθουμε στην όποια αντιπαράθεση, να τα βάλουμε κάτω και να συμφωνήσουμε εν τέλει. Πριν πάμε όμως στην αντίστροφη μέτρηση, ας δούμε μερικά πραγματάκια για τον δίσκο.
- Το “Fear of the dark” δεν ήταν τόσο απλό για να ηχογραφηθεί. Οι Harris και Dickinson είχαν έρθει σε μερική ρήξη και ο Αρχηγός ζήτησε εγγυήσεις από τον Αυτοκράτορα για να μπουν μαζί στο στούντιο. Ο Dickinson του ανέφερε πως είναι 100% δοσμένος στο συγκρότημα και κάπως έτσι μπήκε η μπάντα να ηχογραφήσει.
- Οι IRON MAIDEN έπρεπε να συμβαδίσουν με τη νέα εποχή, αυτή του CD, και αυτό τους δυσκόλεψε πολύ ως προς τη σύνθεση. Ήταν η πρώτη φορά που το συγκρότημα έγραψε πάνω από 10 τραγούδια, 12 για την ακρίβεια, πράγμα που δεν είχαν συνηθίσει έως τότε!
- Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος όπου δεν συμμετέχει ο Derek Riggs στο εξώφυλλο. Η δουλειά είναι του Melvin Grant.
- Είναι το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας με τον Martin Birch πίσω από την κονσόλα του παραγωγού! Οχτώ άλμπουμ, ολόκληρη κληρονομιά!
- Η μπάντα τελείωσε την περιοδεία για το δίσκο στις αρχές Νοεμβρίου του 1992. Είχε προγραμματίσει ακόμα μία για το 1993. Και κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα! Ο Dickinson έχει αποφασίσει να φύγει από το συγκρότημα και το γνωστοποιεί στο συγκρότημα. Η μπάντα παίρνει την απόφαση να πραγματοποιήσει την περιοδεία. Ο Dickinson στις συναυλίες όπου δεν υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη, είναι παρωδία, κοροϊδεύει και φτάνει τον Harris στα όριά του! Το τελευταίο live πραγματοποιείται στα Pinewood studios στις 28 Αυγούστου.
- Το βράδυ εκείνο ο Dave Murray ήταν αυτός που κράτησε τη μπάντα ζωντανή λέγοντας πως δεν θα διαλύσουν τους IRON MAIDEN επειδή ο Dickinson ήθελε να αποχωρήσει!
- Ήταν το τρίτο άλμπουμ της μπάντας που τους έφερε στο Νο1 στα charts της χώρας τους αλλά και στο Νο12 των αμερικάνικων Billboard. Πολύ σημαντικό αν αναλογιστεί κάποιος πως μιλάμε για το 1992 και την άνοδο του grunge στο μουσικό στερέωμα!
The “Fear of the dark” countdown
12. Τhe apparition (Harris, Gers) 3.54
Νομοτελειακά λαμβάνει την τελευταία θέση! Όχι γιατί είναι τόσο κακό τραγούδι αλλά δεν μπορεί να πάει κάποιο άλλο σε αυτή τη θέση! Τραγούδι που «φωνάζει Γιαννίκος» από μακριά σε όλα του! Παρότι κάποιοι θα πουν ότι πρόκειται για filler, το σημείο από το 1.16 μέχρι και το τέλος του solo είναι ένα ΑΨΟΓΟ δείγμα NWOBHM, από αυτά που έκαναν τους MAIDEN να ξεχωρίσουν σα τη μύγα μες το γάλα!
- Weekend warrior (Harris, Gers) 5.39
Ίδια περίπτωση με την από πάνω! Ίδιοι συνθέτες, ίδια μουσική προσέγγιση. Rock! Θυμίζει αρκετά την προσωπική καριέρα του Dickinson αν και δεν βρίσκεται ο ίδιος στη σύνθεση! Εξαιρετικοί σε δομή στίχοι, καυτηριάζουν όλους εκείνους τους επαναστάτες του καναπέ! Τεράστιο credit για τον στίχο “What are you gonna do on Monday?”. Πολύ όμορφο τραγούδι! Τρομερή δισολία όλο συναίσθημα ανάμεσα στα δύο solo!
- Fear is the key (Dickinson, Gers) 5.35
Περίεργο τραγούδι. Πολύ περίεργο! Ξέρω πολύ κόσμο που δεν το γουστάρει με τίποτα! ΟΚ από τη μεριά μου και συνεχίζουμε. Προσωπικά το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον, έχει στοιχεία από DEEP PURPLE, καθώς οι Dickinson και Gers είναι οπαδοί του συγκροτήματος! Με «χαλάει» το μεσαίο σημείο όταν με πιάνει η αντικειμενική μου κρίση, αλλά το solo του Gers είναι όλα τα λεφτά!
- Chains of misery (Dickinson, Murray) 3.37
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Καλά ήμασταν! Καμία σπαζοκεφαλιά μέχρις εδώ! Τώρα;
Λοιπόν. Το “Chains of misery” το λατρεύω! Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής πως μέσα σε μόλις τρία λεπτά μπορεί κάποιος να γράψει πολύ όμορφη μουσική! Έχει πολύ ωραίους στίχους, όπου αυτόματα ανεβάζουν το τραγούδια στα μάτια μου! Ο Davey παίζει ένα πολύ όμορφο solo και ο Dickinson αναρωτιέται “There’s a prophet in the gutter in the streets He said YOU’RE DAMNED and you believe him”. ΕΠΟΣ!
- From here to eternity (Harris) 3.38
Ναι ρε φίλε! Rock ‘n’ roll! Κομματάρα, κλιπάρα, σολάρα Γιαννίκου και τα ρέστα! Είναι το τραγούδι που κλείνει την ιστορία της Charlotte της Harlot από τον πρώτο δίσκο! Η Charlotte εκστασιάζεται από έναν μηχανόβιο που δεν είναι άλλος από τον Βελζεβούλη που έχει πάρει ανθρώπινη μορφή. Η Ηρωίδα μας τον ακολουθεί τυφλά. Η Charlotte του χαρίζει τη ζωή της και καταλήγει στα έγκατα του κόσμου.
ΥΓ. H Charlotte ήταν υπαρκτό πρόσωπο και ήταν όντως ιερόδουλη! Το πραγματικό της όνομα είναι High Hill Lil!
- Childhood’s end (Harris) 4.37
Τιτάνιο τραγούδι σε όλα του! Από την μελωδία στην εισαγωγή, στους ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ στίχους, στο αρχέγονο ρεφραίν του, στο ξέσπασμα στη μέση όπου οι MAIDEN παίζουν μεγάλη μπάλα, στον στίχο “Just what the hell is going on when will it ever end”, στο ΜΑΓΙΚΟ κλείσιμο που σε αφήνει να σκέφτεσαι όλα αυτά που διάβασες πριν στους στίχους του Αρχηγού! Πάνω από τα σύννεφα!
- The fugitive (Harris) 4.52
To έχω ψηλά ναι! Ισχύει! Θα το αγαπάω πάντα! Είναι από εκείνα τα τραγούδια τα οποία σου δημιουργούν εικόνες! Που φτιάχνεις τη δική σου ιστορία! Τη δική σου εκδοχή. Που γίνεσαι εσύ ο χαρακτήρας του τραγουδιού! Είναι η μουσική του τέτοια που συνεχώς «χτίζει ένταση» και δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα… Και φυσικά γιατί όλα έγιναν ένα «Κρύο πρωινό του Οκτωβρίου», τον ίδιο μήνα που γεννήθηκα και εγώ!
- Be quick or be dead (Dickinson, Gers) 3.21
Τρία λεπτά ήταν αρκετά για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Για να δει ο κόσμος ποιος κάνει κουμάντο στο heavy metal. Που έπεσαν να τους φάνε για το «αδύναμο» “No prayer for the dying”. Πιστέψανε οι γκιαούρηδες πως οι MAIDEN ξόφλησαν! ΦΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΠ!
Ούτε ο Τζανετάκος δεν είχε αρπάξει τέτοια φάπα! Οι MAIDEN ήταν εκεί για να ηγηθούν! Για να μπορέσουν οι μεταλλάδες να προχωράνε με το κεφάλι ψηλά! Γιατί μπορούσαν!
- Wasting love (Dickinson, Gers) 5.46
Φανταστικό τραγούδι. Τραγούδι που στις κιθάρες υπάρχει ΟΛΗ η φιλοσοφία των IRON MAIDEN. Ακουστικές, ηλεκτρικές, palm mute riff σε συνέχεια του clean μέρους, solo μπολιασμένο με καρδιά! Δε νομίζω πως υπάρχει λόγος να ειπωθεί κάτι παραπάνω! Τα πολλά λόγια είναι φτώχια!
- Fear of the dark (Harris) 7.16
Θέλω να είστε ειλικρινείς με τους εαυτούς σας. Να κοιτάζεστε στον καθρέφτη και να μην ντρέπεστε! Να είστε ντόμπροι. Γυρίστε πίσω Χ χρόνια. Τότε που ήσασταν πιτσιρικάδες. Όπως ήμουν και εγώ! Κλείστε τα μάτια και θυμηθείτε πως νιώσατε όταν ακούσατε για ΠΡΩΤΗ φορά το “Fear of the dark”. Μπορώ να φανταστώ πως νιώσατε. Είμαι σίγουρος, πως το λιώσατε στο repeat. Μεγαλώσατε, και εσείς και εγώ. Το ακούγαμε στα club, στις συναυλίες, στο ράδιο, παντού! Κάπως έτσι μεγάλωσε και το ίδιο τραγούδι. Από εμάς τους ίδιους! Και ξέρετε γιατί; Διότι είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ τραγούδι. Είναι από εκείνα που σου αλλάζουν τη ζωή! Είναι από τα τραγούδια που δεν του λείπει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Ένα ΑΙΩΝΙΟ ΔΕΚΑΡΙ μουσικής! Ένα έπος! Εφτά λεπτά που θα αντηχούν στην αιωνιότητα!
- Afraid to shoot strangers (Harris) 6.52
Τα λόγια πολύ φτωχά για να αποδώσουν το μεγαλείο του τραγουδιού. Λέξεις που χάνονται στο λευκό του χαρτιού και όσο μελάνι και να σπαταλήσει κανείς, δε θα βρει τις κατάλληλες εκφράσεις για μπορέσει να γράψει δύο αράδες για το “Afraid to shoot strangers”. Η πώρωση του Αρχηγού για τους WISHBONE ASH μας χάρισε τούτο εδώ το τεμάχιο. Ανυπέρβλητο σαν τον συνθέτη του! Αγέρωχο σαν τους στίχους του, ταξιδιάρικο σαν τη δισολία του ανάμεσα στα solo. Δυναμικό σαν το μεσαίο σημείο του, όπου ο Αυτοκράτορας μαγεύει! Ένα κομψοτέχνημα!
- Judas be my guide (Dickinson, Murray) 3.06
Αυτός είναι ο NΙΚΗΤΗΣ. Για μία και μοναδική φορά στη ζωή του. Ο Ιούδας! Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι μέσα από αυτό το ΔΙΑΜΑΝΤΙ της Σιδηράς Παρθένου! Ο Davey, που όταν αποφασίσει να γράψει μουσική, μας χαρίζει ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ στιγμές! Το επικό intro του με το solo, η οργισμένη ερμηνεία του Dickinson, οι στίχοι του. Αχ αυτοί οι στίχοι του! Αιώνια επίκαιροι, αντικατοπτρίζουν την υπόσταση του ανθρώπινου είδους με ακρίβεια 99,9%! Και εκείνο το τελείωμα… Τα φωνητικά του Αυτοκράτορα πάνω από το πιο «μεστό» solo του Murray καθιστούν το εν λόγω τεμάχιο ως ΚΟΡΥΦΑΙΟ. Για πάρα πολλά χρόνια δε συζητιόταν καν. Είναι η ώρα να πάρει τη θέση τους εκεί που ανήκει. Σαν ένα από τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ και ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ τραγούδια που έγραψαν οι Άγγλοι Βασιλιάδες του σκληρού ήχου! Αλλάζει φορά ο Γαλαξίας!
Αυτή είναι η δική μου προσωπική σειρά όσων αφορά τα τραγούδια του “Fear of the dark”. Δε χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο, αφού όπως ανέφερα σίγουρα θα υπάρξουν διαφωνίες! Το “Fear of the dark” είναι κορυφαίο άλμπουμ. Είναι σημείο αναφοράς για μία ολόκληρη γενιά και μία ολόκληρη δεκαετία! Είναι IRON MAIDEN! ΤΕΛΟΣ!
Ντίνος Γανίτης
