Τα πρώτα χρυσά χρόνια των Φινλανδών NIGHTWISH, ενός συγκροτήματος που εμφανίστηκε λίγο πριν την αλλαγή της χιλιετίας στη σκηνή παίζοντας αρχικά κάτι σαν περιπετειώδες heavy με δόσεις power και symphonic metal από εδώ και από εκεί, χαρακτηρίστηκαν από την ευεργετική προώθηση της διεθνούς αναγνωρισιμότητας που ήδη χάριζαν στην Φινλανδική σκηνή οι συμπατριώτες τους STRATOVARIUS, SENTENCED και CHILDREN OF BODOM.
Με αυτό το τρόπο το σχήμα διένυε μια σταθερή πορεία προς την καταξίωση και την -τελικά- σαρωτική επιτυχία που τους επιφύλαξε η μοίρα με το “Once” (2004). Η τύχη ήταν εξ αρχής με το μέρος του συγκροτήματος, καθώς αφού πρώτα ανέβηκαν στο προαναφερθέν κύμα της επιτυχίας των συγκροτημάτων της χώρας τους, στην συνέχεια δέχθηκαν και μια ακόμη τονωτική ένεση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τους EVANESCENCE. Τα αποτελέσματα έγραψαν ιστορία καθώς το σχήμα με αιχμή του δόρατος την φωνή της Tarja Turunen και τη συνθετική δεινότητα του ταλαντούχου πληκτρά Tuomas Holopainen βρέθηκε αρκετές φορές στην σωστή ώρα την σωστή στιγμή. Έτσι έχτισε ένα απίστευτο status και fanbase που τους ακολουθεί μέχρι και σήμερα, πολλά-πολλά χρόνια από την αποχώρηση από τη θέση της lead vocalist μιας από τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες της σκηνής που, όσος καιρός και αν περάσει, αποτελεί την φωνή-σήμα κατατεθέν των μεγάλων επιτυχιών του σχήματος.
Το “Century Child” (2002), τέταρτο studio άλμπουμ του σχήματος, κατά τη γνώμη μου αποτελεί ιστορικά πλέον τον τελευταίο δίσκο της πρώτης εποχής των NIGHTWISH πριν την εκτόξευση τους στην στρατόσφαιρα της επιτυχίας του blockbuster “Once”. Εδώ έχουμε και την πρώτη εμφάνιση στο γκρουπ του Marko Hietala (από τους TAROT αν τους θυμάται κανείς). Πρόκειται ένα εξαιρετικό δίσκο που πρέπει να ακούσουν όλες και όλοι οι φίλοι του melodic metal οποιασδηποτε ταμπέλας ή εποχής. Πάμε να βάλουμε τα τραγούδια του σε αξιολογική σειρά.
The “Century child” countdown:
- “Forever Yours” (3:51)
Στη τελευταία θέση ένα ήρεμο, συναισθηματικά απλό κομμάτι, σχεδόν folk σε σημεία, με έντονο ρομαντισμό και έναν πιο “γήινο” χαρακτήρα. Η Tarja ερμηνεύει με χαρακτηριστική άνεση και έντονο συναίσθημα, αλλά η ενορχήστρωση είναι αρκετά basic για τα δεδομένα των NIGHTWISH. Αν το δούμε με τα κριτήρια της εποχής θυμίζει μια προσπάθεια να ενώσουν τις μπαλάντες των STRATOVARIUS με δόσεις κινηματογραφικού ύφους των RHAPSODY της εποχής. Σε ένα άλμπουμ γεμάτο epic moments, δράμα και σύνθετες δομές, αυτό το τραγούδι ακούγεται αρκετά απλοϊκό. Είναι όμορφο και ευχάριστο αλλά ως εκεί.
- “Bless the Child” (6:12)
“Bless the Child”, το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ με πανέμορφα ατμοσφαιρικά πλήκτρα προετοιμάζοντας το έδαφος για όλο το επικό, περιπετειώδες, συμφωνικό αριστουργηματικό metal που θα ακολουθήσει στη διάρκεια του δίσκου. Τραγούδι που ακριβώς λόγω της αβανταδόρικης θέσης του στο tracklist πάντα μας θυμίζει τις πρώτες χαρακτηριστικά αποτυπωμένες μελωδίες που έχουμε ως ανάμνηση από το “Century Child”. Τότε ειδικά τα αφηγηματικά του σημεία και τα έντονα πλήκτρα μου ακούγονταν ιδιαίτερα ευρηματικά, σήμερα όμως στα 23 χρόνια μετά την κυκλοφορία του ίσως μου φαίνεται κάπως επαναλαμβανόμενο ή συνηθισμένο, εξ ου και η 9η θέση.
- “End of All Hope” (3:54)
Από τα πιο traditional metal κομμάτια του άλμπουμ. Η εναρκτήρια κιθαριστική γραμμή θυμίζει power metal και συγκεκριμένα SONATA ARCTICA εποχής “Silence”. Η ερμηνεία της Tarja σε συνδυασμό με τα πολλαπλά layers φωνητικών γεμίζει τον «χώρο», ενώ το τραγούδι έχει ένα έντονες ρυθμικές κιθάρες και αρκετά leadάκια πλήκτρων που του δίνουν έναν mainstream αέρα. Χωρίς να είναι το πιο πολυεπίπεδο κομμάτι, τονίζει πετυχημένα την πιο “κιθαριστική” πλευρά των NIGHTWISH.
- “Ever Dream” (4:43)
Στην 7η θέση ένα από τα πιο κλασικά και αναγνωρίσιμα τραγούδια των NIGHTWISH, με μια έντονη κεντρική μελωδία που αποτυπώνεται με τα πολλά keyboard layers που ηχογράφησε ο μαέστρος Tuomas. Πρόκειται για ένα λυρικό και ταυτόχρονα εμπορικό track με συμφωνικά στοιχεία στο οποίο η Tarja τραγουδά σαν να εξομολογείται τα σώψυχά της, ενώ ακολουθείται από την βασική μελωδία που λέγαμε πριν. Αν και από άποψη δομής είναι απλό, το “Ever Dream” συναισθηματικά είναι απόλυτα αποτελεσματικό και κλείνει με ένα υπέροχο εξυψωτικό τρόπο. Ανέκαθεν κατείχε μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των οπαδών του συγκροτήματος.
- “Ocean soul” (4:14)
Συνεχίζουμε με το “Ocean Soul”, ένα μελαγχολικό τραγούδι που εκπέμπει μια αίσθηση σχεδόν μυστικιστική, υπαρξιακή αγωνία για το ποιοι είμαστε μέσα στο απέραντο “ωκεανό” της ζωής. Η σύνθεση είναι ατμοσφαιρική, με ωραία εισαγωγή, αιθέριες μελωδίες και όμορφα πλήκτρα, έντονο ρυθμικό verse και πιασάρικο -παρότι σχετικά χαμηλών τόνων- chorus. Αρκετά ενδιαφέρον για τη μέση της λίστας μας ως ένα track που περιέχει πολλά από τα τυπικά στοιχεία του ήχου των NIGHTWISH.
- “Beauty of the Beast” (10.20)
Κάποτε θα αποτελούσε την αυτονόητη επιλογή για πρώτη θέση αλλά τελευταία προτιμώ σε αντίστοιχα κείμενα να παίζω με την πλευρά των outsiders. Το μνημειώδες δεκάλεπτο επικολυρικό συμφωνικό “Beauty and the Beast” αποτελεί μια εκπληκτική συμφωνική σύνθεση χωρισμένη σε τρία μέρη, που λειτουργεί ως ένα συναρπαστικό ταξίδι στο μουσικό σύμπαν των NIGHTWISH. Ξεκινά αργόσυρτα παραπέποντας στα epics του Blackmore με τους RAINBOW, με μυστηριώδη ατμόσφαιρα, χτίζει σιγά σιγά μια συμφωνική πανδαισία με φωνητικές αλλαγές, συναισθηματική κορύφωση η οποία θα λέγαμε πως από τη μια σβήνει και από την άλλη αναγεννιέται σε κάθε «στροφή» του κομματιού. Το τραγούδι αυτό αποτελεί μια πλήρη αποτύπωση της συνθετικής μαεστρίας του Tuomas Holopainen, την απόλυτη έκφραση της συμφωνικής και θεατρικής του πλευράς, ένα απολύτως αντιπροσωπευτικό track του τι ακριβώς ήχο είχαν οι NIGHTWISH την εποχή του “Century child”: μελαγχολικό, επικό, πολυδιάστατο, ολιστικό metal.
- “The Phantom of the Opera” (4:09)
Τι να πει κανείς για αυτή τη διασκευή που έγραψε ιστορία; Φωνητικά είναι από τις πιο θεατρικές και “μεγάλες” στιγμές του άλμπουμ, στη διασκευή του θρυλικού κομματιού του Andrew Lloyd Webber από το ομώνυμο μιούζικαλ που στολίζει κυριολεκτικά τον δίσκο. Η Tarja ενσαρκώνει εξαιρετικά την Christine Daaé με την οπερατική φωνή της, ενώ ο Marco Hietala αποδίδει με το δικό του χαρακτηριστικό στυλ τον Phantom, προσφέροντας στο κομμάτι μια πιο heavy metal διάσταση. Παρότι δεν είναι πρωτότυπη σύνθεση εναρμονίζεται απόλυτα με την αισθητική του υπόλοιπου δίσκου. Λειτουργεί ως βασικό μέρος της συνολικής εμπειρίας του άλμπουμ και έφερε αρκετό κόσμο στο metal εκείνη την εποχή ως πρώτο κομμάτι που άκουσαν.
- “Slaying the Dreamer” (4:31)
Μπαίνουμε πλέον στα μετάλλια, στο top 3, με το πιο βαρύ και σκοτεινό τραγούδι του δίσκου, ίσως και ολόκληρης της δισκογραφίας των NIGHTWISH μέχρι τότε. Κοφτερές κιθάρες, βαρύ riffing, φωνητικές ακροβασίες από τον Marko και μια ιδιαίτερη ένταση που πιάνεις στην ατμόσφαιρα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Στο “Slaying the Dreamer” ακούμε απρόσμενα πράγματα όπως οι ριφάρες στο 2.30 ή τα αρκετά «θυμωμένα» vocals του Hietala μετά, μέχρι και blastbeats κουμπωμένα με female vocal choirs. Είναι η ωμή, πιο επική πλευρά των NIGHTWISH, μια αποθέωση της φινλανδικής μουσικής αριστοτεχνίας.
- “Dead to the World” (4:19)
Κοντά στην κορυφή το απόλυτα επιτυχημένο ντουέτο Tarja – Marko που κερδίζει τις εντυπώσεις από το πρώτο άκουσμα. Η χημεία των δύο φωνών σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές κιθάρες που πρωταγωνιστούν στο εν λόγω κομμάτι έρχονται σε ένα απόλυτο ταίριασμα με μια υπέροχη κεντρική μελωδία που σου κολλάει αμέσως στο μυαλό. Παρότι αρκετά εμπορικό, το “Dead to the World” μια βαθιά έντεχνη και καλλιτεχνικά άψογη σύνθεση με έντονα riffs, εθιστικό ρεφρέν και αισιόδοξες μελωδίες. Τι να πρωτοαναφέρεις; Τα πιο γρήγορα και power σημεία του, τις φοβερές lead κιθάρες, το πιάνο, οι αλλαγές, οι μελωδίες, τι άλλο να ζητήσεις από μια κομματάρα;
- “Feel for You” (3:54)
Κορυφαία κατά τη γνώμη μου στιγμή του δίσκου επιλέγω το outsider, υπέροχο, πανέμορφο, ταξιδιάρικο και κινηματογραφικό “Feel for You”, ένα πραγματικά αριστουργηματικό κομμάτι που απογειώνεται αφενός από τις εξαιρετικές μελωδίες που προσέχει κάποιος από το πρώτο άκουσμα, αφετέρου από την απόλυτα επιτυχημένη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ερμηνεία της Tarja από την αρχή ως το τέλος, η οποία εκτός από άριστη εκτελεστικά είναι και ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά. Η ενορχήστρωση είναι υποδειγματική: ισορροπημένη μεταξύ heavy στοιχείων και συμφωνικών ακροβασιών, με πλήκτρα που κατακλύζουν την ατμόσφαιρα μεταφέροντας τον ακροατή «αλλού», κιθάρες με ουσία που δίνουν την κατάλληλη δυναμική και ώθηση όταν και όσο χρειάζεται. Απόλυτα ταιριαστή η προσθήκη των φωνητικών του Hietala, σε ένα τραγούδι αυτό καταφέρνει μέσα στα περίπου 3.50 λεπτά της διάρκειάς του να ενσωματώσει όλα τα συστατικά στοιχεία του ήχου της πρώτης -και μαγευτικής- περιόδου των NIGHTWISH.
Δημήτρης Μελίδης
