Το “Watershed”, το ένατο στούντιο άλμπουμ των OPETH, κυκλοφόρησε το 2008 και σηματοδοτεί μια καμπή στην ηχητική πορεία της σουηδικής μπάντας. Ερχόμενο μετά το ιδιαίτερα επιτυχημένο “Ghost reveries”, το “Watershed” είναι το πρώτο άλμπουμ χωρίς τον μακροχρόνιο κιθαρίστα Peter Lindgren και τον ντράμερ Martin Lopez, γεγονός που φέρνει φρέσκο αέρα στον ήχο της μπάντας. Οι νέες προσθήκες, είναι ο Fredrik Åkesson στην κιθάρα και Martin Axenrot στα τύμπανα. Το άλμπουμ αποτελεί ένα υβρίδιο προοδευτικού metal, death metal και progressive rock στοιχείων, δημιουργώντας ένα ηχητικό αποτέλεσμα που είναι ταυτόχρονα βαρύ, εκλεπτυσμένο και λυρικό. Ο Mikael Åkerfeldt, η ψυχή της μπάντας, συνεχίζει να πειραματίζεται και να εξερευνά τα όρια της μουσικής έκφρασης, αναζητώντας την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Από την πρώτη κιόλας νότα του “Coil”, ενός ακουστικού ντουέτου με την Nathalie Lorichs, γίνεται φανερό ότι το “Watershed” δεν θα είναι ένα συμβατικό metal άλμπουμ. Η εισαγωγική αυτή σύνθεση είναι μια ωδή στην ηρεμία και την απλότητα και λειτουργεί ως αντιστάθμισμα στην επόμενη καταιγιστική σύνθεση, το “Heir Apparent”, ένα από τα πιο σκληρά και σκοτεινά κομμάτια του δίσκου. Η αντίθεση αυτή χαρακτηρίζει ολόκληρο το άλμπουμ — στιγμές λυρικής μελαγχολίας εναλλάσσονται με εκρήξεις ωμής δύναμης. Το “The lotus eater”, ένα από τα πλέον εμβληματικά κομμάτια του δίσκου, παντρεύει ακραίο death metal με jazz περάσματα και παράξενες αλλαγές ρυθμού, αποτελώντας ίσως την πιο τολμηρή σύνθεση της καριέρας τους ως τότε. Οι στίχοι του άλμπουμ είναι αινιγματικοί, βαθιά υπαρξιακοί και συχνά μελαγχολικοί, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα του μυστηρίου και της εσωστρέφειας.
Η παραγωγή του άλμπουμ, την οποία ανέλαβε και πάλι ο Mikael Åkerfeldt με τον Jens Bogren, είναι καθαρή και ισορροπημένη, δίνοντας χώρο σε κάθε όργανο να αναπνεύσει. Η μουσική πολυπλοκότητα δεν θυσιάζει την εκφραστικότητα — οι κιθάρες είναι άλλοτε βαριές και ατμοσφαιρικές, άλλοτε μελωδικές και απαλά παιγμένες, ενώ τα τύμπανα του Axenrot επιδεικνύουν εντυπωσιακή ακρίβεια και δημιουργικότητα. Το “Burden”, μια καθαρά progressive rock μπαλάντα, θυμίζει τις επιρροές από 70s μπάντες όπως οι CAMEL και οι KING CRIMSON, και κορυφώνεται με ένα ξεθωριασμένο πιάνο που σταδιακά αποσυντίθεται — μια μεταφορά για τη φθορά, τον χρόνο και την ανθρώπινη ύπαρξη. Αξιοσημείωτο είναι και το κλείσιμο με το “Hex omega”, το οποίο κλείνει τον δίσκο με μια αίσθηση αναπόφευκτου τέλους και μιας υπόγειας θλίψης που δεν εκτονώνεται.
Το “Watershed” θεωρείται από πολλούς το τελευταίο άλμπουμ της πιο “metal” εποχής των OPETH, καθώς τα επόμενα έργα τους (“Heritage” και εξής) κινούνται καθαρά σε prog rock μονοπάτια, εγκαταλείποντας πλήρως τα growls και τα death metal στοιχεία. Έτσι, το “Watershed” λειτουργεί και ως μεταίχμιο. Μια σύνοψη όλων όσων ήταν οι OPETH μέχρι τότε, αλλά και ένας προάγγελος της ηχητικής ωρίμανσης που θα ακολουθούσε. Είναι ένα έργο γεμάτο αντιθέσεις: βαρύ αλλά εύθραυστο, σκοτεινό αλλά διαυγές, τεχνικά εντυπωσιακό αλλά συναισθηματικά ευθύβολο. Όχι μόνο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της μπάντας, αλλά παραμένει και μια πολύπλευρη εμπειρία ακρόασης, που επιβραβεύει κάθε επιστροφή με νέες αποκαλύψεις.
The “Watershed” countdown:
- “Hex omega” – (06:59)
Το “Hex omega” κλείνει το άλμπουμ με μια σύνθεση που συνδυάζει βαριά riffs με ατμοσφαιρικά πλήκτρα. Αν και δεν ξεχωρίζει όσο τα προηγούμενα κομμάτια, προσφέρει ένα ικανοποιητικό φινάλε, ολοκληρώνοντας την ακουστική εμπειρία του “Watershed”.
- “Coil” – (03:07)
Ως εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ, το “Coil” προσφέρει μια ήρεμη εισαγωγή με ακουστικές κιθάρες και ντουέτο φωνητικών μεταξύ του Mikael Åkerfeldt και της Nathalie Lorichs. Αν και σύντομο, το κομμάτι θέτει τον τόνο για το υπόλοιπο άλμπουμ, παρουσιάζοντας την πιο ευαίσθητη πλευρά των OPETH.
- “Porcelain heart” – (08:01)
Το “Porcelain heart” είναι ένα κομμάτι που συνδυάζει βαριά riffs με μελωδικά περάσματα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση και συναισθηματική φόρτιση. Οι εναλλαγές στον ρυθμό και τη δυναμική του κομματιού το καθιστούν μια ενδιαφέρουσα ακουστική εμπειρία.
- “Heir Apparent” – (08:51)
Ένα από τα πιο σκληρά κομμάτια του άλμπουμ, το “Heir Apparent” παρουσιάζει την πιο επιθετική πλευρά των OPETH. Με δυναμικά riffs και έντονα growls, το κομμάτι αποτελεί μια ωδή στο προοδευτικό death metal, διατηρώντας παράλληλα την τεχνική αρτιότητα που χαρακτηρίζει τη μπάντα.
- “Burden” – (07:42)
Το “Burden” είναι μια μελαγχολική μπαλάντα που αναδεικνύει την ικανότητα των OPETH να δημιουργούν συναισθηματικά φορτισμένες συνθέσεις. Με επιρροές από την progressive rock σκηνή των 70s, το κομμάτι ξεχωρίζει για την εκφραστικότητα των φωνητικών και την πλούσια ενορχήστρωση του.
- “The lotus eater” – (08:48)
Ένα από τα πιο πειραματικά κομμάτια του άλμπουμ, το “The lotus eater” συνδυάζει δυναμικά στοιχεία με καθαρά φωνητικά, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα. Οι απρόβλεπτες αλλαγές ρυθμού και η ενσωμάτωση στοιχείων από jazz και funk καθιστούν το κομμάτι ένα από τα πιο καινοτόμα της δισκογραφίας των OPETH.
- “Hessian peel” – (11:26)
Το “Hessian peel” αποτελεί την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ. Με διάρκεια άνω των 11 λεπτών, το κομμάτι ξεκινά με ήρεμες, ακουστικές μελωδίες και εξελίσσεται σε μια επική σύνθεση που συνδυάζει folk, progressive rock και death metal στοιχεία. Οι απότομες μεταβάσεις και η ποικιλία των ηχητικών τοπίων καθιστούν το κομμάτι ένα αριστούργημα της δημιουργικότητας των OPETH.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
