«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: BELNEJOUM
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Dark tales of Zarathustra”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Antiq Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Rich Gray – Μπάσο
Tamara Jokić – Φωνητικά (γυναικεία)
Ehab Sami – Κιθάρες
George Kollias – Τύμπανα
Qaswad – Φωνητικά, πιάνο
Francesco Ferrini – Ενορχηστρώσεις
Fabio Bartoletti – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Antiq Records Bandcamp
Belnejoum Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
Deezer
Tidal
Οι BELNEJOUM, είναι ένα σχετικά άγνωστο αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον σχήμα από τη πολυεθνική πλευρά της black metal σκηνής, με μέλη από την Ελλάδα, τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκίνησαν την πορεία τους στα μέσα της δεκαετίας του 2010, αλλά μόλις φέτος κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, κινούνται σε underground μονοπάτια, και παρότι δεν έχουν ιδιαίτερη δισκογραφική προβολή, έχουν καταφέρει να καλλιεργήσουν μια ιδιαίτερη αισθητική ταυτότητα. Με θεματολογία που αγγίζει τον υπαρξισμό, τη φιλοσοφία και τον μυστικισμό, οι BELNEJOUM δεν ενδιαφέρονται για την ταχύτητα ή τη βιτρίνα, αλλά για τη δημιουργία μιας εσωτερικής εμπειρίας που μοιάζει με τελετουργία. Το “Dark tales of Zarathustra” είναι το πιο ώριμο και φιλόδοξο έργο τους μέχρι σήμερα.
Το άλμπουμ αυτό είναι ουσιαστικά μια φιλοσοφική εξερεύνηση μέσα από το πρίσμα του black metal. Εμπνέεται, όπως μαρτυρά και ο τίτλος, από τη μορφή του Ζαρατούστρα, όχι μόνο του Νιτσεϊκού αλλά και της αρχέγονης περσικής παράδοσης (ο Δερβίσης στο εξώφυλλο, προσπαθεί ξεκάθαρα να παραπέμψει στην περιοχή άλλωστε). Οι BELNEJOUM χτίζουν έναν ηχητικό κόσμο που ακροβατεί ανάμεσα στο μυστικιστικό και το δραματικό. Οι συνθέσεις είναι πολυεπίπεδες, με στρώματα από κιθάρες που άλλοτε κυλούν με αργούς, σχεδόν doom ρυθμούς κι άλλοτε ξεσπούν σε παγωμένα riff και blast beats, συμφωνικά μέρη και χορωδίες, φλάουτα, πλήκτρα και πιάνο, δημιουργώντας ένα σπειροειδές αφήγημα, σαν φωνές μέσα από έναν σκοτεινό λαβύρινθο σκέψης.
Η παραγωγή του δίσκου ισορροπεί ανάμεσα στο ωμό και στο ατμοσφαιρικό. Δεν υπάρχει υπερβολική επεξεργασία ή στιλπνότητα. Ο ήχος παραμένει τραχύς, οργανικός, σαν να ηχογραφήθηκε μέσα σε πέτρινο κελάρι. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως απουσιάζει η λεπτομέρεια – κάθε ambient στοιχείο, κάθε ψίθυρος ή διακριτικό πλήκτρο, έχει λόγο ύπαρξης και λειτουργεί σχεδόν υπνωτιστικά. Η φωνή, βαθιά και επιβλητική, περισσότερο απαγγέλλει (κραυγάζοντας) παρά κραυγάζει (ανούσια). Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει, αλλά να οδηγήσει τον ακροατή σε μια πνευματική κατάδυση. Στα τρομερά τύμπανα, βρίσκουμε πίσω από το κιτ τον δικό μας κεραυνό, τον George Kolias (NILE).
Το “Dark tales of Zarathustra” δεν είναι απλώς ένα ακόμα black metal άλμπουμ. Είναι μια σκοτεινή αφήγηση – μια συλλογή ιστοριών που μοιάζουν να έχουν γραφτεί από κάποιον ερημίτη φιλόσοφο, απομονωμένο στις σκιές του κόσμου. Η μπάντα δεν κάνει καμία προσπάθεια να εξηγήσει ή να εξευγενίσει το υλικό της. Το προσφέρει ως έχει, ανεξιχνίαστο και γεμάτο προκλήσεις. Στιχουργικά, το άλμπουμ βαδίζει σε ένα οριακό σημείο ανάμεσα στον μυστικισμό και την μετα-ανθρώπινη φιλοσοφία, κάνοντάς το ένα έργο που ζητά περισσότερες ακροάσεις για να αποκαλυφθεί πλήρως.
Σε τελική ανάλυση, οι Belnejoum δεν ανήκουν σε καμία σχολή με την κλασική έννοια. Το “Dark tales of Zarathustra” είναι ένα έργο που ξεφεύγει από τις φόρμες, λειτουργεί υπόγεια, μεταδίδοντας μια διαρκή αίσθηση αρχαίας σοφίας και μεταφυσικής απειλής. Δεν είναι εύκολο άκουσμα – και δεν προσπαθεί να γίνει. Είναι πολύ σύνθετο, αλλά παράλληλα και καθόλου κουραστικό. Είναι όμως μια εμπειρία. Κάτι ανάμεσα σε όραμα και όνειρο, ανάμεσα στη φωτιά και την απομόνωση. Για όσους έχουν αυτιά να ακούσουν και διάθεση να βυθιστούν, πρόκειται για μια από τις πιο ιδιαίτερες δουλειές του είδους τα τελευταία χρόνια.
Υ.Γ. 1: Τι δισκάρα να την πιείς στο ποτήρι ήταν ετούτη.
Υ.Γ. 2: Φράγκο και Τσέλλο, δείτε μέλη, όχι δείτε μέλη (σ. Φράγκου: Miracolo, miracolo!!!).
(9 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: PSYKOSIS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Mind games”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Independent
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Grant Walsh – Φωνητικά, κιθάρα
Adam Treacy – Κιθάρα
Liam Noctor – Μπάσο
Tom Moylan – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
Wix
Από την χιλιοτραγουδισμένη Ιρλανδία και το Δουβλίνο έρχονται ετούτοι εδώ οι λεβέντες με μπόλικο τσαμπουκά και νεύρα. Οι PSYKOSIS είναι μια καθαρόαιμη thrash metal μπάντα και το πρώτο τους άλμπουμ “Welcome to the psyko ward” άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις, με τίποτα όμως δεν προϊδέαζε τη συνέχεια και το δολοφονικό χτύπημα που έσκασε σαν βόμβα στο κεφάλι μου με το “Mind games”, όπως τιτλοφορείται η νέα τους δουλειά.
Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, φανταστείτε ένα κράμα EXODUS και NUCLEAR ASSAULT, με τους ONSLAUGHT και XENTRIX να λοξοκοιτούν επιδοκιμαστικά. Και αν αυτό σας φαίνεται ενδιαφέρον, περιμένετε μέχρι να ακούσετε το άλμπουμ. Οκτώ απίστευτες κομματάρες με riffs πριονοκορδέλα και το γκάζι πατημένο. Μόνο στο ομώνυμο κομμάτι οι ταχύτητες πέφτουν, παρουσιάζοντας μια πιο τεχνική πλευρά των PSYKOSIS που δεν ξενίζει καθόλου, αντίθετα μάλιστα, παρουσιάζει μια μπάντα με αναμφισβήτητες αρετές.
Στα υπόλοιπα κομμάτια, είπαμε, ο κακός χαμός! Riffs θαρρείς βγαλμένα από την χρυσή δεκαετία του ‘80, και, χωρίς να θέλω να ακουστώ υπερβολικός, πολλοί μεγάλοι του χώρου θα ήθελαν να ακουστούν έτσι. Τα solos είναι καταιγιστικά, με πάθος και ορμή, όπως ακριβώς επιτάσσει ο ήχος τους. Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω κάποιο κομμάτι ιδιαίτερα γιατί θα αδικήσω τα υπόλοιπα. Η ακρόαση του δίσκου κυλάει νεράκι και η αλήθεια είναι ότι από τότε που μου το έστειλε ο Δημήτρης παίζει σχεδόν μόνιμα στο repeat. Τόσο εθιστικό, τόσο πωρωτικό!
Εξαιρετική δουλειά το “Mind games”, το δίχως άλλο. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να μπει στη λίστα μου με τόσες σπουδαίες κυκλοφορίες, όμως για την ώρα αποτελεί την thrash έκπληξη της χρονιάς. Βάλτε το να παίξει δυνατά, ανοίξτε και μια Guinness (ή ένα Bushmills αν είστε πιο μερακλήδες) και απολαύστε υπεύθυνα!
(8,5 / 10)
Θοδωρής Κλώνης
EPs/LIVES & COMPILATIONS
Τους DARK MEDITATION από το Seattle, τους γνωρίσαμε μέσα από την στήλη, όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, με τίτλο “Polluted temples”. Τρία χρόνια μετά, τους ξαναβρίσκουμε στο EP “Where the darkness bleeds”, που κυκλοφορεί ως ανεξάρτητη δουλειά. Τούτη η κυκλοφορία, τους θέλει με τον Matt Bayles (MASTODON, THE SWORD, SOUNDGARDEN) ξανά στη θέση του παραγωγού αλλά με αλλαγμένο line up κατά το 1/5, καθώς στη θέση του μπασίστα JW Mullett, έχει έρθει η Rachel Robillard. Οι υπόλοιποι είναι οι γνωστοί μας από το “Polluted temples” Adam Vick (φωνητικά), Ryan Fitch και Ian E. (κιθάρες) και Will Klintberg (τύμπανα).
Οι DARK MEDITATION παραμένουν σταθεροί στον ήχο τους. Παίζουν και εδώ ένα ωραίο occult heavy metal, έχοντας κοινά στοιχεία με μπάντες σαν τους ΙΝ SOLITUDE, πρώιμους GHOST, SANHEDRIN, NIGHT ETERNAL, UNTO OTHERS και TRIBULATION. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, σκοτεινή και horror ταυτόχρονα, οι κιθάρες και εδώ είναι πρωταγωνίστριες με αξιόλογη riff-ολογία και ευφάνταστα leads ενώ θα πρέπει να σημειώσω και τα βελτιωμένα φωνητικά, που χωρίς να έχουν τις σπουδαίες ικανότητες, έχουν χαρακτήρα και προσωπικότητα. Αναμένοντας λοιπόν τον επόμενο full length δίσκο τους, ακούμε το “Where the darkness bleeds” και τσεκάρουμε τις σελίδες τους σε Facebook και Bandcamp.
Δημήτρης Τσέλλος
Πάμε τώρα και στο δεύτερο EP του παρόντος volume, για να βρούμε τους Πατρινούς INFERTALE στην παρθενική δισκογραφική τους δουλειά, με τίτλο “Deeds of envy”. Πρόκειται για ένα πολύ νέο συγκρότημα, αφού δημιουργήθηκε μόλις πέρυσι, ωστόσο οι πρώτες εντυπώσεις και τα πρώτα σχόλια από ανθρώπους που με πολυετή ενασχόληση με τον χώρο, είναι παραπάνω από απλά «θετικά». Η σύνθεσή τους, περιλαμβάνει τους Χρήστο Καλογερόπουλο στο μπάσο, Ηλία Τζιβιέρη στα τύμπανα, Κωνσταντίνο Γιαντζελίδη και Ιάσωνα Νικητόπουλο στις κιθάρες και τον Γρηγόρη Οικονόμου στα φωνητικά.
Στα τέσσερα κομμάτια του “Deeds of envy”, συν ένα ιντερλούδιο πάμε στα πέντε, τρόπον τινά, ακούμε ένα heavy/power metal αμερικανικών όσο και ελληνικών προδιαγραφών (έχει και η χώρα μας χαρακτηριστικό ήχο στο είδος αυτό), με δυνατότερο ατού τις κιθάρες. Η πεντάδα αποδίδει πολύ καλά και το «δέσιμό» της είναι ξεκάθαρο ακόμη και μέσα από την ακρόαση του EP. Δε χρειάζεται να τους δει κανείς «ζωντανά», για να καταλάβει πως και ωραίοι παίκτες είναι, αλλά και καλή «χημεία» υπάρχει στο studio.
Δεν υπάρχει το κομμάτι που θα ξεχωρίσεις με την πρώτη ακρόαση, αλλά αυτό από την άλλη, ίσως να είναι και καλό. Η ροή όμως του EP είναι εγγυημένα καλή και πουθενά, στα 23 του λεπτά, δε θα βαρεθείς ή ακόμη χειρότερα, θα αγανακτήσεις (μου έχει τύχει ουκ ολίγες φορές). Στο σύνολο, δούλεψαν σωστά οι Πατρινοί στο πρώτο τους δισκάκι και έβαλαν σωστές βάσεις για το μέλλον. Στο χέρι τους είναι να χτίσουν και τους πάνω ορόφους, το ίδιο σωστά. Για περισσότερες πληροφορίες και ακροάσεις, επίσκεψη σε Bandcamp, Facebook και Spotify.
Δημήτρης Τσέλλος
