“S.H.O.C.K. machine”
Λίγες μέρες πριν εμφανιστεί στο Rockwave Festival, ο Blackie Lawless, σε πραγματικά πολύ καλό mood, μας κάλεσε στο τηλέφωνο (πλέον, πολύ old school, αλλά ποιος νοιάζεται;) για να μιλήσουμε για το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το οποίο παρουσιάζουν καθ’ ολοκληρίαν στην περιοδεία, που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω στο Rock Hard Festival στο Gelsenkirchen στις αρχές Ιουνίου, αλλά και για την επερχόμενη συναυλία τους, ύστερα από πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Πολύ ωραία συζήτηση, που έβγαλε και ειδήσεις!!!
Καλησπέρα Blackie. Πρέπει να πω ότι σε είδα πριν λίγες εβδομάδες στο Rock Hard Festival στο Gelsenkirchen…
Πωπω, τι κρύο έκανε εκείνο το βράδυ στη Γερμανία.
10 βαθμούς μετά βίας και την επόμενη μέρα στην Αθήνα, επέστρεψα με 37 βαθμούς. Πάντως σε είδα σε πολύ καλή σωματική κατάσταση, εμφανώς αδυνατισμένο και να στέκεσαι καλά στα πόδια σου μετά τις επεμβάσεις στη μέση.
Ναι, αυτός ο χειροπράκτης στην Ισπανία, μου έκανε πολύ μεγάλη ζημιά. Κατέληξα να κάνω τρεις εγχειρήσεις για να διορθώσω το πρόβλημα και η αποκατάσταση μου πήρε ένα χρόνο. Βασικά, αυτός ο άνθρωπος, έσπασε έναν δίσκο στη μέση μου. Αφότου συνέβη αυτό, πήγα στο Βερολίνο και συνάντησα τους γιατρούς της Ολυμπιακής ομάδας της Γερμανίας, οι οποίοι μου είπαν ότι έπρεπε να σταματήσω εκείνη τη στιγμή την περιοδεία και να επιστρέψω στο σπίτι μου, αλλά ήταν κάτι που δεν μπορούσα να κάνω, αφού τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ και το crew μου, δεν είχαν δουλειά για τρία χρόνια εξαιτίας του Covid και δεν μπορούσα να τους πω ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω, επειδή δεν αισθανόμουν καλά… Η απάντησή τους ήταν ότι αν δεν σταματούσα εκείνη τη στιγμή, θα χειροτέρευε. Και είχαν δίκιο. Χειροτέρευσε πολύ. Αν γνώριζα αυτά που γνωρίζω τώρα, θα σταματούσα την περιοδεία, χωρίς συζήτηση, γιατί η κόλαση που γνώρισα για τον επόμενο ενάμιση χρόνο, ήταν απίστευτη. Τέλειωσαν όλα όμως, είμαι στα πόδια μου, με είδες τις προάλλες άλλωστε και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Τι σ’ έκανε να περιοδεύσεις παίζοντας το ντεμπούτο άλμπουμ σας, μετά από τόσα πολλά χρόνια;
Είχα την ιδέα πριν από τρία χρόνια, αλλά δεν ήξερα αν θα λειτουργούσε ή όχι. Όπως σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες, δεν βλέπεις τα πράγματα όπως τα βλέπει το κοινό, επειδή είσαι από μέσα. Έπαιρνα τηλέφωνο τους promoters, τους έλεγα την ιδέα μου κι εκείνοι πίστευαν ότι είναι καλή ιδέα. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, όμως, δεν ήμουν σίγουρος ακόμα, μέχρι που κάναμε την περιοδεία στη Βόρεια Αμερική πέρυσι. Μετά τις δύο πρώτες συναυλίες, έβλεπα ότι αυτό θα λειτουργούσε, καθώς το κοινό ήταν ενθουσιώδες. Ξέρεις, πολλές φορές, νομίζεις ότι έχεις κάποια τρομερή ιδέα, αλλά το κοινό δεν αντιδρά, οπότε πήγαμε πιο επιφυλακτικά. Ήμουν όμως απόλυτα ευχαριστημένος με τις αντιδράσεις του κόσμου. Πρέπει να λάβεις υπόψη ότι πολύς κόσμος που έρχεται στις συναυλίες, δεν ζούσε όταν βγήκε ο πρώτος μας δίσκος. Ακούνε για τα 80s, αλλά ποτέ δεν είχαν αυτήν την εμπειρία. Ξέρεις όμως και τι άλλο παρατήρησα; Πως όταν μπαίνουν στον συναυλιακό χώρο, δεν κάνουν απλά ένα ταξίδι στο παρελθόν. Αυτό το show, δείχνει τι ήταν τα 80s, μέσα σ’ ένα και μόνο βράδυ! Μπαίνουν στο συναυλιακό χώρο και μεταφέρονται στο 1984 για μία και μόνο νύχτα. Μετά από 60-70 show, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι κάτι πολύ ωραίο. Θα είμαστε στην Ευρώπη σχεδόν για όλον τον υπόλοιπο χρόνο και θα είμαι ειλικρινής, όπως είπα και στους υπόλοιπους, μπορεί ποτέ να μη λες ποτέ, αλλά μάλλον δεν θα ξανακάνουμε αυτήν την περιοδεία. Κι αυτό με λυπεί, γιατί περνάμε τόσο ωραία και είχε πολλά χρόνια να συμβεί κάτι τέτοιο. Ενθαρρύνω, λοιπόν, όποιον ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο, ότι είναι ένα ιστορικό γεγονός που πρέπει να το δει γιατί μόλις τελειώσει η περιοδεία, μάλλον δεν θα το ξανακάνουμε.
Ξέρεις, βλέποντας τη συναυλία, συνειδητοποίησα ότι ποτέ στη ζωή μου δεν περίμενα ότι θα δω live μερικά από τα τραγούδια που παίξατε!
Κι εγώ το ίδιο! Χαχαχα! Όσο προχωρά η καριέρα σου, ποτέ δεν ξέρεις πως θα πάνε τα πράγματα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να σχεδιάζεις για τα δύο επόμενα χρόνια. Κοιτάζοντας πίσω, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος θα έλεγε: «γιατί έχεις αμφιβολίες για την περιοδεία; Αφού είναι σπουδαία». Να ξαναπώ όμως, πως όταν είσαι από μέσα, έχεις τις αμφιβολίες σου πάντα και όλο αυτό που ζούμε, είναι μία πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Πως είναι να παίζεις αυτά τα τραγούδια το 2025, αν τα συγκρίνεις με το πώς ήταν όταν τα έγραψες;
Κανείς καλλιτέχνης δεν ακούει τα άλμπουμ του για πρώτη φορά, κάτι που κάνουν οι οπαδοί. Θυμήσου όταν άκουσες ένα δίσκο που άλλαξε τη ζωή σου. Θυμάσαι που ήσουν, τι έκανες, τα πάντα. Ο καλλιτέχνης που γράφει τον δίσκο, ποτέ δεν έχει κάτι τέτοιο, επειδή τον δημιούργησε ο ίδιος. Ποτέ δεν θα έχεις την εμπειρία του να τον απολαύσεις με αυτήν την γιγαντιαία αποκάλυψη, να το πω έτσι, που ακούς κάτι και παθαίνεις πλάκα. Ο καλλιτέχνης δεν το παθαίνει αυτό. Για να μπορέσω να απολαύσω ένα άλμπουμ όπως ο οπαδός, μου πήρε πάρα πολύ χρόνο και θα σου πω τι συνέβη ακριβώς. Κάναμε πρόβα κι εγώ έδινα συνέντευξη, όπως καλή ώρα τώρα. Άκουγα τα υπόλοιπα παιδιά να παίζουν το “Tormentor” κι αυτή ήταν η πρώτη φορά που άκουγα το τραγούδι αυτό, χωρίς να είμαι εκεί πέρα και να παίζω κι εγώ και είναι από εκείνα τα κομμάτια που και με μία κιθάρα, ακούγεται φανταστικά. Άκουσα, λοιπόν, το τραγούδι πίσω από τους τοίχους, σαν οπαδός και με ξετίναξε και ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο καλό ήταν. Όταν το έγραψα, πίστευα ότι ήταν αρκετά καλό. Όχι όμως τόσο καλό. Όταν πήγα στην πρόβα, εκείνη τη μέρα, άρχισα να ακούω τα πράγματα μ’ ένα νέο ζευγάρι αυτιά. Άκουσα το “The flame”, το “B.A.D.” και αναρωτιόμουν, για ποιον λόγο είχα αμφιβολίες για την περιοδεία. Χαχαχα. Όλοι οι μουσικοί, προσπαθούμε να είμαστε προσεχτικοί, ώστε να μην κάνουμε λάθη, αλλά νομίζω ότι μπορείς να το ακούσεις και στη φωνή μου, εγώ πιστεύω ότι είμαστε στο 1984 και πάλι και περνάμε όλοι υπέροχα.
Έχει αλλάξει ο τρόπος που ερμηνεύεις τα τραγούδια του ντεμπούτου σας; Υπήρχαν κάποιες προκλήσεις που σε προβλημάτισαν όταν έπαιζες αυτά τα κομμάτια σήμερα;
Όχι σήμερα, αλλά όταν είχε βγει ο δίσκος. Εκείνα τα χρόνια, κανείς δεν ασχολούνταν με τα τραγούδια, αλλά με το show μας. Όταν έδινα συνεντεύξεις, οι δημοσιογράφους ήθελαν να μιλήσουμε για τις συναυλίες μας κι εγώ τους υπενθύμιζα ότι έχουμε κι έναν δίσκο εκεί έξω, για τον οποίο όμως δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται. Τους έλεγα ότι πιστεύουμε πως ο δίσκος αυτός είναι καλός κι έπρεπε να τον ακούσουν καλά. Σήμερα, θεωρείται κλασικός, αλλά εκείνα τα χρόνια, δεν τον είχαν «πιάσει» οι δημοσιογράφοι. Συνειδητοποιήσαμε κάτι από πολύ νωρίς, ότι οι άνθρωποι ακούνε με τα μάτια τους και όχι με τα αυτιά τους, πολλές φορές. Και όταν είσαι ένα συγκρότημα που κάνει τέτοιο live show, η μουσική σου θα έρχεται πάντα σε δεύτερη μοίρα. Για να αντέξει ο δίσκος σου ένα τέτοιο δυνατό show, θα πρέπει να είναι πολύ καλός γιατί ο κόσμος θα λέει: «ωραία συναυλία, αλλά δεν ακούσαμε κανένα καλό τραγούδι». Ευτυχώς, ποτέ δεν ακούσαμε κάτι τέτοιο και το ερμηνεύω μάλιστα και ως ότι ο δίσκος ήταν καλύτερος απ’ αυτό που πίστευαν.
Τελικά, πιστεύεις ότι το “W.A.S.P.” πήρε τον σεβασμό που του άξιζε;
Όχι εκείνα τα χρόνια. Τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν όταν βγάλαμε το “The headless children” και μετά το “The crimson idol”. Μέχρι τότε, όλοι ασχολούνταν με τις συναυλίες μας. Δεν γραφόταν κάτι κακό για τη μουσική μας, αλλά δεν γραφόταν τίποτα απολύτως γι’ αυτή, παρά μόνο για τις συναυλίες μας! Το κατανοώ αυτό, βέβαια. Η όρασή μας είναι κάτι που κατανικά τις υπόλοιπες αισθήσεις. Κατά κάποιο τρόπο, θα έλεγα ότι ήμασταν θύματα της ίδιας μας της επιτυχίας.
Νιώσατε ποτέ την πίεση να αυξήσετε τον παράγοντα «σοκ»;
Όχι, επειδή ούτως ή άλλως διασκεδάζαμε τους εαυτούς μας. Στην αρχή, απλά κάναμε πλάκα. Είχαμε πολύ σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ και θεωρούσαμε ότι αυτά που κάναμε ήταν πάρα πολύ αστεία. Ο κόσμος θεωρούσε το show μας σοβαρό κι εμείς γελούσαμε ακόμα περισσότερο. Στην πορεία όμως και από την στιγμή που κάναμε το “Headless…”, είπα ότι θα ήθελα να επικεντρωθώ περισσότερο στη μουσική. Η περιοδεία για το άλμπουμ εκείνο, ήταν τεράστια. Ήμασταν το δεύτερο συγκρότημα, μετά τους PINK FLOYD, που χρησιμοποιούσε video wall στη σκηνή. Παρέμενε, λοιπόν, μία μεγάλη παραγωγή, αλλά ήταν σχεδιασμένη με τρόπο που να επικεντρώνεται στη μουσική. Είχαμε φτάσει σ’ ένα σημείο, που θέλαμε ο κόσμος να ακούει και να βλέπει παράλληλα, χωρίς να υπερισχύει μία από τις δύο αισθήσεις.
Ήταν και τα video clip σας, που δημιούργησαν τεράστιο θόρυβο γύρω από τ’ όνομά σας. Ήταν τα video, τελικά, τόσο σημαντικά όσο τα ίδια τα τραγούδια;
Τότε τα video είχαν τεράστια σημασία, γιατί μπορούσαν να εξυψώσουν αλλά και να διαλύσουν ένα συγκρότημα. Κοίτα για παράδειγμα την επιτυχία ενός γκρουπ σαν τους ZZ TOP. Ήταν ήδη ένα επιτυχημένο συγκρότημα πριν το MTV. Όταν βγήκε όμως το “Eliminator” και αυτά τα τρία video clips, από μεγάλο γκρουπ, έγιναν super stars! Τόσο μεγάλη ήταν η δύναμή τους. Το ίδιο έγινε και με τους POLICE.
Πόσο σε επηρέασε η έντονη κριτική που δέχτηκαν οι W.A.S.P. από την PMRC σε προσωπικό αλλά και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αφού είχατε δεχτεί σφοδρό πόλεμο τότε;
Ξέρεις, με ρωτάει ο κόσμος για τη λογοκρισία, αλλά συνηθίζω να λέω ότι σήμερα, ίσως είναι χειρότερη, εξαιτίας του internet. Και με λυπεί αυτό, διότι στα 80s δεν καταλάβαινα και γι’ αυτό ο Frank Zappa ήταν τόσο καταλυτικός για εμάς, αφού τα είχε περάσει στα 60s. Τότε δεν το γνώριζα ότι είχε αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα 20 χρόνια πριν. Κάνοντάς την έρευνά μου, αργότερα, βρήκα ότι η λογοκρισία, σε οποιαδήποτε μορφή, έρχεται στην επιφάνεια κάθε 20 χρόνια και αντιμετωπίζουμε μία διαφορετική εκδοχή της σήμερα, με το internet και τις ψεύτικες ειδήσεις. Ο κόσμος πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός με αυτά που ακούει και δεν μπορείς να εμπιστευτείς τους δημοσιογράφους. Πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε την αλήθεια. Με ρώτησες όμως και αν με άλλαξε αυτή η κατάσταση. Ναι, με άλλαξε πολύ. Δεχόμασταν απειλές για τη ζωή μας, πυροβόλησαν εναντίον μας δύο φορές… Εννοείται ότι όλα αυτά με άλλαξαν σαν άνθρωπο. Ένιωθα σαν μέρος ενός περιπλανώμενου θιάσου και πλέον ήθελα να κάνω κάτι που οι άνθρωποι θα άκουγαν. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που να περνούσε αυτά που περάσαμε στα τέσσερα πρώτα χρόνια και να μην άλλαζε. Γενικώς, τα πέντε πρώτα χρόνια κάθε συγκροτήματος, καθορίζουν τι θα κάνουν στο υπόλοιπο της καριέρας τους. Αν είναι σπουδαία, το γκρουπ θα κρατήσει για πάντα. Αν όχι, δύσκολα θα ξανακούσεις γι’ αυτό το συγκρότημα. Μιλώντας για τα πέντε πρώτα χρόνια, δεν σημαίνει ότι κάποιο σχήμα δεν μπορεί να βγάλει σπουδαίους δίσκους αργότερα, αλλά στους πρώτους δίσκους κάνεις το κοινό να θέλει να σε συντροφεύει για πάντα.
Τι θυμάσαι από τη χημεία που είχατε με τον Piper, τον Holmes και τα υπόλοιπα παλιά μέλη των W.A.S.P.;
Ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ!!! Αυτό ήταν το μυστικό, η χημεία ανάμεσα στα τέσσερα άτομα. Ο Tony Richards, ο αρχικός μας ντράμερ, ήταν όσο σημαντικοί ήμασταν και οι υπόλοιποι τρεις. Ήμασταν ένα πραγματικό συγκρότημα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ερώτηση που μου έκανες. Αν δεις στο πρώτο άλμπουμ, βλέπεις τέσσερα άτομα στο εξώφυλλο και τους ίδιους στο οπισθόφυλλο. Όταν βγήκε ο δεύτερος δίσκος και ο Tony είχε φύγει και πλέον βλέπεις μόνο εμένα στο εξώφυλλο. Αυτό ήταν μία εσκεμμένη απόφαση, επειδή ήμασταν βαθιά πληγωμένοι. Ο Tony ήταν πάρα πολύ σημαντικός για εμάς. Η Capitol/EMI όμως, μας άσκησε μεγάλη πίεση να βρούμε άλλον ντράμερ. Γνωρίζοντας όσα γνωρίζω σήμερα, θα τους πολεμούσα περισσότερο απ’ ότι τότε. Εγώ και ο Chris, πολεμήσαμε πολύ σκληρά για να κρατήσουμε τον Tony. Αλλά μας απείλησαν ότι θα μας κόψουν τη χρηματοδότηση στο μέλλον αν δεν τον διώχναμε. Αν μου συνέβαινε αυτό τώρα, θα έπαιρνα άλλον ντράμερ στην περιοδεία, απλά για λόγους ασφαλείας, σε περίπτωση που δεν μπορούσε ο Tony. Τότε όμως ήμασταν νέοι και δεν γνωρίζαμε πώς να χειριστούμε αυτές τις καταστάσεις. Όταν έφυγε ο Tony, λοιπόν, νιώθαμε ότι δεν είχαμε την ίδια χημεία και πήραμε την απόφαση να βάλουμε εμένα στο εξώφυλλο για τα επόμενα δύο άλμπουμ. Ούτε αυτό όμως δούλεψε… Αυτός είναι και ο λόγος που από εκεί και μετά δεν βλέπεις κάποιο μέλος του σχήματος στο εξώφυλλο… Νιώσαμε τόσο πληγωμένοι, που δεν ήταν το ίδιο συγκρότημα πια κι έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσουμε…
Το ντεμπούτο σας, αναφέρεται ως “W.A.S.P.”, ως “Winged assassins”, αλλά και ως “I wanna be somebody”. Ποιος είναι ο «σωστός» τίτλος τελικά;
Αρχικά ήταν να το ονομάσουμε “Winged assassins”, αλλά η EMI ήρθε λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία και μας είπε πως θεωρούσαν ότι έπρεπε να πάρει το όνομα του συγκροτήματος, επειδή ήμασταν ένα νέο σχήμα κι έπρεπε να μαθευτεί το όνομα. Μας έλεγαν ότι αν το λέγαμε “Winged assassins”, ίσως να μπερδεύαμε τον κόσμο. Κάποιες χώρες στη Νότια Αμερική, αλλά και στην Ασία, το ονόμασαν όντως “Winged assassins”. Αν ξαναβρισκόμουν σ’ αυτή τη θέση, θα το ονόμαζα “Winged assassins” πάντως. Όταν είσαι όμως ένα νέο γκρουπ κι έχεις την EMI, τη μεγαλύτερη εταιρία στον κόσμο, να σου λέει αυτό, είναι πολύ δύσκολο να μπεις σε διαδικασία διαφωνίας μαζί τους.
Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν και κάποιες κασέτες, που έχουν τον τίτλο “I wanna be somebody”.
Ναι, ισχύει αυτό.
Εδώ και κάποια χρόνια, έχεις σταματήσει να παίζεις το τραγούδι “Animal (Fuck like a beast)”. Έχει αλλάξει η σχέση σου μ’ αυτό το τραγούδι τώρα;
Όταν ξαναέγινα Χριστιανός, ένιωσα ότι ήταν σημαντικό να κάνω μία δήλωση. Όταν κάναμε την περιοδεία για τα 40 χρόνια μας σαν συγκρότημα, είπα να το παίξουμε επειδή δεν επρόκειτο να μείνει μόνιμα στο setlist μας. Έχει να κάνει με την πίστη μου στον Χριστιανισμό.
Έχεις σκεφτεί μήπως επανηχογραφούσες ή έκανες μία νέα εκδοχή του ομώνυμου δίσκου σας, τώρα που το παίζετε live και ξανανιώθετε την εποχή;
Όχι, αλλά θα σου πως κάτι που θα κάνουμε και δεν το έχει ξανακούσει ο κόσμος. Είναι τα Early Demos. Κάναμε τρία demo πριν ηχογραφήσουμε το άλμπουμ για την ΕΜΙ. Υπάρχουν λοιπόν τέσσερις εκδοχές και ο κόσμος γνωρίζει την τέταρτη. Η δεύτερη και η τρίτη, όμως, εκδοχή, είναι καλύτερες και στην πορεία θα τις κυκλοφορήσουμε. Θα ήθελα να ήταν έτοιμες για την περιοδεία αυτή, αλλά δεν συνέβη. Αλλά θα κυκλοφορήσουν και ξέρεις κάτι; Ο κόσμος θα πάθει πλάκα γιατί είναι καλύτερο από το άλμπουμ που γνωρίζει.
Δηλαδή μιλάμε για μία κατάσταση ακόμα καλύτερη από την επανηχογράφηση…
Φυσικά. Το πρώτο demo ήταν μία κατάσταση που προσπαθούσαμε να διαμορφώσουμε τα τραγούδια. Στο δεύτερο, γνωρίζαμε πως θέλαμε να ακούγονται και το τρίτο ήταν παρόμοιο με αυτό. Με πολλή επιθετικότητα και πολύ σκληρό. Όταν φτάσαμε στην τέταρτη εκδοχή, που είναι το άλμπουμ που γνωρίζεις, είχαμε κάνει τόσες πολλές ηχογραφήσεις, που είχε αρχίσει να χάνει την έντασή του. Πάλι, αν μπορούσα να είχα κάνει τα πράγματα διαφορετικά, δεν θα είχα ηχογραφήσει τα τραγούδια τέταρτη φορά. Θα λέγαμε στην ΕΜΙ να πάρει τα demo και δεν τους αρέσουν, να τους κάναμε remix. Αλλά είπαμε, ήμασταν νέα και μικρή μπάντα και δεν είχαμε τη δύναμη να πούμε κάτι τέτοιο στη μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρία στον κόσμο.
…κάτι που με οδηγεί και στην επόμενη ερώτηση: Αν υπήρχε κάτι που να μπορούσες να πεις στον εαυτό σου το 1984, ποιο θα ήταν αυτό;
Να εμμένεις στις απόψεις σου. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν ήξερα τότε όσα ξέρω σήμερα. Οπότε θα ήταν σαν ένας γηραιότερος να έλεγε την άποψή του σ’ έναν 27χρονο. Θα τον είχα ακούσει; Γιατί δεν είχα αυτήν την εμπειρία. Είναι δύσκολη ερώτηση, επειδή τώρα γνωρίζουμε τι συνέβη, οπότε δεν ξέρω αν θα αλλάζαμε κάτι και από την άλλη, ίσως να μην είναι και τόσο σημαντικό, αφού όπως και να έχει, ο δίσκος ήταν πολύ επιτυχημένος. Αυτό που σου είπα ότι το δεύτερο και το τρίτο demo είναι καλύτερα, είναι κάτι προσωπικό, αλλά εγγυώμαι ότι όταν τα ακούσει ο κόσμος, θα τα λατρέψει.
Κάποιο νέο για επερχόμενο δίσκο των W.A.S.P.;
Είχαμε ξεκινήσει να δουλεύουμε κατά τη διάρκεια του Covid, αλλά κάναμε την ευρωπαϊκή μας περιοδεία, μετά το πρόβλημα με τη μέση μου και τώρα τούτη εδώ η περιοδεία. Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος να επιστρέψουμε στο στούντιο. Στην πορεία ναι, θα υπάρχει νέος δίσκος, απλά δεν μπορώ να σου πω το πότε.
Εγώ το έχω δει το show σας, αλλά τι να περιμένουν οι Έλληνες οπαδοί σας στο Rockwave;
Θα παίξουμε πολύ δυνατά και «βρώμικα» και θα πονέσουμε τον κόσμο. Χαχαχαχα! Όταν κλείστηκαν οι καλοκαιρινές συναυλίες, δεν γνωρίζαμε αν θα κάναμε το ίδιο show. Ίσως να κάναμε μία best of εμφάνιση. Το συζητήσαμε πολλές φορές μεταξύ μας. Το show μας χωρίζεται σε δύο μέρη. Στην αρχή παίζουμε ολόκληρο τον δίσκο και στο δεύτερο μέρος παίζουμε ένα best of. Το πρώτο μέρος, λοιπόν, περνά τόσο γρήγορα, σαν να ανεβήκαμε στη σκηνή και να πρέπει να κατέβουμε! Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα. Δεν το έχω ξανανιώσει, αλλά συμβαίνει. Περνάμε πολύ ωραία κάνοντας αυτού του είδους το show.
Παίζετε τραγούδια που είχατε να τα αποδώσετε ζωντανά για πάρα πολλά χρόνια, ίσως και απ’ όταν είχε βγει ο δίσκος. Πιστεύετε ότι υπάρχουν κάποια που να μπορούν να βρουν τον δρόμο τους σε επόμενες best of περιοδείες των W.A.S.P.;
Το έχουμε συζητήσει αυτό. Δεν έχουμε δουλέψει πάνω σε κάτι συγκεκριμένο ακόμα, αλλά αυτή η συζήτηση έχει ήδη γίνει και μάλιστα πάνω από μία φορά. Δεν μπορώ να σου απαντήσω συγκεκριμένα, αλλά σίγουρα μπορώ να πω ότι έχουμε δει να δουλεύουν κάποια πράγματα πολύ καλύτερα απ’ όσο περιμέναμε. Σχεδόν σίγουρα μπορώ να σου πω ότι θα μπουν κάποια τραγούδια, αλλά δεν θα σου πω ποια, αφού δεν έχουμε πάρει αυτές τις αποφάσεις. Παρόλα αυτά, η σκέψη σου ήταν πάρα πολύ σωστή.
Σάκης Φράγκος
