Μέχρι πρότινος δύο ήταν τα πράγματα που δεν μπορούσε να αποφύγει η ανθρωπότητα. Τους φόρους και τον θάνατο, ήτοι το πάγιο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο και την φθαρτότητα της ανθρώπινης σάρκας. Τις δύο αυτές πολυδιάστατες έννοιες προσπαθεί να τις αντιμετωπίσει εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια, φέρνοντας όλο και πιο κοντά δυο άλλα αναπόφευκτα (και ορατά πλέον) γεγονότα. Την ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος και την ολική ένωση ανθρώπου-μηχανής. Το “Transcendence” είναι μία από τις πολλές ταινίες, που βασίζουν το σενάριό τους πάνω σε αυτές τις δύο νέες αυτές απειλές, κάτω από το πρίσμα της επιστημονικής μεν, αλλά όχι και τόσο φαντασίας.
Η εστίαση πάνω στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Will Caster, ενός ιδιοφυή επιστήμονα της κβαντομηχανικής, τον οποίο υποδύεται ο Johnny Depp ήταν κι αυτή με την σειρά την αναπόφευκτη. Ο Depp έχει χτίσει με τα χρόνια μια απαστράπτουσα κινηματογραφική εικόνα που μέχρι τις μέρες μας δύσκολα μπορεί να αλλοιωθεί. Ωστόσο επειδή τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, έτσι σε αυτό το film, οι προσδοκίες μας θα πρέπει να μετριαστούν, αντιλαμβανόμενοι δυστυχώς ότι ο Depp δεν μπορεί να βυθιστεί πια με την ίδια ικανότητα στην υποκριτική τέχνη. Έτσι λοιπόν, ο ρόλος του φαίνεται πως έχει προσαρμοστεί επάνω στην γνώριμη σκοτεινή εικόνα του παρελθόντος, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, υποκρινόμενος απλά τον εαυτό του, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχήσει σε όλο το μήκος και το πλάτος της μεγάλης οθόνης.
Ωστόσο η μεγάλη έκπληξη έρχεται από τον σκηνοθέτη. Πρόκειται για τον Wally Pfister, ο οποίος υπήρξε υπεύθυνος φωτογραφίας σε τεράστιες παραγωγές, όπως στο τρίπτυχο “The Dark Knight Rises”, “The Dark Knight” και το “Batman Begins”, στο mindfuck “Inception”, και στα all time classic “Insomnia” και “Memento”. Ο Pfister που βρίσκεται για πρώτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη, δείχνει να μην έχει απαγκιστρωθεί από την προηγούμενο πόστο του, με αποτέλεσμα το “Transcendence” να διακατέχεται από μια σκοτεινή εσωστρέφεια. Εντάξει, μπορεί το σενάριο να μη βοηθά πολύ στην ένταση της αγωνίας. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη ταινία που πραγματεύεται τα δεινά της νέας τεχνολογίας. Ωστόσο ο Pfister εστιάζοντας στην ηθική και συναισθηματική πάλη των πρωταγωνιστών, καταφέρνει να δημιουργήσει μια δυνατή δραματική ταινία μυστηρίου, βασισμένη πάνω στην επιστήμη του μέλλοντος.
Μιλώντας για πρωταγωνιστές, ο Pfister έφερε μαζί του, εκτός από το ταλέντο του, και ένα τσούρμο ηθοποιών που είχε συνεργαστεί στο παρελθόν. Κάπως έτσι από το Batman συναντάμε τους Morgan Freeman, Cillian Murphy και Josh Stewart, ενώ στους πιο κύριους ρόλους συναντάμε την Rebecca Hall, στο ρόλο της συζύγου Evelyn Caster. Από κει και πέρα ο Paul Bettany κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ η Kate Mara μετά την εμφάνισή της στον 1ο κύκλο του House Of Cardsκοντά στον τρομερό Kevin Spacey, κάνει το πρώτο της μεγάλο κινηματογραφικό άνοιγμα.
Τελικά αυτό που σε κρατάει περισσότερο στην ταινία είναι η διαρκής αμφιβολία για τα πραγματικά κίνητρα του Will Caster, για τις ψυχολογικές του μεταπτώσεις και τις εμμονές που φωλιάζουν σε κάθε μορφή νοημοσύνης, είτε έμβιας είτε τεχνητής. Ειδικά προς το κλείσιμο της προβολής ο θεατής βρίσκεται σε συνεχόμενη νοητική ανησυχία, αφού ο φόβος μπροστά στο νέο και η εχθρότητα για το άγνωστο κάμπτονται, καταρρίπτοντας ταυτόχρονα κάποιες παγιωμένες αντιλήψεις. Με το τέλος του “Transcendence” αυτό που μένει είναι μεγάλες δόσεις τροφής για σκέψη.
Νίκος Ζέρης
