ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Demons” – SPIRITUAL BEGGARS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Inside Out
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Michael Amott
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – JB Christoffersson
Κιθάρα – Michel Amott
Μπάσο – Sharlee D’Angelo
Τύμπανα – Ludwig Witt
Πλήκτρα – Per Wiberg
Από το 2002 κι έπειτα η σύνθεση της μπάντας είχε τον JB Christoffersson (GRAND MAGUS) στα φωνητικά ο οποίος είχε προσθέσει στον ήχο της μπάντας μια πιο κλασσική ροκ/μέταλ αύρα ενώ στο μπάσο προστέθηκε αργότερα και ο σύντροφος του ιδρυτή και συνθέτη Michel Amott στην άλλη μπάντα του, ARCH ENEMY. Με αυτή την σύνθεση λοιπόν μας προσέφεραν το 2005, τον έκτο τους δίσκο, ο οποίος αν και συνέχιζε στα γνώριμα ηχητικά μονοπάτια με μια παραγωγή καθαρή αλλά “ζεστή” την ίδια στιγμή. Διατηρούσαν εκείνο το vintage feeling που παραπέμπει σε εποχές DEEP PURPLE και URIAH HEEP, τώρα όμως ακούγονταν πιο σκοτεινοί, πιο απειλητικοί. Αυτό όχι μόνο λόγω του εξώφυλλου (μια παραλλαγή της μάσκας του Green Goblin, του εχθρού του Spiderman) αλλά και των στίχων που είναι σε μεγάλο βαθμό υπαρξιακοί και μυστηριώδεις, ενίοτε φιλοσοφικοί, με θέματα όπως η εσωτερική διαμάχη (όπως μαρτυρά και ο τίτλος “Demons”) και η αναζήτηση μιας ταυτότητας και ενός νοήματος στην ζωή.
Η παρουσία του Per Wiberg στα πλήκτρα είναι καθοριστική — προσφέρει θαυμάσια ηχητικά στρώματα με το Hammond που επαυξάνουν την δραματικότητα των συνθέσεων. Η κιθάρα του Michael Amott είναι στιβαρή αλλά παιχνιδιάρα την ίδια στιγμή, με riff που ακροβατούν μεταξύ SABBATH-ικής βαρύτητας και ψυχεδέλειας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πιο ώριμος δίσκος τους, ο πιο σοβαρός και σκοτεινός και που παραμένει ως ένα ιδανικό άκουσμα για τους φίλους του 70s revival heavy rock, του stoner metal και όσους εκτιμούν μπάντες που ισορροπούν ανάμεσα σε σκληρό ήχο και την ψυχεδελική ατμόσφαιρα.
Επειδή οι ARCH ENEMY ήταν ανέκαθεν η προτεραιότητα του Amott, κι επειδή εκείνη την εποχή οι ARCH ENEMY ήταν στο ζενίθ της δημοφιλίας τους, εκείνο σήμαινε ότι δεν υπήρχε πολύ χρόνος στην ατζέντα του Amott να βγει σε περιοδεία για να προμοτάρει τον δίσκο. Ως αποτέλεσμα, ένας από τους καλύτερους δίσκους της μπάντας παίχτηκε ζωντανά μονάχα τέσσερις φορές: τρεις φορές στην Ιαπωνία ως support στην τότε περιοδεία του Dio και μια φορά ως headliners στο Λονδίνο.
Γιώργος Γκούμας
