ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Killing is my business…. and business is good!” – MEGADETH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Combat Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Karat Faye, Dave Mustaine
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Dave Mustaine
Κιθάρες – Dave Mustaine, Chris Poland
Μπάσο – Dave Ellefson
Drums – Gar Samuelson (R.I.P. 1999)
Επέτειος σήμερα για ένα πάρα πολύ σημαντικό ντεμπούτο, το “Killing is my business…and business is good!”, σημαντικό όχι μόνο για την μουσική του αξία αλλά κυρίως γιατί σηματοδότησε την αρχή της καριέρας ενός από τα σπουδαιότερα thrash metal σχήματα, τους θρυλικούς MEGADETH. Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές για αυτόν τον δίσκο, νομίζω ότι τόσο ο Σάκης Φράγκος με το Insider και τα podcasts για τους MEGADETH, όσο και ο γράφων με το Worst To Best, έχουμε αναλύσει ενδελεχώς κάθε πτυχή του, γνωστή ή άγνωστη, οπότε δεν έχουμε και πολλά να προσθέσουμε εδώ. Ίσως μόνο μερικές σκόρπιες σκέψεις γύρω από τη σημαντικότητα της κυκλοφορίας του…
Όταν ο Mustaine εκδιώχθηκε από τους METALLICA, τα κύρια συναισθήματα που ένιωθε ήταν πίκρα, οργή και εκδίκηση. Πίκρα για τον τρόπο που εκδιώχθηκε, οργή για τους πρώην συναδέλφους του αλλά κυρίως εκδίκηση καθώς έβαλε στο μυαλό του να σχηματίσει μια μπάντα που, θα ξεπερνούσε τους METALLICA. Η ιστορία εν μέρει τον δικαίωσε καθώς στην πορεία οι MEGADETH έγιναν από τα πιο σπουδαία ονόματα στο χώρο, μέλος των Big 4 και με απίστευτες δισκάρες που έφτασαν πολύ κοντά να υποσκελίσουν τους METALLICA.
Τίποτα όμως δεν θα συνέβαινε αν δεν κυκλοφορούσε το “Killing…”. Ένας δίσκος που παρά την χαντακωμένη παραγωγή του και το άθλιο εξώφυλλο του (ευτυχώς οι επανεκδόσεις του διόρθωσαν σε μεγάλο βαθμό κάποια πράγματα, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά) δεν μπορεί να κρύψει την μουσική ευφυΐα (ή παράνοια, αν προτιμάτε) του Dave Mustaine. Ένας δίσκος που θα μπορούσε να βγει σαφώς καλύτερος αν τα μέλη της μπάντας δεν ήταν βουτηγμένα στις καταχρήσεις αλλά παράλληλα μπολιασμένος με τα τρία συναισθήματα που ανέφερα παραπάνω. Πίκρα, οργή, εκδίκηση.
Η αρχή, λένε, είναι το ήμισυ του παντός. Και η αρχή μιας σπουδαίας πορείας, άρχισε από εδώ. Και μπορεί το “Killing…” να είναι κατώτερο από δίσκους όπως το “Peace sells…” ή το “Rust in peace”,δεν μπορεί όμως να αμφισβητήσει κανείς τη βαρύτητα του. Και με διαχρονικά κομμάτια όπως το ομώνυμο, το “Mechanix”, το “The skull beneath the skin” και “Rattlehead”, το “Killing….” δικαίως εισπράττει τον σεβασμό που του αξίζει. Οπότε, μέρα που είναι, βάλτε το να παίξει δυνατά και…
RATTLE YOUR GODDAMN HEAD!
Θοδωρής Κλώνης
